De wet van effect in de psychologie

Het wet van effect-principe, ontwikkeld door Edward Thorndike, suggereerde dat reacties die op de voet gevolgd werden door tevredenheid, stevig gehecht zullen raken aan de situatie en daarom waarschijnlijker zullen zijn wanneer de situatie zich herhaalt. Omgekeerd, als de situatie wordt gevolgd door ongemak, worden de verbindingen met de situatie zwakker en is het reactievermogen minder waarschijnlijk wanneer de situatie wordt herhaald.

Stel je voor dat je op een dag vroeg aankomt om per ongeluk te werken. Je baas merkt en prijst je ijver. De lof geeft je een goed gevoel, dus het versterkt het gedrag. Je begint elke dag een beetje vroeg op te komen voor werk om de complimenten van je baas te blijven ontvangen. Omdat een aangenaam gevolg volgde op het gedrag, werd de actie waarschijnlijker in de toekomst herhaald.

Ontdekking

Hoewel we vaak het idee associëren dat consequenties leiden tot gedragsveranderingen met het proces van operante conditionering en B.F. Skinner, heeft dit begrip zijn wortels in het vroege werk van psycholoog Edward Thorndike. In zijn experimenten gebruikte Thorndike zogenaamde puzzeldozen om te bestuderen hoe dieren leren. De dozen waren ingesloten maar bevatten een kleine hendel die, indien ingedrukt, het dier zou laten ontsnappen.

Thorndike zou een kat in de puzzelbox plaatsen en dan een stuk vlees buiten de doos plaatsen en dan de inspanningen van het dier om te ontsnappen en het eten te verkrijgen observeren. Hij registreerde hoe lang elk dier nam om erachter te komen hoe hij zichzelf uit de doos kon bevrijden.

Uiteindelijk zouden de katten op de hendel drukken en de deur zou opengaan zodat het dier de beloning zou kunnen ontvangen. Hoewel de hendel eerst eenvoudig per ongeluk werd ingedrukt, werd het waarschijnlijk dat de katten de hendel herhaalden omdat ze direct na het uitvoeren van de actie een prijs hadden gekregen.

Thorndike merkte op dat bij elke proef de katten veel sneller werden bij het openen van de deur. Omdat het indrukken van de hendel tot een gunstig resultaat had geleid, hadden de katten in de toekomst waarschijnlijk meer kans om het gedrag opnieuw uit te voeren.

Thorndike noemde dit de 'Law of Effect', wat suggereerde dat wanneer tevredenheid een associatie volgt, het waarschijnlijker is dat het herhaald wordt. Als een ongunstig resultaat een actie volgt, is het minder waarschijnlijk dat deze wordt herhaald.

Er zijn twee belangrijke aspecten van de wet van effect:

1. Gedrag dat onmiddellijk wordt gevolgd door gunstige gevolgen zal vaker weer optreden. In ons eerdere voorbeeld, werd geprezen door een supervisor voor vroeg verschijnen voor werk, het meer waarschijnlijk dat het gedrag zou worden herhaald.
2. Gedragingen gevolgd door ongunstige gevolgen zullen minder snel optreden. Als u laat op uw werk komt en een belangrijke vergadering mist, zult u waarschijnlijk in de toekomst waarschijnlijk minder laat opdagen. Omdat u de gemiste vergadering als een negatief resultaat beschouwt, wordt het gedrag minder vaak herhaald.

Invloed op gedrag

De ontdekking van Thorndike had een grote invloed op de ontwikkeling van behaviorisme. B.F. Skinner baseerde zijn theorie van operante conditionering op de wet van effect. Skinner ontwikkelde zelfs zijn eigen versie van een puzzeldoos, die hij een operante conditioneringskamer noemde (ook bekend als een Skinner-box). Bij operante conditionering worden gedragingen die worden versterkt versterkt, terwijl degenen die worden gestraft verzwakt. De wet van effect had duidelijk een grote invloed op de ontwikkeling van behaviorisme, die gedurende een groot deel van de twintigste eeuw de dominante denkrichting in de psychologie werd..