Is Ritalin verslavend?
Ritalin wordt op grote schaal voorgeschreven voor zowel kinderen als volwassenen die ADHD hebben, maar het heeft ook het potentieel voor misbruik - en smeekt de vraag: "Is Ritalin verslavend?" Helaas is het antwoord niet eenvoudig. Dit is waarom.
Hoe Ritalin werkt
Ritalin, ook bekend als methylfenidaat, is een stimulerend medicijn dat vaak wordt gebruikt om aandachtsproblemen bij zowel volwassenen als kinderen te behandelen, van wie velen de effecten van het geneesmiddel positief hebben beschreven. Het werkt voornamelijk door het verhogen van een neurotransmitter genaamd dopamine in de hersenen. Naast andere functies wordt dopamine geassocieerd met plezier, beweging en aandacht.
Wanneer Ritalin in grotere doses wordt ingenomen dan voorgeschreven, produceert het euforie, waardoor het de kans op verslaving bij sommige personen vergroot. Adderall, een amfetamine, wordt ook vaak voorgeschreven voor ADHD en werkt op dezelfde manier als Ritalin.
Stimulerende medicijnen worden meestal misbruikt om de prestaties te verbeteren door mentale verwerking en fysieke reacties te versnellen, euforie te ervaren of de eetlust te onderdrukken. Ze kunnen een beroep doen op mensen met eetstoornissen, voedselverslaving of problemen met obesitas, vanwege de eetlustonderdrukkende en energierelease-effecten. Tieners melden dat het hun academische prestaties helpt en sommige ouders zelfs het goedkeuren. Mensen die om deze redenen drugs gebruiken, kunnen emotionele kwetsbaarheden hebben die mogelijk kunnen bijdragen aan verslaving.
Het belang van het naleven van het voorgeschreven gebruik
Indien ingenomen volgens de voorgeschreven dosering, wordt Ritalin over het algemeen niet als verslavend beschouwd. Aangezien er geen vaste dosis Ritalin is en de dosering gewoonlijk laag begint te duren en wordt verhoogd tot ADHD-symptomen onder controle zijn, is de prevalentie van verslaving aan Ritalin niet bekend. Een onderzoek onder twaalfdeklassers gaf echter aan dat meer dan 3 procent gaf toe Ritalin het afgelopen jaar zonder recept te hebben gebruikt.
Ritalin kan een gateway-medicijn zijn voor sommige mensen, die andere medicijnen gaan gebruiken. Het nemen van Ritalin kan ook voor sommige studenten vroege ervaringen van drugshandel creëren. En als het medicijn in hogere doses wordt ingenomen, of via routes die de effecten versterken - zoals het snuiven van het medicijn door de neus of injecteren - neemt het risico op verslaving toe.
Bijwerkingen van Ritalin
Hoewel Ritalin over het algemeen als veilig wordt beschouwd, zijn er verschillende onplezierige bijwerkingen en mogelijke medische effecten op langere termijn. Waaronder:
- Slapeloosheid
- Nervositeit
- Hoofdpijn
- Verminderde eetlust
- Buikpijn en andere gastro-intestinale symptomen
- Cardiovasculaire bijwerkingen (tachycardie en hartkloppingen)
- Lichte toename van de bloeddruk
Sommige critici van de aanpak van het medicijn voor de behandeling van ADHD hebben aangevoerd dat de risico's van bijwerkingen onaanvaardbaar zijn, en dat voorschriften van Ritalin, Adderall en andere medicijnen ongeschikt zijn voor kinderen, met name op de wijdverspreide manier waarop ze worden voorgeschreven in de VS - wanneer de Gedrag dat het doelwit is, weerspiegelt vaak eenvoudigweg een gebrek aan geschikte afzetmogelijkheden voor energie uit de kindertijd in plaats van pathologie.
Opties voor behandeling van ADHD
Hoewel medicijnen meestal de eerste behandelingslijn zijn die wordt aangeboden om de symptomen van ADHD onder controle te houden, zijn Ritalin en andere medicijnen niet de enige effectieve behandeling voor ADHD. En verschillende medische groepen hebben enigszins verschillende aanbevelingen. In het VK bijvoorbeeld, bevelen de richtlijnen van het National Institute of Clinical Excellence (NICE) aan dat alleen kinderen met ernstige ADHD-symptomen moeten worden overwogen voor medicatie als eerste behandelingslijn.
Stimulerende middelen kunnen ook worden overwogen in minder ernstige gevallen voor diegenen die niet reageren op psychotherapeutische benaderingen.
Niet-medicamenteuze behandelingen voor ADHD omvatten een reeks sociale, psychologische en gedragsmatige interventies. Bij de meeste van deze interventies wordt rechtstreeks met het kind samengewerkt, maar bij sommige zijn ouders, voogden en leraren betrokken.
Dieetinterventies kunnen ook nuttig zijn wanneer bepaalde voedingsmiddelen hyperactiviteit verergeren. Neurotherapie heeft bijvoorbeeld aangetoond dat onderzoeken een effectieve, langdurige, drugsvrije optie voor aandachtsstoornissen zijn.
Ouders worden vaak verward door het gebruik van stimulerende middelen om een kind met ADHD te kalmeren. Het exacte mechanisme hiervan is complex en niet volledig bekend, maar stimulerende middelen verbeteren de aandacht en het functioneren van de frontale cortex in de hersenen, waardoor gedrag en impulsiviteit beter kunnen worden gereguleerd.
