Ritalin kan worden gebruikt voor Narcolepsie

Methylfenidaat, verkocht onder de merknamen Ritalin, Methylin, Concerta, Quillivant en Daytrana, staat bekend als een amfetaminevariant. Het wordt gebruikt voor de behandeling van Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD), evenals de overmatige slaperigheid overdag geassocieerd met narcolepsie. Het wordt soms ook voorgeschreven voor chronisch vermoeidheidssyndroom.

Toepassingen

Methylfenidaat is een stimulerend middel met directe effecten op het centrale zenuwstelsel. Het heeft een waarschuwende, slaap-uitstel actie en kan de aandacht op repetitieve taken verbeteren. Het verbetert de focus en organisatie en kan overdag slaperigheid verminderen. Het kan ook een stemmingsverhogend effect hebben. Het wordt gebruikt voor de behandeling van de volgende stoornissen:

ADHD
narcolepsie
Chronisch vermoeidheidssyndroom
Depressie

U kunt een standaardformulering of een formulering met verlengde afgifte van het geneesmiddel worden voorgeschreven. Deze variëren enigszins in hoe lang het lichaam nodig heeft om ze te metaboliseren, maar hun effecten zijn hetzelfde.

Hoe het werkt

Het exacte werkingsmechanisme van Ritalin is niet bekend. Het verhoogt het niveau van twee belangrijke neurotransmitters, norepinephrine en dopamine, in de hersenen. Neurotransmitters zijn chemicaliën die dienen als boodschappers tussen zenuwcellen, neuronen genoemd. Ritalin bereikt deze niveauverhoging door hun verwijdering gedeeltelijk te blokkeren en door hun afgifte in de ruimte tussen neuronen te vergroten.
Ritalin werkt in het striatum en prefrontale cortex, gebieden van de hersenen die belangrijk zijn voor concentratie. Het kan ook de verdeling van bronnen, waaronder glucose, verbeteren, zodat de hersenen efficiënter kunnen functioneren.

Wie zou het niet moeten gebruiken

Ritalin is niet goedgekeurd voor kinderen jonger dan 6 jaar oud. Het mag niet worden gebruikt door mensen die tricyclische antidepressiva en MAO-remmers gebruiken, twee geneesmiddelen die worden gebruikt voor de behandeling van depressie, dus zorg ervoor dat uw medische zorgverlener op de hoogte is van alle medicijnen die u inneemt.
Ritalin is mogelijk niet geschikt voor personen met bepaalde medische aandoeningen, waaronder ernstige aritmieën, coronaire hartziekte, structurele hartproblemen, hypertensie of leverschade. Bovendien kan het gecontra-indiceerd zijn bij mensen met het syndroom van Gilles de la Tourette, overactieve schildklier, motoriek, onrust en glaucoom..

Bijwerkingen

Er zijn veel mogelijke bijwerkingen van elk medicijn. Hoewel van een persoon niet verwacht zou worden dat ze allemaal zouden hebben, en mogelijk ook niet, zijn er enkele die vaak voorkomen:

Nervositeit
Slapeloosheid
Verminderde eetlust
Buikpijn
Gewichtsverlies bij langdurig gebruik
Snelle hartslag
Misselijkheid
Motorische tics
Hoofdpijn
Onregelmatige hartslag
Duizeligheid
Koorts
Uitslag
Hives
Kortdurende depressie
Slaperigheid
Abnormale bewegingen
Pijn op de borst
Bloeddruk verandert
Visuele storingen

Met het gebruik van een medicijn, zijn er ook risico's op ernstige bijwerkingen. Deze komen vaker voor, maar kunnen zijn:

Afhankelijkheid of misbruik
Psychose
Manie
Agressief gedrag
Tourette-syndroom (zeldzaam)
Onregelmatige hartritmes
Hartaanval
Beroerte
Plotselinge dood
Epileptische aanvallen
Groeisuppressie bij langdurig gebruik
Allergische reactie
Exfoliatieve dermatitis
Laag aantal witte bloedcellen
Neuroleptisch maligne syndroom
Ontsteking van hersenslagaders

Veiligheidsmaatregelen

Het gebruik van Ritalin tijdens de zwangerschap moet voorzichtig worden benaderd, waarbij mogelijk foetaal risico wordt afgewogen tegen moederlijk voordeel. Voorzichtigheid is ook geboden bij het geven van borstvoeding, omdat de veiligheid hiervan onbekend is.
Bij personen met hartrisicofactoren moet een eerste hartevaluatie worden uitgevoerd, inclusief bloeddruk en hartslagmeting voorafgaand aan het starten van de medicatie, met dosisverhogingen en periodiek tijdens de behandeling..
Bij pediatrische patiënten moeten de lengte en het gewicht worden gecontroleerd wanneer de behandeling begint en daarna periodiek. Extra bloedonderzoek kan aangewezen zijn en een nauwgezette follow-up met uw medische zorgverlener is erg belangrijk.