Motivational Interviewing als een behandeling voor verslaving

Motivational Interviewing is een therapeutische techniek om mensen te helpen veranderingen in hun leven aan te brengen, die effectief zijn toegepast op de behandeling van verslavingen.

De geest van Motivational Interviewing is gebaseerd op drie kernbegrippen: samenwerking tussen de therapeut en de persoon met de verslaving, eerder dan confrontatie door de therapeut; uittekenen de ideeën van het individu, eerder de therapeut die hun ideeën oplegt; en autonomie van de persoon met de verslaving, in plaats van dat de therapeut autoriteit over hen heeft.

Samenwerking versus confrontatie

Samenwerking is het partnerschap dat wordt gevormd tussen de therapeut en de persoon met de verslaving. Deze samenwerking is gebaseerd op het gezichtspunt en de ervaringen van de persoon met de verslaving.

Dit staat in schril contrast met enkele andere benaderingen van verslavingsbehandeling, die gebaseerd zijn op de therapeut die de persoon confronteert met de verslaving, en die zijn mening opleggen over het verslavende gedrag van de persoon. Samenwerking heeft het effect van het opbouwen van een relatie tussen de therapeut en de persoon met de verslaving en stelt de persoon met de verslaving in staat vertrouwen te ontwikkelen tegenover de therapeut, wat moeilijk kan zijn in een confronterende atmosfeer.

Dit betekent niet dat de therapeut automatisch akkoord gaat met de persoon met de verslaving. Hoewel de persoon met de verslaving en hun therapeut de dingen anders kunnen zien, is het therapeutische proces gericht op wederzijds begrip, niet dat de therapeut gelijk heeft en de persoon met de verslaving verkeerd is.

Eerder dan het opdringen van ideeën

De benadering van de therapeut die de eigen ideeën van het individu uittekent, in plaats van dat de therapeut zijn mening oplegt, is gebaseerd op de overtuiging dat de motivatie, of wens, om te veranderen afkomstig is van de persoon met de verslaving, niet van de therapeut. Het maakt niet uit hoe graag de therapeut wil dat de persoon zijn gedrag verandert, het gebeurt alleen als die persoon ook zijn gedrag wil veranderen. Het is dus de taak van de therapeut om de ware motivaties en vaardigheden van de persoon voor verandering "uit te zetten", niet om de persoon met de verslaving te vertellen wat te doen.

Autonomie versus autoriteit

In tegenstelling tot sommige andere behandelingsmodellen die de arts of de therapeut als autoriteit benadrukken, erkent Motiverende gespreksvoering dat de ware kracht om veranderingen aan te brengen berust bij de persoon met de verslaving, niet bij de therapeut. Uiteindelijk is het aan het individu om door te gaan met het aanbrengen van veranderingen. Dit geeft het individu kracht, maar geeft hen ook verantwoordelijkheid voor hun acties.

Hoe verandering gebeurt in motivationeel interviewen

Vier leidende principes vormen de basis van de Motivational Interviewing-aanpak. Hoewel het proces van elke persoon om een ​​verslaving te overwinnen anders zal zijn, zal de therapeut deze principes gedurende het hele proces van elke persoon trouw blijven. Deze principes zijn essentieel om vertrouwen te scheppen binnen de therapeutische relatie.

Empathie en acceptatie

Mensen met verslavingen zijn vaak terughoudend om in behandeling te gaan omdat ze niet geloven dat de therapeut, die tenslotte bezig is om de verslavingen van mensen te beëindigen, zal begrijpen waarom het verslavende gedrag zoveel voor hen betekent. Velen, vooral diegenen die het hebben verdragen met andere mensen die hun gedrag bekritiseren, denken dat ze zullen worden beoordeeld, sommigen zullen zich zelfs schuldig voelen over hun gedrag en hun oordeel voelen. Maar oordeel is gewoon niet waar Motivational Interviewing over gaat.

In plaats van de persoon met de verslaving te beoordelen, richt de therapeut zich op het begrijpen van de situatie vanuit het oogpunt van de verslaafde persoon. Dit staat bekend als 'empathie'. Empathie wil niet zeggen dat de therapeut het met de persoon eens is, maar dat ze het begrijpen en dat het gedrag van het individu logisch voor hen is (of deed op het moment dat het gedrag werd uitgevoerd). Dit creëert een sfeer van acceptatie.

Mensen helpen bij het verzinnen van hun gedachten

Motivational Interviewing erkent dat mensen met verslavingen meestal ambivalent zijn en niet zeker weten of ze willen veranderen. Hun verslaving heeft waarschijnlijk al gevolgen voor hen gehad, die hen in behandeling hebben gebracht. Toch hebben ze hun verslaving ontwikkeld als een manier om met het leven om te gaan, en ze houden niet noodzakelijkerwijs van het idee om dat op te geven.

Motivational Interviewing helpt mensen om een ​​beslissing te nemen over hoe ze door de stadia van verandering heen kunnen gaan, door het individu te helpen om naar de voor- en nadelen van verschillende keuzes en acties te kijken. Dus zonder de persoon onder druk te zetten, kunnen doelen en acties worden ontwikkeld in deze vertrouwelijke, collaboratieve atmosfeer, die is gebaseerd op de eigen behoeften, wensen, doelen, waarden en sterke punten van het individu.

Nieuw begrip ontwikkelen

Motiverende gespreksvoering als een benadering erkent dat verandering niet altijd gemakkelijk gebeurt of alleen omdat het individu het wil. Het is natuurlijk voor de persoon om vaak van gedachte te veranderen of hij zijn verslaving wil opgeven, en hoe dat proces en zijn nieuwe levensstijl er uit zullen zien.

In plaats van de persoon met de verslaving uit te dagen, te verzetten of te bekritiseren, zal de therapeut het individu helpen om een ​​nieuw begrip van zichzelf te krijgen en wat hun verslaving voor hen betekent. Ze doen dit door het opnieuw inlijsten en het aanbieden van verschillende interpretaties van situaties die zich voordoen in het veranderingsproces, meestal waardoor de motivatie van de persoon om te veranderen toeneemt. Dit alles is gebaseerd op de eigen doelen en waarden van het individu, die al zijn onderzocht.

Ondersteunend zijn

De therapeut zal altijd het geloof van de persoon in zijn eigen kracht ondersteunen om de veranderingen aan te brengen die ze willen. In het begin kan de therapeut meer vertrouwen hebben in het individu dat zij zelf hebben, maar dit verandert met voortdurende steun.