DSM-5 Criteria voor het diagnosticeren van paniekstoornis
Paniekstoornis is geclassificeerd als een angststoornis in DSM-5. Volgens de richtlijnen moet je regelmatig een onverwachte paniekaanval krijgen om een paniekstoornis te krijgen.
Wat zegt DSM-5 nog meer over een paniekstoornis? Hoe veranderde de nieuwe editie de manier waarop deze wordt gediagnosticeerd? Onder de updates is verduidelijking over de soorten paniekaanvallen en hoe agorafobie wordt geassocieerd met paniekstoornis.
Wat is DSM-5?
Het diagnostisch en statistisch handboek voor psychische stoornissen (DSM-5) van de American Psychiatric Association (APA) is het systeem dat in de Verenigde Staten wordt gebruikt om psychische stoornissen te diagnosticeren. De DSM bevat diagnostische criteria die worden gebruikt door professionals in de geestelijke gezondheidszorg om elke geestesziekte te classificeren en te beschrijven.
De 2013-release van DSM-5 is de eerste belangrijke update sinds 1994. In deze editie zijn veel wijzigingen aangebracht en dit omvat enkele updates voor de diagnose van paniekstoornis.
Dit systeem is niet zonder controverse. Veel stoornissen hebben overlappende symptomen. Sommige professionals twijfelen aan de geldigheid van dit type classificatiesysteem, terwijl anderen van mening zijn dat er een grote mate van subjectiviteit in de toepassing is.
Ondanks deze voorbehouden is een diagnose vaak nodig voor terugbetaling van behandelingen, onderzoeken en verzekeringen. Veel professionals zijn van mening dat dit systeem veel beter is dan helemaal geen systeem.
Hoe DSM-5 een paniekstoornis diagnosticeert
De diagnostische criteria voor paniekstoornis worden gedefinieerd in de DSM-5. Het is een angststoornis voornamelijk gebaseerd op het optreden van paniekaanvallen, die terugkerend en vaak onverwacht zijn.
Daarnaast wordt ten minste één aanval gevolgd door één maand of meer van de persoon die bang is dat ze meer aanvallen zullen krijgen. Dit zorgt ervoor dat ze hun gedrag veranderen, wat vaak betekent dat ze situaties vermijden die een aanval kunnen veroorzaken.
Het is belangrijk op te merken dat een paniekstoornisdiagnose andere potentiële oorzaken van de paniekaanval of wat aanvoelt als één moet uitsluiten.
- De aanvallen zijn niet te wijten aan de directe fysiologische effecten van een stof (zoals drugsgebruik of een medicijn) of een algemene medische aandoening.
- De aanvallen worden niet beter verklaard door een andere psychische stoornis. Deze kunnen een sociale fobie of een andere specifieke fobie, obsessief-compulsieve stoornis, posttraumatische stressstoornis of separatieangststoornis omvatten
Paniekaanvallen definiëren
Omdat paniekaanvallen de sleutel zijn tot een diagnose van paniekstoornissen, zijn ze goed gedefinieerd en vrij specifiek. Dit is waar de updates in DSM-5 aanzienlijk zijn. De vorige versie classificeerde paniekaanvallen in drie categorieën: situationeel gebonden / gecued, situatie gepredisponeerd of onverwacht / uncued. DSM-5 vereenvoudigt het in twee zeer duidelijke categorieën: verwachte en onverwachte paniekaanvallen.
Verwachte paniekaanvallen zijn die geassocieerd met een specifieke angst zoals die van vliegen. Onverwachte paniekaanvallen hebben geen duidelijke trigger of signaal en lijken misschien uit het niets te ontstaan.
Volgens DSM-5 wordt een paniekaanval gekenmerkt door vier of meer van de volgende symptomen:
- Hartkloppingen, bonzend hart of versnelde hartslag
- zweten
- Trillen of beven
- Gevoelens van kortademigheid of verstikking
- Een gevoel van stikken
- Pijn op de borst of ongemak
- Misselijkheid of buikpijn
- Duizelig, onvast, licht in het hoofd of zwak voelen
- Gevoelens van onwerkelijkheid (derealisatie) of afstand nemen van zichzelf (depersonalisatie)
- Angst om de controle te verliezen of gek te worden
- Angst om te sterven
- Gevoelloosheid of tintelingen (paresthesieën)
- Rillingen of opvliegers
De aanwezigheid van minder dan vier van de bovenstaande symptomen kan worden beschouwd als een paniekaanval met beperkt symptoom.
Agorafobie staat nu alleen voor paniekstoornis
In eerdere versies van DSM was agorafobie geassocieerd met paniekstoornis. Met de updates van DSM-5 is het nu een afzonderlijke en codeerbare diagnose. Dit is een van de grootste verschillen in de updates.
Binnen de update naar agorafobie merkt DSM-5 op dat een persoon intense angst of angst moet ervaren in minimaal twee situaties. Dit zijn onder meer uitgaan in het openbaar, in open ruimten en in drukte, in wezen overal waar u zich buiten het huis bevindt.
Het merkt ook op dat vermijdingsgedrag moet worden tentoongesteld. Dit is een gevolg van de angst om in situaties te verkeren die paniekaanvallen of angst kunnen veroorzaken waarbij hulp mogelijk niet beschikbaar is of dat het moeilijk is om te vluchten.
Alleen een professional kan paniekstoornis diagnosticeren
Het is belangrijk om te weten dat de symptomen van paniekstoornis vele andere angststoornissen en / of medische aandoeningen kunnen nabootsen. Alleen uw arts of een professional in de geestelijke gezondheidszorg kan paniekstoornissen diagnosticeren.
Paniekstoornis Discussiegids
Ontvang onze afdrukbare gids om u te helpen bij het stellen van de juiste vragen op de afspraak van uw volgende arts.
Download PDF Wanneer u professionele hulp zoekt om uw symptomen te evalueren en mogelijk een diagnose te stellen, onthoud dan dat eerlijkheid de sleutel is. U kunt zelfs één therapeut zien en besluiten dat u liever een andere therapeut wilt zien. Vergeet niet om te doen waar je je comfortabel bij voelt.
Hoewel het in het begin moeilijk kan zijn om uw gevoelens te bespreken, moet u er rekening mee houden dat uw arts er is om u te helpen en dat openlijk spreken over uw toestand de eerste stap is om uw symptomen op een gezonde manier te behandelen.
Wat is de biologische oorzaak van paniekstoornis?
