Vruchtbaarheid en zwangerschap Uitdagingen met schildklieraandoeningen
Wanneer de diagnose schildklieraandoeningen is gesteld, moet u tijdens uw gehele zwangerschap regelmatig worden gecontroleerd. Als u symptomen heeft van een schildklieraandoening maar niet bent gediagnosticeerd, is het belangrijk om uw arts hiervan op de hoogte te stellen, zodat u goed kunt worden gevolgd en behandeld om zowel u als uw baby gezond te houden.
Potentiële vruchtbaarheidsproblemen
Een goede schildklierfunctie is essentieel voor een gezond voortplantingssysteem, evenals uw vermogen om succesvol zwanger te worden, te bloeien tijdens de zwangerschap en een gezonde baby te krijgen. De American Thyroid Association (ATA) beveelt aan dat alle vrouwen die een behandeling voor onvruchtbaarheid zoeken hun schildklierstimulerend hormoon (TSH) -niveau laten controleren om schildklieraandoeningen uit te sluiten of te diagnosticeren, omdat dit kan bijdragen aan vruchtbaarheidsproblemen. TSH is het hormoon geproduceerd door de hypofyse dat de productie van T3 en T4 veroorzaakt.Hier zijn enkele veelvoorkomende uitdagingen waar je tegen aan kunt lopen als je schildklieraandoening niet gediagnosticeerd, onbehandeld of onvoldoende behandeld is.
Vruchtbaarheidsuitdaging
- Uw risico op het hebben van wat bekendstaat als een "anovulatoire cyclus", een menstruatiecyclus waarbij uw lichaam geen ei vrijgeeft, is hoger.
Wat gebeurt er
- Hoewel je tijdens anovulatoire cycli nog steeds menstruatieperiodes kunt hebben, kun je niet zwanger worden, omdat er geen bevrijd ei is om bevrucht te worden.
Gelukkig kan een juiste diagnose en behandeling van uw schildklieraandoening uw risico op anovulatoire cycli verminderen. Houd er rekening mee dat als u nog steeds anovulatoire cycli hebt nadat uw schildklierfunctie stabiel is, er andere mogelijke oorzaken zijn die u met uw arts moet onderzoeken, zoals borstvoeding, veranderingen in de perimenopauze, bijnaaldisfunctie, anorexia, eierstokproblemen en polycysteus ovariumsyndroom ( PCOS), onder anderen.
Vruchtbaarheidsuitdaging
- Je loopt een groter risico om defecten in de luteale fase van je menstruatiecyclus te krijgen.
Wat gebeurt er
- Als je luteale fase te kort is, wordt een bevruchte eicel uitgeschoten met menstruatiebloed voordat het tijd heeft om te implanteren.
Het verwijzen naar luteale fase defecten als de oorzaak van onvruchtbaarheid en miskraam is enigszins controversieel, omdat de diagnose ervan moeilijk is. Daarom is niet voldoende bewijs gevonden om definitief te zeggen dat luteale fase defecten vruchtbaarheidsproblemen veroorzaken, hoewel het onderzoek tot nu toe aantoont dat het zeer waarschijnlijk is dat zij een rol spelen.
Defecten aan de luteale fase Een goede diagnose en behandeling van de schildklier kan luteale fase-afwijkingen bij sommige vrouwen oplossen, maar in andere gevallen kan onvoldoende progesteron-wat nodig is om een gezonde baarmoederslijmvlies te produceren- de boosdoener zijn. In deze gevallen heeft extra progesteron sommige vrouwen geholpen om een gezonde zwangerschap en een baby te krijgen.
Vruchtbaarheidsuitdaging
- U hebt een hoger risico op hyperprolactinemie-verhoogde niveaus van prolactine, het hormoon dat verantwoordelijk is voor de bevordering van de melkproductie.
Wat gebeurt er
- Hyperprolactinemie kan een aantal effecten hebben op uw vruchtbaarheid, inclusief onregelmatige ovulatie en anovulatoire cycli.
Bij vrouwen die borstvoeding geven, helpen de hogere niveaus van prolactine die worden gegenereerd om de melkproductie te stimuleren, vaak ook om zwangerschap te voorkomen, wat illustreert waarom vruchtbaarheidsproblemen kunnen optreden wanneer uw prolactinespiegels te hoog zijn en u probeert zwanger te raken.
Hyperprolactinemie begrijpen Het in kaart brengen van uw menstruatiecyclus en tekenen van vruchtbaarheid, samen met het krijgen van een bloedtest die uw prolactineniveau meet, kan uw arts helpen bij het diagnosticeren van hyperprolactinemie. Als de juiste diagnose en behandeling van de schildklier het prolactine-probleem niet oplost, kunnen verschillende medicijnen zoals bromocriptine of cabergoline worden voorgeschreven, waardoor u uw prolactinespiegels kunt verlagen en uw cycli en ovulatie weer normaal kunt maken..
Vruchtbaarheidsuitdaging
- Schildklieraandoeningen kunnen leiden tot een eerder begin van de perimenopauze en de menopauze.
Wat gebeurt er
- De menopauze kan vóór uw 40e of begin 40 zijn, waardoor uw vruchtbare leeftijd wordt verkort en de vruchtbaarheid op jonge leeftijd wordt verminderd.
Als u perimenopausale veranderingen doormaakt, kan een volledige vruchtbaarheidsevaluatie, inclusief evaluatie van ovariële reserve, FSH, LH en andere hormonen, door uw arts worden uitgevoerd om uw vruchtbaarheidstoestand te beoordelen. Op basis van de bevindingen kan uw arts aanbevelingen doen met betrekking tot de vraag of u een kandidaat bent voor een natuurlijke conceptie of dat u hulp bij voortplanting nodig hebt.
Zorg voor uw zorg
Ga er niet vanuit dat je vruchtbaarheidsdokter bovenop je schildklierproblemen zal komen. Verrassend genoeg besteden sommige fertiliteitsartsen en klinieken niet veel aandacht aan schildkliertests of het beheer van schildklieraandoeningen tijdens preconceptie, geassisteerde voortplanting (ART) of vroege zwangerschap. Kies een vruchtbaarheidsarts met schildklierbewustzijn en ontwikkel een plan om ervoor te zorgen dat uw schildklieraandoening geen gezonde zwangerschap belemmert.De relatie tussen uw schildklier en onvruchtbaarheid
Screening tijdens de zwangerschap
Over het algemeen wordt een universele schildklierbehandeling bij zwangere vrouwen niet als gerechtvaardigd beschouwd, volgens de richtlijnen van de ATA voor het behandelen van schildklieraandoeningen tijdens de zwangerschap. De ATA raadt zwangere vrouwen echter aan het TSH-niveau te controleren als ze een van de volgende risicofactoren hebben:- Een persoonlijke geschiedenis van schildklierdisfunctie
- Huidige tekenen of symptomen van schildklierziekte
- Een familiegeschiedenis van schildklieraandoeningen
- Een struma (zwelling in de schildklier)
- Een positieve test voor verhoogde schildklierantistoffen
- Een geschiedenis van de schildklieroperatie of nek- of hoofdstraling
- Type 1 diabetes
- Een geschiedenis van onvruchtbaarheid, miskraam of vroegtijdige bevalling
- Andere auto-immuunziekten die vaak gepaard gaan met auto-immuunziekten van de schildklier, zoals vitiligo, bijnierinsufficiëntie, hypoparathyreoïdie, atrofische gastritis, pernicieuze anemie, systemische sclerose, systemische lupus erythematosus en het syndroom van Sjögren
- Morbide obesitas, gedefinieerd als een body mass index (BMI) van meer dan 40
- Leeftijd meer dan 30 jaar
- Een geschiedenis van de behandeling met Cordarone (amiodaron) voor onregelmatigheden in het hartritme
- Een geschiedenis van behandeling met lithium
- Recente blootstelling aan jodium als contrastmiddel in een medische test
- Wonen in een gebied dat als onvoldoende jodium wordt beschouwd
Schildklierhormoon verandert
Schildklierhormonen zijn cruciaal voor de ontwikkeling van neurologische en hersenontwikkeling van een baby. Zelfs bij vrouwen zonder schildklieraandoeningen, belasten zwangerschapsplekken de schildklier, waardoor de productie van de schildklierhormonen T3 en T4 met bijna 50 procent toeneemt. De reden hiervoor is dat uw baby tijdens het eerste trimester nog steeds een schildklier ontwikkelt die in staat is om zijn eigen hormonen te produceren, dus hij of zij is volledig afhankelijk van uw voorraad, die wordt geleverd via de placenta.Na ongeveer 12 tot 13 weken is de schildklier van uw baby ontwikkeld en zal hij of zij wat schildklierhormoon produceren, en u zult ook via de placenta schildklierhormoon blijven krijgen. Als je zwanger bent, gaat de verhoogde vraag naar schildklierhormonen door totdat je baby is geboren.
Door de extra productie van schildklierhormonen groeit uw schildklier vaak met ongeveer 10 procent, hoewel dit meestal niet merkbaar is. In sommige gevallen kan uw arts deze zwelling in uw schildklier (struma) echter zien of voelen.
Een overzicht van Goiters Omdat de normale schildklierfunctie anders is tijdens de zwangerschap, zullen uw TSH-niveaus waarschijnlijk veranderen als u van het eerste naar het derde trimester gaat, wat uw arts controleert met bloedtesten. De belangrijkste daarvan is de TSH-test, die het niveau van schildklierstimulerend hormoon in uw bloed meet.
In het ideale geval moet de schildklieraandoening vóór de conceptie worden gediagnosticeerd en op de juiste wijze worden behandeld. En als u wordt behandeld voor hypothyreoïdie en van plan bent zwanger te worden, moeten u en uw arts, voordat u zwanger wordt, een plan hebben om uw zwangerschap zo vroeg mogelijk te bevestigen en om uw dosering van schildklierhormoonvervanging te verhogen zodra uw zwangerschap optreedt. bevestigd.
Problemen tijdens de zwangerschap
Verschillende soorten schildklieraandoeningen hebben verschillende problemen als het erom gaat ze tijdens de zwangerschap te behandelen.hypothyreoïdie
Als uw schildklier het tijdens de zwangerschap niet bij kan houden, daalt uw TSH-niveau, wat wijst op een hypothyroïde (te lage) staat. Als het onbehandeld blijft of onvoldoende wordt behandeld, kan uw hypothyreoïdie een miskraam, doodgeboorte, vroeggeboorte en ontwikkelings- en motorische problemen bij uw kind veroorzaken. De ATA-aanbeveling is dat, voordat u zwanger wordt, uw arts uw dosering van vervangende medicatie voor schildklierhormoon moet aanpassen, zodat uw TSH onder 2,5 mIU / L ligt om uw risico op verhoogde TSH in het eerste trimester te verlagen.Mogelijk moet u uw dosering van schildkliermedicatie tijdens uw zwangerschap met 40 tot 50 procent verhogen. In feite zegt de ATA dat 50 tot 85 procent van de zwangere vrouwen met hypothyreo moet hun dosis verhogen, en dit is waarschijnlijker als u een radioactieve jodiumbehandeling of een schildklieroperatie heeft gehad.
Het gebruik van Synthroid (levothyroxine) tijdens de zwangerschap is veilig voor uw baby, omdat het medicijn het thyroxine (T4) -hormoon van uw schildklier nabootst.
Volgens de ATA-richtlijnen zou de toename van het schildklierhormoonvervangende middel thuis moeten beginnen zodra u denkt dat u zwanger bent (vraag uw arts om instructies) en door tot ongeveer 16 tot 20 weken, waarna uw schildklierhormoonspiegels typisch zullen zijn. plateau tot levering.
Je hebt schildkliertesten nodig om de vier weken tijdens de eerste helft van de zwangerschap en dan opnieuw tussen de weken 26 en 32 om je TSH op een goed niveau te houden. Na de bevalling moeten uw medicatiedoses worden verlaagd tot het niveau van vóór de zwangerschap met follow-upmonitoring zes weken na de bevallingsdatum.
Hashimoto's ziekte
De ziekte van Hashimoto, ook bekend als de thyroïditis van Hashimoto, is een auto-immuunziekte die je schildklier aanvalt en geleidelijk vernietigt. Hypothyreoïdie is een veel voorkomende uitkomst van Hashimoto, dus als u hypothyreoïd bent, heeft u hetzelfde behandelplan als hierboven nodig.Dat gezegd hebbende, moet er extra aandacht worden besteed aan het houden van uw TSH niveau onder 2,5 mlU / L, vooral als u schildklierantistoffen heeft, die vaak aanwezig zijn in de ziekte van Hashimoto. Hoe hoger je TSH-niveau, hoe groter het risico op miskraam. Wanneer u ook antilichamen tegen schildklier heeft, toont onderzoek aan dat het risico op een miskraam nog groter wordt als uw TSH-niveau hoger wordt dan 2,5 mIU / L.
Hoe de ziekte van Hashimoto wordt behandeld
hyperthyreoïdie
Als u tijdens de zwangerschap TSH-waarden hebt die lager zijn dan normaal, betekent dit dat uw schildklier overactief is, dus uw arts zou u moeten testen om de oorzaak van uw hyperthyreoïdie te bepalen. Het kan een tijdelijk geval zijn dat geassocieerd is met hyperemesis gravidarum (een toestand van zwangerschap die ernstige ochtendmisselijkheid veroorzaakt), de ziekte van Graves (een auto-immuunziekte van de schildklier is de meest voorkomende oorzaak van hyperthyreoïdie) of een schildkliernodus.Hoe hyperhygiëne wordt gediagnosticeerd Tijdens de zwangerschap wordt hyperthyreoïdie meestal veroorzaakt door de ziekte van Graves of tijdelijke gestationele hyperthyreoïdie, dus uw arts zal een onderscheid moeten maken tussen deze twee. Dit kan een beetje lastig zijn, omdat je geen radioactieve jodiumopname van je schildklier kunt krijgen terwijl je zwanger bent vanwege het risico dat het vormt voor je baby. Uw arts zal moeten vertrouwen op uw medische geschiedenis, een fysiek onderzoek, klinische symptomen en bloedtesten om de oorzaak van uw hyperthyreoïdie te bepalen.
Als u heeft overgegeven, geen voorgeschiedenis van schildklieraandoeningen heeft gehad, zijn uw symptomen van hyperthyreoïdie over het algemeen mild en er is geen bewijs van zwelling in uw schildklier of de uitpuilende ogen die de ziekte van Graves kunnen vergezellen, uw arts zal waarschijnlijk uw hyperthyreoïdie opschrijven tijdelijke zwangerschapshyperthyreoïdie. Een bloedtest om te controleren op verhoogde niveaus van het zwangerschapshormoon humaan choriongonadotrofine (hCG) kan ook deze diagnose bevestigen, omdat extreem hoge hCG-spiegels vaak worden gevonden met hyperemesis gravidarum en tijdelijke hyperthyreoïdie kunnen veroorzaken..
In gevallen die niet duidelijk zijn, kan uw totale thyroxine (TT4), vrije thyroxine (FT4), totale triiodothyronine (TT3) en / of TSH-receptorantistof (TRAb) -niveau worden gecontroleerd, afhankelijk van wat uw arts zoekt voor. Deze bloedonderzoeken kunnen meestal de oorzaak van uw hyperthyreoïdie bepalen, zodat uw arts het op de juiste manier kan behandelen.
Het belang van behandeling
U moet meteen met de behandeling beginnen wanneer u zwanger bent en u wordt hyperthyroïd door de ziekte van Graves of door knobbeltjes van de schildklier. Het onbehandeld laten van hyperthyreoïdie kan leiden tot hoge bloeddruk, schildklierstorm, congestief hartfalen, miskraam, vroeggeboorte, laag geboortegewicht of zelfs doodgeboorte. Voor zwangere en niet-zwangere patiënten begint de behandeling meestal met het gebruik van antithyroid-medicatie.Hoe hyperthyreoïdie wordt behandeld In gevallen waarin u al wordt behandeld met een lage dosis antithyroid-medicatie en uw schildklierfunctie normaal is, kan uw arts u van uw medicatie afhalen, ten minste tijdens uw eerste trimester wanneer uw baby het meest vatbaar is. U moet nauwlettend worden gevolgd, uw TSH en FT4 of TT4 moeten elke één tot twee weken worden gecontroleerd tijdens het eerste trimester en elke twee tot vier weken tijdens het tweede en derde trimester, zolang uw schildklierfunctie normaal blijft.
Anders, als je een nieuwe diagnose hebt gekregen, heb je al heel lang geen thyreostatica ingenomen of loop je een hoog risico om thyrotoxicose (een aandoening die optreedt als er te veel schildklierhormoon in uw systeem zit), uw dosering zal waarschijnlijk worden aangepast, zodat u de laagst mogelijke dosis antithyroid-medicatie gebruikt terwijl u uw gratis T4 aan de bovenkant van het normale bereik houdt of net erboven. Dit beschermt je baby tegen overbelichting, omdat deze medicijnen krachtiger zijn voor hem dan voor jou.
Het antithyroid-medicijn van keuze tijdens de eerste 16 weken van de zwangerschap is propylthiouracil (PTU) omdat methimazol (MMI) een hoger (hoewel klein) risico heeft op het veroorzaken van aangeboren afwijkingen bij uw baby..
Als u zich momenteel op MMI bevindt, zal uw arts u mogelijk naar PTU overschakelen. Het is onduidelijk welke behandeling na 16 weken het beste is, dus uw arts zal waarschijnlijk een beslissing nemen als u op dit moment nog steeds thyreostatica nodig heeft.
In gevallen waar u een allergische of ernstige reactie op beide soorten antithyroid-geneesmiddelen hebt, hebt u zeer hoge doses nodig om uw hyperthyreoïdie te beheersen, of uw hyperthyreoïdie is ongecontroleerd ondanks de behandeling; een thyreoïdectomie (schildklieroperatie) kan worden aanbevolen. De beste tijd voor een thyreoïdectomie is tijdens uw tweede trimester wanneer uw baby het minst wordt bedreigd.
Waarom u schildklierchirurgie nodig heeft U moet nooit een behandeling met radioactief jodium (RAI) krijgen als u zwanger bent of zou kunnen zijn vanwege de risico's voor uw baby. En als u RAI heeft gehad, moet u de zwangerschap minimaal zes maanden na de behandeling stopzetten.
Ziekte van Graves
Of u nu een actieve ziekte van Graves hebt of in het verleden heeft gehad, uw baby heeft een hoger risico op het ontwikkelen van hyperthyreoïdie of hypothyreoïdie, zowel in de baarmoeder (foetus) als na de geboorte (neonataal). De factoren die van invloed kunnen zijn op deze risico's zijn:- Slecht gereguleerde hyperthyreoïdie gedurende uw zwangerschap, die in uw baby voorbijgaande centrale hypothyreoïdie kan veroorzaken
- Het gebruik van hoge doses antithyroid-geneesmiddelen, wat kan leiden tot foetale en neonatale hypothyreoïdie
- Het hebben van hoge niveaus van TSH-receptorantistoffen (TRAb) in de tweede helft van uw zwangerschap, die foetale of neonatale hyperthyreoïdie kan veroorzaken
- U hebt een behandeling gehad met radioactief jodium of een operatie voor de ziekte van Graves
- U gebruikte antithyroid-medicatie toen u erachter kwam dat u zwanger was
- U moet tijdens uw zwangerschap thyreostatica gebruiken, in welk geval uw TRAb-niveau periodiek moet worden gecontroleerd
Tijdens uw eerste trimester, als uw TRAb-spiegels verhoogd zijn, moet uw arts ze tijdens uw zwangerschap nauwlettend in de gaten houden, zodat uw behandeling kan worden afgestemd om het risico voor u en uw baby zo klein mogelijk te houden..
In gevallen waar uw TRAb-niveau hoog blijft en / of uw hyperthyreoïdie niet goed onder controle is, kunt u meerdere echografieën laten uitvoeren. Deze moeten naar bewijs zoeken van schildklierstoornissen in uw ontwikkelende baby, zoals trage groei, snelle hartslag, symptomen van congestief hartfalen en een vergrote schildklier..
Als u een nieuwe moeder bent met de ziekte van Graves, moet uw pasgeborene worden beoordeeld op neonatale / congenitale hyperthyreoïdie en hypothyreoïdie, wat ernstige gevolgen heeft voor pasgeborenen. In feite beveelt de ATA aan dat alle pasgeborenen worden gescreend op schildklierdisfunctie twee tot vijf dagen na de geboorte.
Congenitale hypothyreoïdie bij zuigelingen
Schildklierknobbeltjes
Gelukkig is de overgrote meerderheid van de schildklierknobbeltjes niet kanker. De ATA adviseert zwangere vrouwen met schildklierknobbels om hun TSH-niveau te laten meten en om een echografie te krijgen om de kenmerken van de knobbel te bepalen en om eventuele groei te bewaken.Als u een familiegeschiedenis van medullair schildkliercarcinoom of multipele endocriene neoplasie (MEN) 2 heeft, kan uw arts ook naar uw calcitoninespiegel kijken, hoewel de jury er nog steeds niet uit is hoe nuttig deze meting werkelijk is..
U kunt ook een fijne-naaldaspiratie (FNA) biopsie van de knobbel (len) hebben, vooral als uw TSH-niveau niet lager is dan normaal. In gevallen waar u een nodus heeft en uw TSH onder normaal is, kan uw arts de FNA uitzetten tot nadat u uw baby heeft gekregen, maar omdat het als veilig beschouwd wordt tijdens de zwangerschap, kunt u op elk moment een FNA laten doen.
Wanneer uw schildklier knobbeltje (s) hyperthyreoïdie veroorzaken, kan het zijn dat u een behandeling met antithyroid-medicatie nodig heeft. Dit zal op dezelfde manier verlopen als iedereen met hyperthyreoïdie: uw arts zal u op de laagst mogelijke dosis zetten om uw FT4 of TT4 aan het hoge eind enigszins boven het normale bereik te houden om de risico's voor uw baby te minimaliseren.
Schildklierkanker
Wanneer tijdens het eerste of tweede trimester kankerachtige schildklierknobbeltjes worden ontdekt, vooral als dit verband houdt met papillaire schildklierkanker, het meest voorkomende type, zal uw arts de kanker nauwgezet willen volgen met behulp van echografie om te zien hoe en of het groeit. Als er vóór de 24e tot 26e weken van de zwangerschap een behoorlijke hoeveelheid groei is, moet u mogelijk een operatie ondergaan om het te verwijderen.Als de kanker stabiel blijft of wordt ontdekt tijdens de tweede helft van uw zwangerschap, zal uw arts u waarschijnlijk aanraden te wachten tot na de geboorte van uw baby om een operatie te ondergaan.
In het geval van anaplastische of medullaire schildklierkanker, beveelt de ATA aan dat een onmiddellijke operatie serieus wordt overwogen.
Bij elk type schildklierkanker, zal uw arts u een vervangende medicatie voor schildklierhormoon geven, als u dit nog niet doet, en u nauwlettend volgen om uw TSH binnen hetzelfde doelbereik te houden als voordat u zwanger was.
Schildklierkanker: symptomen, oorzaken, diagnose, behandeling en coping
De noodzaak voor jodium
Dieetjodium is de belangrijkste bouwsteen voor de productie van schildklierhormoon door uw lichaam. Zoals eerder besproken, neemt je schildklier, als je zwanger bent, in omvang toe en begint meer schildklierhormonen te maken om aan de behoeften van zowel moeder als baby te voldoen. Onderzoek toont aan dat je ook dagelijks 50 procent meer jodium nodig hebt als je zwanger bent om de productie van schildklierhormoon te kunnen verhogen.Zwangere vrouwen zouden elke dag rond de 250 mcg jodium moeten krijgen. Hoewel de meerderheid van de vrouwen in de vruchtbare leeftijd in de Verenigde Staten geen jodiumtekort heeft, is dit ook de groep die het meest waarschijnlijk een lichte tot matige jodiumdeficiëntie heeft.
Omdat het moeilijk vast te stellen is wie het risico loopt op een tekort aan jodium, raden de ATA, de Endocrine Society, de Teratology Society en de American Academy of Pediatrics allemaal aan dat zwangere vrouwen elke dag 150 mg kaliumjodidesupplementen nemen. Idealiter zou dit moeten beginnen drie maanden vóór de conceptie en als laatste door de borstvoeding.
De uitzondering: als u levothyroxine gebruikt voor hypothyreoïdie, hebt u geen jodiumsupplementen nodig.
Onverklaarbaar bevat een groot aantal receptvrije en vrij verkrijgbare prenatale vitamines geen jodium, dus zorg ervoor dat u de etiketten zorgvuldig controleert. Bij degenen die dat doen, is het jodium meestal van kelp of kaliumjodide. Omdat de hoeveelheid jodium in kelp zo sterk kan variëren, kies je supplementen gemaakt met kaliumjodide.
De rol van jodium in de gezondheid van schildklier
Een woord van heel goed
Terwijl een schildklieraandoening uw vermogen om zwanger te worden en uw zwangerschap zelf kan beïnvloeden, kan het hebben van een kind ook aanleiding geven tot postpartum thyroiditis. Het is belangrijk dat u uw schildklier nauwlettend blijft volgen na de zwangerschap om er zeker van te zijn dat u goed wordt behandeld.Een overzicht van postpartum thyroiditis
