Likert-schalen gebruiken in de psychologie

Een Likert-schaal is een soort psychometrische schaal die vaak wordt gebruikt in vragenlijsten over psychologie. Het is ontwikkeld door en genoemd naar organisatiepsycholoog Rensis Likert. Zelfrapportage-inventarissen zijn een van de meest gebruikte hulpmiddelen in psychologisch onderzoek. Op een Likert-schaal wordt respondenten gevraagd het niveau te beoordelen waarmee ze instemmen met een verklaring. Dergelijke schalen worden vaak gebruikt om persoonlijkheid, attitudes en gedrag te beoordelen.

Hoe het eruit ziet

Op een enquête of vragenlijst heeft een typisch Likert-artikel meestal de volgende indeling:

1. Helemaal mee oneens
2. Het oneens zijn
3. niet eens, niet oneens
4. Mee eens
5. Sterk mee eens

Het is belangrijk op te merken dat de individuele vragen die dit formaat aannemen bekend staan ​​als Likert-items, terwijl de Likert-schaal de som is van verschillende van deze items.

Naast het feit hoeveel respondenten het eens zijn met een verklaring, kunnen Likert-items zich ook richten op zaken als waarschijnlijkheid, frequentie of belangrijkheid. In dergelijke gevallen wordt aan surveillanten gevraagd om aan te geven hoe waarschijnlijk het is dat zij geloven dat iets waar is (altijd waar, meestal waar, soms waar, meestal niet waar, nooit waar), hoe vaak ze een gedrag vertonen of een bepaalde gedachte ervaren ( Zeer vaak, Vaak, Af en toe, Zelden of Nooit) of hoe belangrijk ze vinden dat iets voor hen is (Heel belangrijk, belangrijk, niet belangrijk, niet erg belangrijk, niet belangrijk).

Te gebruiken items maken

In sommige gevallen kunnen experts die zeer goed geïnformeerd zijn over het onderwerp zelf items ontwikkelen. Vaak is het handig om een ​​groep experts te laten brainstormen over verschillende ideeën om ze op een schaal op te nemen.

1. Begin met het maken van een grote verzameling potentiële items om uit te tekenen.
2. Selecteer een groep juryleden om de items te scoren.
3. Som de itemscores op die zijn gegeven door de juryleden.
4. Bereken intercorrelaties tussen gepaarde items.
5. Elimineer items met een lage correlatie tussen de gesommeerde scores.
6. Vind gemiddelden voor het bovenste kwartaal en het laagste kwart van de juryleden en voer een t-toets uit van de gemiddelden tussen de twee. Elimineer vragen met lage t-waarden, wat aangeeft dat ze laag scoren in het vermogen om te discrimineren.

Na het uitwissen van de vragen die onbelangrijk of niet relevant genoeg werden geacht om op te nemen, is de Likert-schaal klaar om te worden toegediend.

Voor-en nadelen

Omdat Likert-items niet eenvoudigweg geen of geen vragen zijn, kunnen onderzoekers kijken naar de mate waarin mensen het eens of oneens zijn met een verklaring. Deze benadering wordt ook vaak gebruikt in politieke verkiezingen om een ​​meer genuanceerde kijk te krijgen op hoe mensen zich voelen over bepaalde kwesties of bepaalde kandidaten.

Net als bij andere vormen van beoordeling kunnen Likert-schalen echter ook worden beïnvloed door de noodzaak om sociaal wenselijk of aanvaardbaar te lijken. Mensen zijn misschien niet helemaal eerlijk of openhartig in hun antwoorden of kunnen zelfs items beantwoorden om zichzelf beter te laten lijken dan ze in werkelijkheid zijn. Dit effect kan bijzonder uitgesproken zijn als we kijken naar gedrag dat als sociaal onaanvaardbaar wordt beschouwd.

Een opmerking over uitspraak

Als je ooit een cursus psychologie hebt gevolgd, is de kans groot dat je waarschijnlijk de term 'lie-kurt' hebt horen spreken. Aangezien de term is vernoemd naar Rensis Likert, moet de juiste uitspraak 'lik-urt' zijn.