DSM-5 Diagnose alcoholgebruikstoornis Trekt controverse
Na meer dan een decennium aan herzieningen, werd de vijfde editie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5) in 2013 gepubliceerd door de American Psychiatric Association (APA), maar niet zonder controverse. De DSM-5 wordt veel gebruikt door gezondheidswerkers om gezondheidsproblemen met gedrag te diagnosticeren en wordt gebruikt voor facturering van verzekeringen.
Verschillende onderdelen van de nieuwe DSM-5 zijn bekritiseerd, waaronder het gedeelte over alcoholisme.
Alcoholmisbruikstoornissen
In de vorige versie van de DSM-IV-handleiding, gepubliceerd in 1994, werden alcoholgebruiksaandoeningen verdeeld in twee categorieën, alcoholmisbruik en alcoholverslaving.
Volgens de APA, "Het onderscheid tussen misbruik en afhankelijkheid was gebaseerd op het concept van misbruik als een milde of vroege fase, en afhankelijkheid als de meer ernstige manifestatie."
In plaats van twee afzonderlijke diagnoses, heeft de herziene handleiding een enkele diagnose van alcoholgebruiksstoornis (AUD), die volgens de APA "de symptomen die patiënten ervaren beter zal evenaren".
In de vijfde editie van de handleiding kan AUD worden gecategoriseerd als mild, matig of ernstig. De diagnose is gebaseerd op 11 criteria. De ernst van de aandoening wordt beoordeeld aan de hand van het aantal criteria dat de persoon ontmoet. Van 0 tot 1 heeft de persoon geen AUD. Van 2 tot 3 is de diagnose mild; van 4 tot 5, gemiddeld; en 6 of meer, ernstig.
Verwarring over de Termafhankelijkheid
Volgens de APA was een reden om de twee afzonderlijke diagnoses in één te combineren voornamelijk omdat de diagnose alcoholafhankelijkheid voor verwarring zorgde. De meeste mensen dachten dat afhankelijkheid verslaving betekende. Afhankelijkheid kan echter uw normale lichaamsreactie zijn op het gebruik van een stof, zoals wanneer u fysiologisch afhankelijk wordt van een medicijn terwijl u het voorgeschreven regime van uw arts volgt.
11 Criteria voor een diagnose van alcoholmisbruik Disorder
De volgende verkorte beschrijvingen zijn wat gezondheidsprofessionals gebruiken voor diagnose als de 11 criteria van alcoholgebruiksstoornis:
- Ontbrekend werk of school
- Drinken in gevaarlijke situaties
- Drinken ondanks sociale of persoonlijke problemen
- Verlangen naar alcohol
- Opbouwen van tolerantie
- Opnames wanneer u probeert te stoppen
- Meer drinken dan bedoeld
- Probeer te stoppen zonder succes
- Verhoogd alcoholzoekgedrag
- Interferentie met belangrijke activiteiten
- Voortdurend gebruik ondanks gezondheidsproblemen
De drangcriteria vervangden een vorig symptoom van terugkerende juridische problemen als gevolg van alcoholgebruik, die de APA elimineerde vanwege uiteenlopende culturele overwegingen waardoor de criteria internationaal moeilijk hanteerbaar waren.
Critici claimen alcoholisme verkeerd gemerkt met nieuwe criteria
Volgens de nieuwe criteria zou een student die in het weekend alcohol drinkt en af en toe een klas mist, de diagnose van een milde alcoholmisbruikstoornis hebben. Dit maakt deel uit van waar de controverse ligt. Volgens critici zouden de herziene criteria ertoe kunnen leiden dat minderjarige alcoholisten, of een minderjarige binge-drinker, verkeerd worden gelabeld als een lichte alcoholist, een diagnose die hen in hun latere jaren zou kunnen volgen..
Task Force gelooft dat nieuwere handleiding zorgt voor een meer nauwkeurige diagnose
De taskforce die hielp bij het herzien van de handleiding beweert de nieuwe criteria is een stap in de goede richting naar een meer accurate diagnose van de aandoening.
"Op het gebied van drugs- en drugsmisbruik is de afgelopen twee decennia een explosie van belangrijk onderzoek opgetreden," zei Dr. David Kupfer, voorzitter van de DSM-5-taskforce. "De veranderingen weerspiegelen de beste wetenschap in het veld en bieden nieuwe duidelijkheid over de diagnose van deze stoornissen."
Een van de auteurs van de vorige DSM-IV is het er niet mee eens dat onderzoek de enige factor bij de diagnose moet zijn. "Het besluit van de DSM-5 om beginnende drinkers te kloppen met alcoholische dranken in de eindfase, werd aangestuurd door onderzoekers die niet gevoelig zijn voor hoe het label in het leven van jongeren zou uitkomen," zei Dr. Allen Frances, voorzitter van de DSM-IV-taskforce.
Een onderzoek toont aan dat nieuwe criteria niet veel voor de diagnose betekenen
Een wetenschappelijk onderzoek in 2013 door onderzoekers van de Virginia Commonwealth University die 7.000 tweelingen hebben bestudeerd, toont aan dat de nieuwe criteria niet leiden tot een verbeterde alcoholgerelateerde diagnose. De nieuwe criteria leiden ook niet tot minder nauwkeurige diagnoses.
Onnodige toename van diagnoses
Volgens critici van de herzieningen breidt de DSM-5 de lijst uit van wat wordt beschouwd als een psychische aandoening en leidt dit tot een onnodige toename van diagnoses. De meest schadelijke kritiek op de DSM-5 kwam van het National Institute of Mental Health (NIHM), dat zijn ondersteuning van het handboek twee weken voor de publicatie stopzette. De NIMH, de grootste financier voor onderzoek op het gebied van geestelijke gezondheid, heeft aangekondigd dat het zijn onderzoek zal heroriënteren van de DSM-categorieën.
Vergaderingscriteria zijn niet voldoende voor diagnose
Volgens dr. Thomas Insel, directeur van het NIMH toen de handleiding werd vrijgegeven, beweerde hij dat het grootste probleem met de DSM-5 de validiteit was. De vergaderingscriteria gaan niet ver genoeg om een diagnose te rechtvaardigen. Hij zei: "Dit zou hetzelfde zijn als het maken van diagnostische systemen op basis van de aard van pijn op de borst of de kwaliteit van koorts," wat impliceert dat symptomen alleen zelden wijzen op de beste behandelingskeuze of een juiste diagnose.
Het NIMH is bezig met het ontwikkelen van eigen Research Domain Criteria (RDoC) als alternatief voor de DSM. Het zou nieuwe manieren vinden om mentale stoornissen te classificeren op basis van dimensies van waarneembaar gedrag en objectieve neurobiologische metingen.
