Insulineresistentiesymptomen, oorzaken en behandeling

Insulineresistentie is een aandoening waarbij uw lichaam niet op de insuline reageert zoals zou moeten. Deze aandoening, soms aangeduid als verminderde glucosetolerantie, komt vaak voor het ontstaan ​​van prediabetes of metabool syndroom. Indien onbehandeld, kunnen langdurige complicaties diabetes type 2, hartaandoeningen en vaatziekten omvatten. Insulineresistentie wordt meestal herkend in de leeftijd van 40 tot 60 jaar, maar het kan ook op jongere of oudere leeftijd beginnen. Het wordt vaak geassocieerd met een hoger dan gemiddeld gewicht, hoge triglycerideniveaus en hoge bloeddruk.

Insuline en bloedsuiker

Normaal gesproken helpt insuline cellen in de lever en spieren, evenals vetcellen, om glucose op te nemen. Het activeert een eiwit, GLUT4 om aan glucose te binden en laat het in de cel zodat het kan worden gebruikt voor energie.
Wanneer insuline wordt vrijgegeven door de alvleesklier nadat we eten, is deze uitbarsting van insuline in het bloed tijdelijk en neemt snel af, zodat we niet hypoglycemisch worden (te weinig suiker).
Met insulineresistentie reageert het lichaam niet op insuline - een hormoon dat glucose (suikermoleculen) helpt opslaan - ondanks het feit dat er genoeg door de pancreas wordt aangemaakt. Wanneer dit gebeurt, verliest het lichaam het vermogen om glucose op de juiste manier op te slaan, het fundamentele bestanddeel van alle koolhydraten in de voeding.
Als u insulineresistentie heeft, kunt u beginnen grotere hoeveelheden insuline af te geven in een poging uw bloedglucose te stabiliseren. In de loop van de tijd resulteert dit in een aandoening genaamd hyperinsulinemie, waarin er te veel insuline in het bloed zit. Hyperinsulinemie maakt het moeilijker voor het lichaam om opgeslagen vet te gebruiken voor energie.

symptomen

In het algemeen veroorzaakt insulineresistentie geen duidelijke symptomen, hoewel sommige mensen klagen over vermoeidheid.
Pre-diabetes en metabool syndroom, dat zich kan ontwikkelen in samenhang met insulineresistentie, kan verschillende tekenen en symptomen veroorzaken, waaronder:

• Frequent urineren
• Overmatige dorst
• Donkere plekken op de lies, oksels of achterkant van de nek, bekend als acanthosis nigricans
• Gewichtstoename
• Hoge triglycerideniveaus en lage HDL (goede cholesterol)
• Hoge bloeddruk
• Hartziekte

Oorzaken

Insulineresistentie is geassocieerd met een aantal risicofactoren, maar de precieze oorzaak is niet helemaal duidelijk. Er wordt aangenomen dat de genetica, die ouder is dan 45 en een gebrek aan regelmatige fysieke activiteit, bijdraagt ​​aan insulineresistentie. Er is een hogere incidentie onder mensen van Afro-Amerikaanse, Indiaanse, Latino en Aziatische afkomst.
Andere geassocieerde factoren omvatten gewichtstoename, hypertensie, hoog cholesterolgehalte, cardiovasculaire ziekte, polycysteuze ovariumziekte (PCOS) en zwangerschapsdiabetes, en de relaties tussen insulineresistentie en deze factoren zijn gecompliceerd omdat ze kunnen verergeren en verergeren door de zorg..

Diagnose

Insulineresistentie is een klinische diagnose en er is geen betrouwbare diagnostische test die dit kan identificeren. Het testen van de werkelijke insulinespiegels is geen gestandaardiseerde of gevalideerde manier om te weten of u insulineresistentie hebt of niet, hoewel dit een van de methoden is die worden gebruikt in onderzoeksstudies.
Uw medische geschiedenis, symptomen en verschillende diagnostische tests kunnen samen worden gebruikt om uw artsen te helpen bepalen of u insulineresistentie heeft:

• Bloedglucosetest vasten: Een vasten van een bloedsuikerspiegel tussen 100 mg / dl en 125 mg / dl is typisch voor mensen die insulineresistent zijn. Als uw nuchtere bloedglucose 100 mg / dl bereikt, wordt u gediagnosticeerd met prediabetes, en als het 126 bereikt, diabetes.
• Orale glucosetolerantietest: Deze test vereist dat u 12 uur voor de test geen eten en drinken nuttigt. U laat uw bloedsuiker controleren, drinkt een suikerachtige vloeistof en laat uw bloedglucose opnieuw testen nadat de tijd verstreken is. Over het algemeen is bloedglucose boven 140 mg / dl na drie uur suggestief voor pre-diabetes of diabetes, en er kan een verband zijn tussen hoge bloedglucosewaarden en insulineresistentie.
• Hemoglobine A1C-test: Deze test meet uw gemiddelde glucosespiegel in de afgelopen twee tot drie maanden. Een normaal niveau ligt tussen 4 procent en 5,6 procent; een niveau tussen 5,7 procent en 6,4 procent is consistent met prediabetes en een niveau van 6,5 procent of hoger is typisch voor diabetes. Ook hier is er geen bereik dat diagnostisch is voor insulineresistentie, maar hoge niveaus, rekening houdend met risicofactoren en symptomen, zijn suggestief voor de diagnose.

Onthoud dat bloedtests die uw glucosewaarden meten, het algemene klinische beeld kunnen vergroten, maar ze kunnen niet worden gebruikt om de diagnose te bevestigen of uit te sluiten. Bovendien bestaat de kans dat deze niveaus normaal zijn bij mensen met vroege insulineresistentie.
Een bloedglucosetest is routine bij uw jaarlijks lichamelijk onderzoek en kan op andere momenten worden gedaan als u symptomen of risicofactoren voor diabetes heeft.

Behandeling

Insulineresistentie en pre-diabetes zijn beide zeer voorspellend voor diabetes. Als u bent gediagnosticeerd met insulineresistentie, kunt u enige actie ondernemen om te voorkomen dat uw toestand op deze manier vordert. Insulineresistentie zelf is niet behandelbaar, omdat er geen bekende manier is om uw cellen meer op insuline te laten reageren. Er zijn echter effectieve strategieën die het begin van diabetes kunnen voorkomen of vertragen en het minder ernstig maken als u het wel ontwikkelt.
Aanbevelingen zijn onder meer:

• Gewichtsverlies: Als u te zwaar bent, probeer dan een gezond gewicht te bereiken. Hoewel dit een grotere uitdaging is als je insulineresistentie hebt, is het de moeite waard.
• Oefening: Van regelmatige lichaamsbeweging wordt aangenomen dat het de stofwisseling van uw lichaam bevordert, wat veranderingen zoals insulineresistentie kan voorkomen.
• Probeer een aanbevolen dieet: Hoewel een vetarm dieet werd aanbevolen voor het verminderen van de insulineresistentie in het verleden, worden het mediterrane voedingspatroon en het DASH-dieet - dat gezonde vetten bevat - in plaats daarvan vandaag de voorkeur gegeven. Beide benadrukken fruit, groenten, noten en volle granen en beperken vlees, onder andere.
• Medicijnen innemen als nodig: Als u hoge bloeddruk of een hoog cholesterolgehalte heeft, heeft u mogelijk medicijnen nodig om het onder controle te houden.

Een woord van heel goed
Insulineresistentie komt steeds vaker voor en ongeveer 10 procent van de jonge volwassenen voldoet aan de criteria voor het metabool syndroom; 44 procent van de volwassenen in de leeftijdsgroep ouder dan 60 jaar doet dat ook.
Insulineresistentie wordt als een zeer vroeg teken beschouwd dat u een risico zou kunnen lopen op diabetes, wat het toneel vormt voor een aantal ernstige gezondheidscomplicaties. Als je insulineresistentie hebt, neem het dan als een boodschap van je lichaam dat het tijd is om stappen te nemen om je gezondheid te verbeteren. Als u al vroeg aan deze voorwaarde voldoet, kan dit u beschermen tegen de risico's.