De rol van de ongeconditioneerde stimulans bij klassieke conditionering
In het leerproces dat bekend staat als klassieke conditionering, is de ongeconditioneerde stimulus (UCS) een die onvoorwaardelijk, natuurlijk en automatisch een respons triggert. Met andere woorden, het antwoord vindt plaats zonder voorafgaand leren.
Wanneer u bijvoorbeeld een van uw favoriete voedingsmiddelen ruikt, kunt u onmiddellijk honger hebben. In dit voorbeeld is de geur van het voedsel de ongeconditioneerde stimulus.
Voorbeelden van de ongeconditioneerde stimulus
In het klassieke experiment van Ivan Pavlov met honden was de geur van voedsel de ongeconditioneerde stimulus. De honden in zijn experiment ruiken het voedsel en beginnen dan natuurlijk te kwijlen als reactie. Dit antwoord vereist geen leren, en het gebeurt gewoon automatisch.
Nog enkele voorbeelden van de ongeconditioneerde stimulus zijn:
- Een veer die je neus kietelt, zorgt ervoor dat je niest. De veer die je neus kietelt, is de ongeconditioneerde stimulus.
- Het snijden van een ui maakt je ogen water. De ui is de ongeconditioneerde stimulus.
- Stuifmeel van gras en bloemen zorgt ervoor dat je niest. Het stuifmeel is de ongeconditioneerde stimulus.
- Je kat rent naar zijn kom wanneer hij voedsel ruikt. De geur van voedsel is de ongeconditioneerde stimulus.
- Een luide knal zorgt ervoor dat je wegknelt van het geluid. De onverwachte harde ruis is de ongeconditioneerde stimulus omdat deze automatisch een reactie triggert zonder voorafgaand leren.
In elk van deze voorbeelden activeert de ongeconditioneerde stimulus van nature een ongeconditioneerde reactie of reflex. Je hoeft niet te leren om te reageren op de ongeconditioneerde stimulus - het gebeurt eenvoudig automatisch.
De rol van de neutrale stimulus
Met het oog op klassieke conditionering of leren, kun je geen ongeconditioneerde stimulus hebben zonder een neutrale prikkel. Met andere woorden, om conditionering te laten plaatsvinden, moet u eerst beginnen met het koppelen van een eerder neutrale stimulus met een ongeconditioneerde stimulus.
Een neutrale stimulus veroorzaakt in eerste instantie geen specifieke respons, maar wanneer deze samen met een ongeconditioneerde stimulus wordt gebruikt, kan deze het leren effectief stimuleren. Een goed voorbeeld van een neutrale stimulus is een geluid of een lied.
Wanneer het initieel wordt gepresenteerd, heeft de neutrale stimulus geen effect op het gedrag. Omdat het herhaaldelijk gepaard wordt met een ongeconditioneerde stimulus, zal het dezelfde reactie beginnen als het UCS.
Het geluid van een piepende deuropening kan bijvoorbeeld aanvankelijk een neutrale stimulus zijn. Als dat geluid herhaaldelijk gepaard wordt met een ongeconditioneerde stimulus, zoals het voeden van je kat, zal dat geluid uiteindelijk een verandering in het gedrag van je kat teweegbrengen. Zodra een verband is gevormd, kan uw kat reageren alsof hij wordt gevoed elke keer wanneer hij de piepende deur open hoort.
Hoe timing invloed heeft op het verwerven of leren van een gedrag
Gedurende het klassieke conditioneringsproces zijn er een aantal verschillende factoren die invloed kunnen hebben op hoe snel associaties worden geleerd.
Hoeveel tijd er verstrijkt tussen het presenteren van de aanvankelijk neutrale stimulus en de ongeconditioneerde stimulus is een van de belangrijkste factoren bij het al dan niet daadwerkelijk optreden van het leerproces..
De timing van hoe de neutrale stimulus en de ongeconditioneerde stimulus worden gepresenteerd, is wat van invloed is op het al dan niet vormen van een associatie, een principe dat bekend staat als de congruity-hypothese.
Hoe de UCS werkt in klassieke conditionering
In het beroemde experiment van Ivan Pavlov bijvoorbeeld, was de toon van de bel aanvankelijk een neutrale stimulus, terwijl de geur van voedsel de ongeconditioneerde stimulus was. Het presenteren van de toon dicht bij het presenteren van de geur van voedsel resulteert in een sterkere associatie. Het luiden van de bel, de neutrale stimulus, lang voordat de ongeconditioneerde stimulus tot een veel zwakkere of zelfs niet-bestaande associatie leidt.
Verschillende soorten conditionering kunnen verschillende timing of volgorde gebruiken tussen de neutrale stimulus en de UCS.
- In gelijktijdige conditionering, de neutrale stimulus wordt op het exacte moment gepresenteerd als de ongeconditioneerde stimulus. Dit type conditionering leidt tot zwak leren.
- In achterwaartse conditionering, de ongeconditioneerde stimulus wordt eerst gegeven en de neutrale stimulus wordt daarna gepresenteerd. Dit type conditionering heeft ook de neiging om te resulteren in zwak leren.
- In conditioning traceren, de neutrale stimulus wordt kort gepresenteerd en vervolgens gestopt, waarna de ongeconditioneerde stimulus wordt gepresenteerd. Dit type conditionering levert goede resultaten op.
- In vertraagde conditionering, de neutrale stimulus wordt gepresenteerd en wordt voortgezet terwijl de ongeconditioneerde stimulus wordt aangeboden. Dit type geconditioneerd produceert de beste resultaten.
