Figure-Ground Perception in Psychology
Figuur-grondperceptie verwijst naar de neiging van het visuele systeem om een scène te vereenvoudigen tot het hoofdobject waarnaar we kijken (de figuur) en al het andere dat de achtergrond (of grond) vormt. Het concept van figuur-grondwaarneming wordt vaak geïllustreerd met de illusie van de klassieke "gezichten of vazen", ook bekend als de Rubin-vaas. Afhankelijk van het feit of u het zwart of het wit als het cijfer ziet, ziet u mogelijk twee gezichten in profiel (wat betekent dat u de donkere kleur als het cijfer waarneemt) of een vaas in het midden (wat betekent dat u de witte kleur als het figuur ziet).
Een geschiedenis van figuur-grondperceptie
Het concept van figuur-grondperceptie ontstond uit het veld van Gestaltpsychologie. Volgens de Gestaltbenadering is het geheel meer (of anders) dan de som der delen. De term Gestalt zelf komt van het Duitse woord dat 'vorm' of 'vorm' betekent.
In de jaren twintig van de vorige eeuw begonnen een aantal Duitse psychologen, waaronder Max Wertheimer en Wolfgang Kohler, verschillende waarnemingsprincipes te bestuderen die bepalen hoe mensen een vaak ongeordende wereld begrijpen. Hun werk leidde tot wat bekend staat als de Gestaltwetten van perceptuele organisatie.
Deze perceptie theorie stelt voor dat mensen de wereld om hen heen begrijpen door afzonderlijke en verschillende elementen te bespreken en ze te combineren in een verenigd geheel. Als u bijvoorbeeld naar vormen op een stuk papier kijkt, groepeert uw geest de vormen waarschijnlijk in termen van dingen als gelijkenis of nabijheid. Objecten die op elkaar lijken, hebben de neiging om te worden gegroepeerd. Objecten die in de buurt van elkaar zijn, hebben de neiging om te worden gegroepeerd.
Hoewel het concept van figuur-grondperceptie een belangrijk principe is in de Gestaltpsychologie, wordt het meestal niet geïdentificeerd als een van de wetten van perceptuele organisatie. Het idee van figuur-grond percepties heeft betrekking op een van de meest fundamentele manieren waarop we een visuele scène vereenvoudigen.
Hoe kunnen mensen onderscheid maken tussen figuur en grond?
Wanneer je naar een visuele scène kijkt, hebben mensen de neiging om naar manieren te zoeken om onderscheid te maken tussen de figuur en de grond. Enkele manieren waarop mensen dit bereiken zijn:
- onscherpte: Objecten op de voorgrond zijn vaak helder en duidelijk, terwijl die op de achtergrond wazig of wazig zijn.
- Contrast: Het hoge contrast tussen objecten kan leiden tot de waarneming van figuur en grond. De Rubin-vaas is daar een voorbeeld van.
- Grootte: Afbeeldingen die groter lijken, worden gezien als dichterbij en een deel van de figuur, terwijl die kleiner zijn, verder weg lijken en deel uitmaken van de achtergrond.
- Scheiding: Een object dat is geïsoleerd van al het andere in een visuele scène, is eerder geneigd om te worden gezien als een figuur versus achtergrond.
Voorbeelden
De illustratie "gezichten of vazen" is een van de meest voorkomende demonstraties van figuur-grond. Wat je ziet, hangt af van of je het wit als het cijfer of het zwart als het figuur ziet. Als je het wit als het figuur ziet, dan zie je een vaas. Als je de zwart als de figuur ziet, zie je twee gezichten in profiel. De meeste mensen zijn in staat om hun waarnemingen om te keren en schakelen heen en weer tussen de vaas en gezichten.
De kunstenaar M.C. Escher gebruikte dit concept om een aantal fascinerende figuur-grond-omkeringen te creëren. Zijn uitgebreide tekeningen bevatten vaak slimme visuals die het oog bedriegen en fascinerende figuur-grondveranderingen creëren.
