Overzicht van rabdomyolyse

Rabdomyolyse, in klinische terminologie soms "rhabdo" genoemd, impliceert "afbraak van spierenHet is een klinisch syndroom waarbij spieren beginnen te breken en die leiden tot veranderingen in het niveau van vocht en elektrolyten in het lichaam, wat leidt tot schadelijke gevolgen. 

Oorzaken van rabdomyolyse

Er zijn meerdere factoren in verband gebracht met rabdomyolyse. Hier zijn een paar voorbeelden:

• medicijnen; bv. statines en fibraten (geneesmiddelen die worden gebruikt om cholesterol te verlagen), colchicine (een jichtmedicijn), antibiotica, steroïden, enz.
• Overmatige inspannende inspanning die leidt tot een fenomeen dat door inspanning veroorzaakte rhabdomyolyse of exterieure rhabdomyolyse wordt genoemd
• Hoge temperaturen die een hitteberoerte veroorzaken, zijn een predisponerende factor.
• Illegale drugs zoals cocaïne en amfetamines

Symptomen van rabdomyolyse

Doorgaans zal de getroffen patiënt extreme spierpijn, spierstijfheid, zwelling, zwakte en soms "donkere / cola-gekleurde urine" melden. Uitdroging komt vaak voor, en de patiënt kan veranderingen hebben in de mentale toestand en lage bloeddruk wat leidt tot een licht gevoel in het hoofd, duizeligheid, verminderde urineproductie, enz. Koorts kan ook aanwezig zijn. 

Hoe rabdomyolyse de nier beïnvloedt

Rabdomyolyse heeft op verschillende manieren invloed op de nierfunctie. De afbraak van spieren leidt tot beweging van lichaamsvloeistof uit de bloedvaten naar de gewonde spier, waardoor in essentie een toestand van uitdroging wordt veroorzaakt en verergert. Dit alleen is soms voldoende om een ​​ernstige achteruitgang van de nierfunctie te veroorzaken, vaak acute nierschade genoemd. Elektrolytniveaus kunnen ook in het bloed veranderen en kunnen zich manifesteren door:

• Verhoogde fosforwaarden
• Verlaagde calciumspiegels
• Verhoogde kaliumspiegels
• Verhoogde urinezuurwaarden

Een andere manier waarop rabdomyolyse de nier beschadigt, is een fenomeen dat myoglobinurie wordt genoemd. Myoglobine is een eiwit dat in de spieren wordt aangetroffen. Wanneer spieren afbreken, komt dit myoglobine vrij in het bloed van waaruit het naar de nier gaat. De nieren zijn niet goed in het afscheiden van myoglobine en dit eiwit is niet alleen giftig voor de cellen van de nieren, maar vaak verstopt het 'drainagesysteem' van de nieren, de tubuli, ook. Dit kan leiden tot nierfalen. In het slechtste geval kan door rhabdomyolyse veroorzaakt nierfalen vanwege myoglobinurie leiden tot onomkeerbaar nierfalen waarvoor langdurige dialyse nodig is.

Rabdomyolyse-diagnose

De diagnose van rabdomyolyse hangt af van de klinische presentatie die de symptomen en de tekenen van presentatie zoals spierpijn omvat. Sommige meer specifieke symptomen zouden cola-gekleurde urine omvatten. Lab tests worden gedaan om de diagnose te ondersteunen en zullen vaak een significant verhoogd niveau van een chemische stof in het bloed vertonen, CPK of creatinine fosfokinase genoemd. Nierfalen kan ook zichtbaar zijn in de bloedtest, met verhoogde creatininespiegels. Een urinetest kan de aanwezigheid van myoglobine aantonen, het abnormale eiwit dat door spierafbraak in de urine wordt afgegeven.

Rabdomyolysebehandeling

Naast het behandelen van de primaire oorzaak die ertoe heeft geleid, corrigeert de crux van de behandeling van rabdomyolyse de abnormale elektrolyteniveaus en agressieve hydratatie van de getroffen patiënt met intraveneuze vloeistoffen. Er is wat discussie geweest over wat voor soort intraveneuze vloeistof het beste is voor een patiënt in deze situatie. In het verleden was alkalinisatie van de urine met natriumbicarbonaat de standaardbehandeling. De superioriteit ten opzichte van andere intraveneuze vloeistoffen zoals een normale zoutoplossing is echter nooit nadrukkelijk bewezen.
De behandelende arts zal uw nierfunctie beïnvloeden terwijl u in de intraveneuze vloeistof bent. Meestal beginnen uw symptomen en de nierfunctie binnen een paar dagen te herstellen en moet de urine beginnen op te ruimen. Bij sommige patiënten kunnen de nieren echter letsel ontwikkelen tot het punt waarop dialyse noodzakelijk kan zijn. Onthoud dat dialyse een ondersteunende therapie is. Het behandelt het nierfalen niet als zodanig; het vervangt alleen de nierfunctie. Als de nieren zich herstellen, doen ze dat alleen, en het enige dat de patiënt en de arts kunnen doen, is hen een ondersteunende omgeving bieden. In zeldzame gevallen kan de patiënt dialyse-afhankelijk worden voor het leven.