De waarschuwingssignalen voor gedragsstoornis bij kinderen

Gedragsstoornis bij kinderen gaat verder dan slecht gedrag. Het is een diagnosticeerbare psychische aandoening die wordt gekenmerkt door patronen van het schenden van maatschappelijke normen en de rechten van anderen.

Naar schatting heeft 1 tot 4 procent van de 9- tot 17-jarigen een gedragsstoornis. Het komt vaker voor bij jongens dan bij meisjes.

Het is belangrijk voor kinderen met gedragsstoornissen om professionele behandeling te krijgen. Het herkennen van de vroege waarschuwingssignalen kan u helpen passende maatregelen te nemen.

Tekenen van gedragsstoornis

Gedragsstoornis reikt verder dan normale tieneropstanden. Het gaat om ernstige gedragsproblemen die waarschijnlijk alarm slaan bij leraren, ouders, leeftijdsgenoten en andere volwassenen.

Om in aanmerking te komen voor een diagnose van een gedragsstoornis, moeten kinderen het afgelopen jaar ten minste drie symptomen vertonen en in de afgelopen zes maanden ten minste één symptoom:

Agressie naar mensen en dieren

Vaak pesten, bedreigt of intimideert anderen
Vaak initieert fysieke gevechten
Heeft een wapen gebruikt dat ernstig letsel kan veroorzaken
Fysieke wreedheid tegen mensen
Fysieke wreedheid jegens dieren
Stelen tijdens het confronteren van een slachtoffer
Gedwongen seksuele activiteit

Property Destruction

Opzettelijke vuurinstelling
Andere vernietiging van eigendom

Misleiding of diefstal

Een huis, auto of gebouw breken of betreden
Liegen om persoonlijk gewin
Stelen zonder het slachtoffer te confronteren (zoals winkeldiefstal)

Ernstige regelovertreding

'S Nachts blijven of spijbelen vóór de leeftijd van 13 jaar
Is minstens twee keer van huis weggelopen
Is vaak spijbelen van school, beginnend voor de leeftijd van 13

Soorten gedragsstoornissen

De DSM-5, die wordt gebruikt voor het diagnosticeren van psychische aandoeningen, maakt onderscheid tussen gedragsstoornissen met of zonder beperkte prosociale emoties. Mensen met beperkte prosociale emoties worden gekenmerkt door een gebrek aan spijt, zijn ongevoelig en hebben een gebrek aan empathie.

Ze maken zich geen zorgen over hun prestaties op school of op het werk en hebben oppervlakkige emoties. Wanneer aanwezig, kunnen hun emotionele uitdrukkingen worden gebruikt om anderen te manipuleren.

Gedragsstoornis Veroorzaakt de werking van het kind

Gedragsstoornis is niet alleen een uitdaging voor zorgverleners, het tast het vermogen van een kind om te functioneren aan.

Kinderen met gedragsstoornissen hebben zich zo misdragen dat hun opleiding wordt beïnvloed. Ze ontvangen meestal frequente disciplinaire maatregelen van leraren en kunnen spijbelen. Kinderen met een gedragsstoornis lopen een hoger risico op mislukken of vroegtijdig schoolverlaten.

Kinderen met gedragsstoornissen hebben ook slechte relaties. Ze worstelen om vriendschappen te ontwikkelen en te onderhouden. Hun relaties met familieleden lijden meestal als gevolg van de ernst van hun gedrag.

Adolescenten met gedragsstoornissen hebben ook meer kans op juridische problemen. Drugsmisbruik, gewelddadig gedrag en het negeren van de wet kan leiden tot opsluiting.

Ze lopen mogelijk ook een hoger risico op seksueel overdraagbare infecties. Studies tonen aan dat tieners met gedragsstoornissen meer kans hebben op meerdere seksuele partners en dat ze minder snel geneigd zijn om bescherming te gebruiken.

Mogelijke oorzaken van gedragsstoornis

Onderzoekers weten niet precies waarom sommige kinderen gedragsstoornissen ontwikkelen. Er zijn waarschijnlijk verschillende biologische, psychologische en sociale factoren bij betrokken. Heel vaak overlappen die factoren elkaar.

Hier zijn verschillende factoren die een rol kunnen spelen:

Hersenafwijkingen - Neuroimaging-onderzoeken suggereren dat kinderen met een gedragsstoornis bepaalde functionele afwijkingen in bepaalde hersengebieden kunnen hebben. De pre-frontale cortex (die van invloed is op de beoordeling) en het limbisch systeem (dat van invloed is op de emotionele respons) kunnen mogelijk verslechteren.
Genetica - Studies suggereren dat anti-sociaal gedrag ongeveer 50 procent erfelijk is. Onderzoekers weten niet zeker welke genetische componenten bijdragen aan gedragsstoornissen.
Maatschappelijke kwesties - Armoede, ongeorganiseerde buurten, arme scholen, uitval van gezinnen, ouderlijke psychopathologie, strenge opvoeding en onvoldoende begeleiding zijn allemaal sterke correlaten van gedragsstoornissen.
Cognitieve tekorten - Een laag IQ, slechte verbale vaardigheden en beperkingen in het uitvoerende functioneren kunnen kinderen kwetsbaarder maken voor gedragsstoornissen.

Oppositioneel opstandige stoornis kan een voorloper zijn om stoornis te veroorzaken

Sommige kinderen met een oppositionele opstandige stoornis ontwikkelen een gedragsstoornis. Oppositional Defiant Disorder is een gedragsstoornis met een patroon van boze of prikkelbare stemming, argumentatie en uitdagendheid en wraakzucht.

Zonder effectieve behandeling wordt gedacht dat een oppositionele opstandige stoornis kan evolueren naar gedragsstoornissen als een kind ouder wordt.

Kinderen met een gedragsstoornis kunnen een grotere kans hebben op de ontwikkeling van een antisociale persoonlijkheidsstoornis op latere leeftijd.

Gemeenschappelijke comorbide aandoeningen

Veel kinderen met gedragsstoornissen hebben andere psychische problemen of cognitieve beperkingen. Dit zijn de meest voorkomende comorbiditeitscondities:

ADHD
Zelf pijniging
Drugmisbruik
Depressie en angst
Post-traumatische stress-stoornis
Leerstoornis

Hoe een gedragsstoornis wordt gediagnosticeerd

Gedragsstoornissen bij kinderen kunnen worden vastgesteld door een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg of door een arts. Vaak wordt een diagnose gesteld nadat pogingen om gedragsproblemen op school op te lossen en thuis niet effectief zijn.

Een professional kan het kind interviewen, records bekijken en ouders en leerkracht vragenlijsten sturen over het gedrag van het kind. Psychologische tests en andere beoordelingsinstrumenten kunnen worden gebruikt om een kind te beoordelen op gedragsstoornissen.

behandelingen

Behandeling voor gedragsstoornissen is afhankelijk van verschillende factoren, zoals de leeftijd van een kind en de ernst van gedragsproblemen. De meest gebruikelijke behandelingsmethoden zijn:

psychotherapie - Individuele therapie kan nuttig zijn wanneer een kind baat kan hebben bij het aanleren van nieuwe vaardigheden, zoals woedebeheersing en impulsbeheersing.
Oudertraining - De behandeling omvat vaak zorgverleners en ouders. Ouders kunnen gedragsmanagementstrategieën en -technieken leren om de veiligheid thuis te verhogen als een kind agressief of gewelddadig is.
Gezinstherapie - Ouders, broers en zussen en andere familieleden kunnen worden uitgenodigd om de therapie bij het kind bij te wonen. Soms kan het verbeteren van de relatie tussen ouders en een kind de familie-interacties verbeteren.
Residentiële plaatsing - In gevallen waarin het gedrag van een kind of adolescent uit de hand is gelopen, kan een residentiële plaatsing nodig zijn om iedereen veilig te houden. Een therapeutische omgeving kan drugsmisbruik, seksueel gedrag of geweld aanpakken.
geneesmiddel - Er is geen medicatie die gedragsstoornissen behandelt. Maar soms kan een arts medicijnen voorschrijven om enkele van de symptomen te behandelen of om andere onderliggende psychische aandoeningen aan te pakken.

Vroegtijdige interventie is de sleutel tot het verkrijgen van de meest effectieve behandeling, dus het is belangrijk dat ouders, opvoeders en artsen zich bewust zijn van de tekenen van gedragsstoornissen bij kinderen, zodat gepaste verwijzingen en interventies kunnen worden ingevoerd.