Ongeconditioneerde respons bij klassieke conditionering
In de klassieke conditionering is een ongeconditioneerde respons een ongeleerde respons die van nature voorkomt in reactie op de ongeconditioneerde stimulus. Bijvoorbeeld, als de geur van voedsel de ongeconditioneerde stimulus is, is het gevoel van honger als reactie op de geur van voedsel de ongeconditioneerde reactie.
Voorbeelden van niet-geconditioneerde antwoorden
Heb je ooit per ongeluk een hete pan aangeraakt en met de hand teruggerept als reactie? Die onmiddellijke, ongeleerde reactie is een goed voorbeeld van een ongeconditioneerde reactie. Het gebeurt zonder enige vorm van leren of training.
Nog enkele voorbeelden van ongeconditioneerde reacties zijn:
- Hijgend van de pijn nadat hij door een bij is gestoken
- Trek uw hand terug nadat u een kookplaat op de oven hebt aangeraakt
- Springend bij het geluid van een hard geluid
- Trekkingen van uw been als reactie op een arts die op uw knie tikt
- Kwijlen als reactie op een zure smaak
- Terugspringend van een grommende hond
In elk van de bovenstaande voorbeelden vindt het antwoord natuurlijk en automatisch plaats.
De ongeconditioneerde respons en klassieke conditionering
Het concept van de ongeconditioneerde reactie werd voor het eerst ontdekt door een Russische fysioloog, Ivan Pavlov. Tijdens zijn onderzoek naar de spijsvertering van honden begonnen de dieren in zijn experiment te kwijlen wanneer ze werden gevoerd. Pavlov merkte op dat wanneer een bel werd gebeld telkens de honden werden gevoerd, de dieren uiteindelijk begonnen te kwijlen als reactie op de bel alleen.
In Pavlov's klassieke experiment vertegenwoordigt het voedsel wat bekend staat als de ongeconditioneerde stimulus (UCS). Het UCS activeert natuurlijk en automatisch een reactie. Pavlov's honden die kwijlen als reactie op het eten is een voorbeeld van de ongeconditioneerde reactie.
Door herhaaldelijk een geconditioneerde stimulus (het geluid van de bel) te koppelen met de ongeconditioneerde stimulus (het voedsel), kwamen de dieren uiteindelijk het geluid van de bel associëren met de presentatie van voedsel. Op dit punt wordt kwijlen als reactie op het geluid van de bel bekend als de geconditioneerde respons.
Ongeconditioneerde respons en geconditioneerde responsverschillen
Probeer bij het onderscheid tussen de ongeconditioneerde reactie en de geconditioneerde reactie enkele belangrijke zaken in gedachten te houden:
- De ongeconditioneerde reactie is natuurlijk en automatisch
- De ongeconditioneerde reactie is aangeboren en vereist geen voorafgaande kennis
- De geconditioneerde reactie treedt alleen op nadat een koppeling is gemaakt tussen de UCS en de CS
- De geconditioneerde reactie is een geleerde reactie
U hebt bijvoorbeeld de neiging om te scheuren wanneer u uien snijdt. Terwijl je aan het dineren bent, luister je ook graag naar muziek en merk je dat je vaak hetzelfde nummer speelt. Uiteindelijk merk je dat wanneer je het nummer hoort dat je vaak speelt tijdens je maaltijdvoorbereiding, je merkt dat je onverwachts verscheurt. In dit voorbeeld vertegenwoordigen de dampen van de uien de ongeconditioneerde stimulus. Ze activeren automatisch en automatisch de huilreactie, wat de ongeconditioneerde reactie is.
Na meerdere associaties tussen een bepaald nummer en de ongeconditioneerde stimulus, begint het nummer zelf uiteindelijk tranen op te roepen.
Dus wat gebeurt er wanneer een ongeconditioneerde stimulus niet langer gepaard gaat met een geconditioneerde stimulus? Wanneer de geconditioneerde stimulus alleen wordt gepresenteerd zonder de ongeconditioneerde stimulus, zal de geconditioneerde respons uiteindelijk verminderen of verdwijnen, een fenomeen dat bekend staat als uitsterven..
In het experiment van Pavlov bijvoorbeeld, leidde het luiden van de bel zonder voedsel te presenteren ertoe dat de honden uiteindelijk ophielden met kwijlen als reactie op de bel. Pavlov ontdekte echter dat de extinctie er niet toe leidt dat de proefpersoon terugkeert naar zijn eerdere ongeconditioneerde toestand. In sommige gevallen kan een spontaan herstel van de respons optreden als een periode van tijd verstrijkt voordat de geconditioneerde stimulus plotseling opnieuw wordt geïntroduceerd..
Lees meer over hoe dit proces en enkele van de belangrijkste verschillen tussen hoe klassieke en operante conditionering werken.
