Candida en Candidiasis in het lichaam

Candida is een soort schimmel die van nature voorkomt in kleine hoeveelheden op de huid en in de mond, de darmen en de vagina. De meest voorkomende van de Candida soort is Candida albicans (KAN-did-uh AL-bi-kanz).
Candida veroorzaakt normaal geen ziekte, tenzij een of andere omstandigheid ervoor zorgt dat de schimmel zich vermenigvuldigt en de kolonie zal groeien. Dit veroorzaakt een infectie die behandeling behoeft om het onder controle te krijgen. Bijvoorbeeld, Candida kan overwoekeren nadat een persoon een antibioticakuur heeft genomen voor een bacteriële infectie (zoals voor een urineweginfectie of een longontsteking), of omdat het immuunsysteem depressief is door ziekte of als bijwerking van sommige medicijnen. Candida overgroei wordt candidiasis genoemd.
Gelukkig zijn er veel effectieve behandelingen om een ​​Candida-infectie te behandelen. In veel gevallen zijn mensen die het risico lopen om een ​​dergelijke infectie te ontwikkelen al onder toezicht van een arts en kunnen ze nauwlettend in de gaten worden gehouden voor deze complicatie. In sommige situaties kan preventieve behandeling worden aangeboden om een ​​schimmelinfectie te voorkomen. In het geval van een onverwacht optredende infectie kan een huisarts of een dermatoloog de diagnose stellen en een behandelplan opstellen.

Aandoeningen veroorzaakt door Candida overgroei

Een overgroei van Candida in de mond wordt spruw genoemd. Lijsters komen vaker voor bij zuigelingen en bij mensen die diabetes hebben of die HIV-positief zijn.
Candida overgroei in de vagina wordt gewoonlijk een vaginale gistinfectie of vaginitis genoemd. Veel vrouwen ervaren op enig moment tijdens hun leven een schimmelinfectie en vaginale candidiasis komt vaker voor tijdens de zwangerschap. Sommige vrouwen vinden dat na het nemen van een antibioticakuur om een ​​eenvoudige infectie te behandelen, een schimmelinfectie bijna direct daarna kan optreden.
Candidiasis op de huid (cutane candidiasis genaamd) komt meestal voor in warme, vochtige gebieden zoals de lies (kan optreden bij luieruitslag bij baby's) en onder de borsten. De nagels kunnen ook worden geïnfecteerd (Candody Paronychia), meestal vanwege chronische blootstelling aan water of na een manicure of pedicure die wordt gedaan met niet-steriele hulpmiddelen.
Een ernstiger vorm van candida-infectie in de bloedbaan of interne organen is invasieve candidiasis. Invasieve candidiasis is zeldzamer en komt meestal voor bij patiënten die al erg ziek zijn, zoals degenen die een orgaantransplantatie hebben ondergaan of bij patiënten die op intensive care-afdelingen zijn. Deze vorm van candidiasis kan dodelijk zijn.

Behandeling

Behandeling van candidiasis omvat normaal gesproken antischimmelmedicijnen, ofwel via de mond ingenomen of lokaal toegediend. Enkele van de meest voorgeschreven antischimmel middelen zijn Diflucan (fluconazol) en de echinocandines: Mycamine (micafungine), Cancidas (caspofungine) en Mycamine (micafungine). Als deze behandelingen niet effectief zijn of als de infectie in het hele lichaam aanwezig is, kunnen andere antischimmelbehandelingen zoals Sporanox (itraconazol) worden gebruikt.
Polyene-antischimmelmiddelen, waaronder amfotericine B (Ambisome en Amphotec) en Nystatine (Nyamyc, Pedi-Dri en Nystop) kunnen worden gebruikt voor de behandeling van schimmelinfecties die met HIV zijn geassocieerd..
De azol-medicatie Nizoral (ketoconazol) wordt niet zo vaak voorgeschreven omdat de nieuwere azolen toleranter zijn gebleken voor patiënten. Twee andere azolen die niet vaak worden gebruikt, zijn VFend (voriconazol) en Posanol (posaconazol).
Voor ongecompliceerde gist-infecties zijn vrij verkrijgbare recepturen beschikbaar, maar deze mogen alleen op advies van een arts worden gebruikt, omdat deze behandelingen de infectie niet altijd volledig ophelderen..
Voor luieruitslag of andere vormen van huidinfecties is het ook nuttig om het gebied droog en schoon te houden. Langdurige antischimmeltherapie kan nodig zijn om chronische candidiasis te behandelen.