DSM 5-criteria voor stoornissen bij het gebruik van stoffen

De Diagnostisch en statistisch handboek voor psychische stoornissen, vijfde editie, vaak de DSM-V of DSM 5 genoemd, is de nieuwste versie van de gouden standaardtekst van de American Psychiatric Association over de namen, symptomen en diagnostische kenmerken van elke erkende psychische aandoening, inclusief verslavingen.

De DSM 5-criteria voor verslavingsstoornissen zijn gebaseerd op tientallen jaren van onderzoek en klinische kennis. Deze editie werd gepubliceerd in mei 2013, bijna 20 jaar na de oorspronkelijke publicatie van de vorige editie, de DSM-IV, in 1994.

Wat zijn substantie Gebruik stoornissen?

De DSM 5 herkent stofgerelateerde stoornissen als gevolg van het gebruik van 10 afzonderlijke klassen van geneesmiddelen: alcohol; cafeïne; hennep; hallucinogenen (fencyclidine of soortgelijk werkende arylcyclohexylaminen en andere hallucinogenen, zoals LSD); inhaleren; opioïden; sedativa, hypnotica of anxiolytica; stimulerende middelen (waaronder amfetamine-achtige stoffen, cocaïne en andere stimulerende middelen); tabak; en andere of onbekende stoffen. Daarom, hoewel sommige belangrijke groepen van psychoactieve stoffen specifiek worden geïdentificeerd, kan het gebruik van andere of onbekende stoffen ook de basis vormen voor een stofgerelateerde of verslavende aandoening.

De activering van het beloningssysteem van de hersenen staat centraal in problemen die voortkomen uit drugsgebruik; het lonende gevoel dat mensen ervaren als gevolg van het nemen van drugs, kan zo diep zijn dat ze andere normale activiteiten verwaarlozen ten gunste van het nemen van het medicijn. Hoewel de farmacologische mechanismen voor elke klasse van geneesmiddelen verschillend zijn, is de activering van het beloningssysteem vergelijkbaar voor alle stoffen bij het produceren van gevoelens van plezier of euforie, wat vaak een 'high' wordt genoemd.

De DSM 5 erkent dat mensen niet allemaal automatisch of even kwetsbaar zijn voor het ontwikkelen van stofgerelateerde stoornissen en dat sommige mensen een lagere mate van zelfbeheersing hebben die hen vatbaar maakt voor het ontwikkelen van problemen als ze worden blootgesteld aan drugs.

Er zijn twee groepen van stofgerelateerde stoornissen: stoornissen bij het gebruik van stoffen en door substantie geïnduceerde stoornissen.

Stofstoornissen zijn patronen van symptomen die het gevolg zijn van het gebruik van een stof die u blijft innemen, ondanks het feit dat u daardoor problemen ondervindt.

Stof-geïnduceerde stoornissen, waaronder intoxicatie, terugtrekking en andere substantie / medicatie-geïnduceerde psychische stoornissen, zijn gedetailleerd naast stoornissen in verband met middelengebruik.

Criteria voor middelenstoornissen

Stofstoornissen omvatten een breed scala aan problemen die voortkomen uit middelengebruik en dekken 11 verschillende criteria:

1. De substantie in grotere hoeveelheden of langer gebruiken dan het hoort.
2. De substantie willen inkorten of stoppen, maar er niet in slagen.
3. Besteed veel tijd aan het krijgen, gebruiken of herstellen van het gebruik van de stof.
4. Hunkert en verlangt naar het gebruik van de stof.
5. Niet slagen om te doen wat u zou moeten doen op het werk, thuis of op school vanwege het gebruik van middelen.
6. Doorgaan met gebruiken, zelfs als dit problemen in relaties veroorzaakt.
7. Het opgeven van belangrijke sociale, beroepsmatige of recreatieve activiteiten vanwege middelengebruik.
8. Stoffen steeds weer gebruiken, ook als het je in gevaar brengt.
9. Nog steeds gebruiken, zelfs als u weet dat u een lichamelijk of psychisch probleem heeft dat door de stof kan zijn veroorzaakt of verergerd.
10. Meer van de substantie nodig hebben om het gewenste effect te krijgen (tolerantie).
11. Ontwikkeling van ontwenningsverschijnselen, die kunnen worden verlicht door meer van de stof te nemen.

De ernst van middelenstoornissen

Met de DSM 5 kunnen artsen aangeven hoe ernstig of in welke mate een probleem van de verslavingsziekte is, afhankelijk van het aantal symptomen dat is vastgesteld. Twee of drie symptomen duiden op een milde verslavingsstoornis; vier of vijf symptomen duiden op een matige stoornissen in het gebruik van stoffen en zes of meer symptomen duiden op een ernstige verslavingsstoornis. Clinici kunnen ook 'in vroege remissie', 'in aanhoudende remissie', 'op onderhoudstherapie' en 'in een gecontroleerde omgeving' toevoegen.

dronkenschap

Drugsintoxicatie, een groep van stofgeïnduceerde aandoeningen, beschrijft de symptomen die mensen ervaren als ze "high" zijn van drugs. Aandoeningen van substantieintoxicatie omvatten:

• Marihuana-intoxicatie
• Cocaïne-intoxicatie
• Methamphetamine-intoxicatie (stimulerende middelen)
• Heroïne-intoxicatie (opioïden)
• Zure intoxicatie (andere hallucinogene intoxicatie of "acid trip")
• Drugsintegratie delirium

Stof- of medicatie-geïnduceerde psychische stoornissen

Stof / medicatie-geïnduceerde psychische stoornissen zijn mentale problemen die zich ontwikkelen bij mensen die geen psychische problemen hadden voordat ze stoffen gebruikten, en omvatten:

• Door drugs veroorzaakte psychotische stoornis
• Door substantie geïnduceerde bipolaire en verwante stoornissen
• Substantie geïnduceerde depressieve stoornissen
• Door stof geïnduceerde angststoornissen
• Door stof geïnduceerde obsessief-compulsieve en gerelateerde stoornissen
• Door stof geïnduceerde slaapstoornissen
• Door drugs veroorzaakte seksuele disfuncties
• Door stof geïnduceerd delier
• Door stof geïnduceerde neurocognitieve stoornissen

Een woord van heel goed

Neem contact op met uw arts als u denkt dat u mogelijk een stoornis of een door drugs veroorzaakte stoornis heeft. Mogelijk moet ze u doorverwijzen naar een specialist of een verslavingskliniek om vast te stellen of u al een bestaande psychische stoornis heeft en ervoor te zorgen dat u de juiste behandelingskuur krijgt.

Onbehandelde middelenstoornissen kunnen schadelijk zijn voor uw gezondheid, uw relaties en uw leven als geheel. Ze kunnen zelfs dodelijk zijn, dus begin zo vroeg mogelijk met hulp.