Nucleïnezuuramplificatietest voor SOA's
Hoe werken Nucleic-Acid Amplification Tests??
Er zijn verschillende soorten nucleïnezuuramplificatietests. Alle NAAT's zijn echter gebaseerd op dezelfde principes. Ten eerste moeten wetenschappers de volgorde bepalen van de nucleïnezuren die ze willen identificeren en probes maken die zich daaraan zullen hechten. Vervolgens gebruikt de NAT een reeks herhaalde chemische reacties om talloze kopieën te maken van het DNA of RNA dat artsen proberen te detecteren. Deze reacties amplificeren selectief het signaal van de interessante nucleïnezuren in het testmonster, zodat ze gemakkelijker te identificeren zijn. Het is veel eenvoudiger om 10.000 exemplaren van een gen te vinden dan 10.Wat heeft dit te maken met STD-testen?
Het proces van het amplificeren van bacteriële of virale nucleïnezuren is op zich niet de SOA-test. In plaats daarvan, als de hoeveelheid DNA of RNA in het monster is verhoogd met behulp van PCR of LCR, worden meer conventionele tests gebruikt om het te detecteren. Deze testen omvatten gewoonlijk een vorm van nucleïnezuurhybridisatie. In die testen wordt het monster gesondeerd met een kunstmatig geproduceerde complementaire DNA- of RNA-streng die op de een of andere manier is gelabeld, waardoor het gemakkelijk te detecteren is. Het kan helpen om het te zien als een glow in the dark-tag die slechts aan één zeer specifiek stuk identificerende informatie kleeft.Nucleïnezuuramplificatietests zijn ongelooflijk nuttig voor STD-testen. Ze stellen artsen in staat een STD-pathogeen te detecteren, zelfs wanneer slechts een zeer klein aantal organismen aanwezig is. Het is dit soort technologie dat het mogelijk heeft gemaakt om urineonderzoek uit te voeren voor SOA's die voorheen alleen met uitstrijkje konden worden gedetecteerd.
Bovendien, omdat nucleïnezuuramplificatietests ongelooflijk gevoelig zijn voor zelfs kleine hoeveelheden viraal DNA, zijn ze erg belangrijk voor het screenen van de bloedtoevoer. Deze tests maken het mogelijk om kleine hoeveelheden HIV en andere door bloed overgedragen ziekteverwekkers te detecteren die anders misschien worden gemist.
Er zijn ook niet-versterkte Nucleïnezuur testen beschikbaar voor bepaalde soa's, zoals gonorroe en chlamydia. Het is waarschijnlijker dat niet-geamplificeerde nucleïnezuurhybridisatietests worden gebruikt wanneer grote hoeveelheden bacterieel of viraal DNA (of RNA) worden verwacht aanwezig te zijn, zoals in een urethra-uitstrijkje of in een bacteriekweekmonster. In dergelijke omstandigheden is er geen versterking nodig. In deze monsters moet DNA of RNA aanwezig zijn in detecteerbare hoeveelheden.
Voorbeeld van deze test in actie
Nucleïnezuuramplificatietests zijn ongelooflijk gevoelige methoden om te detecteren of een bacterie of virus aanwezig is in een biologisch monster. Als het gaat om het detecteren van genitale herpes bij een zweer van een persoon die symptomen heeft, dienen deze tests als een levensvatbaar alternatief voor een virale cultuur. Virale culturen kunnen voor sommige laboratoria moeilijk uitvoerbaar zijn. In tegenstelling tot herpesbloedonderzoek, omvat een NAT nog steeds de directe bepaling of een virus in het monster aanwezig is in plaats van op zoek te gaan naar anti-herpes antilichamen.Nucleïnezuuramplificatie heeft ook een uitbreiding van de screening van chlamydia en gonorroe in het hele land mogelijk gemaakt. Nu kan zo'n screening nu op urinemonsters worden uitgevoerd in plaats van een urethraal of cervicovaginaal uitstrijkje. Het is dus gemakkelijk geworden om grote aantallen jonge mannen en vrouwen voor deze SOA's te testen in een verscheidenheid van zowel klinische als niet-klinische settings. Het verzamelen van urine vereist geen medische expertise. Mensen zijn ook eerder geneigd om in een beker te plassen dan een genitaal wattenstaafje te ondergaan.
Onderzoekers hebben ook nucleïnezuuramplificatietests gebruikt om meer informatie te krijgen over de omvang van het probleem van asymptomatische SOA's in de Verenigde Staten. Grootschalige NAT-gebaseerde screeningprogramma's zijn geïmplementeerd in het leger, in stedelijke tieners, in mannen die seks hebben met mannen, en in andere groepen met een hoog risico en met een laag risico. Deze tests maken het mogelijk SOA's te detecteren in de kleine urine of bloedmonsters die vaak worden genomen als onderdeel van grote onderzoeken naar de gezondheid van de bevolking..
