Pyromania oorzaken en behandeling

Ondanks de kwellende behandeling van de term "pyromaan" door de cultuur - vaak gekscherend ingekort tot "pyro" of "vuurworm" genoemd - hebben mensen met pyromanie een ernstige geestelijke gezondheidstoestand.

Pyromania wordt gekenmerkt door opzettelijk en herhaaldelijk zetten van bosbranden - en dit dwangmatig doen. Pyromanen voelen het niet in staat om het gedrag te stoppen. Het instellen van een brand geeft innerlijke spanning of angst weg en geeft de persoon plezier of opluchting.

symptomen

In de nieuwste editie van de diagnostische en statistische handleiding (DSM-5) wordt pyromanie opgeslagen in de sectie disruptive, impulse control en conduct disorders. Het essentiële kenmerk van pyromanie is de aanwezigheid van meerdere afleveringen van opzettelijke en doelgerichte vuurinstellingen.

Bovendien ervaren mensen met pyromanie spanning en affectieve opwinding voordat ze een vuurtje stoken. Andere symptomen kunnen zijn:

• Een fascinatie voor vuur, waaronder mogelijk interesse, nieuwsgierigheid en aantrekkingskracht op vuur- en vuurinstellende parafernalia.
• Kijken naar vuren in de buurt, vals alarm afgeven of plezier hebben van instellingen, apparatuur en personeel met vuur
• Tijd doorbrengen bij een lokale brandweer, branden instellen om aangesloten te zijn bij de brandweer of brandweerman worden.
• Plezier, bevrediging of opluchting ervaren bij het starten van een brand, getuige zijn van de effecten en deelnemen aan de nasleep

Mensen met pyromanie zetten geen vuren voor geldelijk gewin. Ze proberen ook geen criminele activiteit te verbergen, wraak te nemen of hun leefsituatie te verbeteren. De symptomen kunnen ook niet in reactie op wanen of hallucinaties zijn.

De instelling van het vuur kan ook niet het gevolg zijn van een verminderd oordeel, zoals een verstandelijke beperking. De diagnose zal ook niet worden gesteld als het gedrag beter wordt verklaard door een andere psychische aandoening, zoals gedragsstoornis of antisociale persoonlijkheidsstoornis of tijdens een manische episode..

Mensen met pyromanie kunnen aanzienlijke voorbereidingen treffen voor het instellen van branden. Ze kunnen onverschillig zijn voor het feit of iemand fysiek of financieel wordt geschaad of dat ze plezier kunnen hebben van de vernietiging die ze veroorzaken.

Pyromanen versus brandstichters

Een pyromaan zou wedstrijden en aanstekers kunnen oppotten, gaten in stoffen, kleden of meubels kunnen verbranden en stukjes papier of ander brandbaar materiaal in brand kunnen steken. Ze lijken misschien geobsedeerd met het zetten van vuur.

Maar pyromanen hebben geen behoefte om iemand te schaden en ze zijn niet op zoek naar geldelijke winsten van de branden die ze hebben ingesteld.

Dus terwijl een brandstichter iemands huis kan afbranden om wraak te nemen of om verzekeringsgeld te verzamelen, doen pyromanen het puur vanwege de emotionele voordelen die ze hebben bij het starten van branden.  

Oorzaken van Pyromania

Er is geen enkele bekende oorzaak van pyromanie. Onderzoek suggereert dat er een genetische link kan zijn en het kan vergelijkbaar zijn met een gedragsverslaving.

Het is niet precies bekend hoeveel mensen pyromanie hebben. Onderzoekers schatten dat het echter maar een heel klein deel van de bevolking treft.

De levensduurprevalentie van de brandinstelling is naar verluidt 1,1 procent van de bevolking - en dat is maar één onderdeel van pyromanie. Het is dus waarschijnlijk dat er veel minder mensen zijn die voldoen aan de volledige criteria voor een diagnose.

Toen onderzoekers individuen in het criminele systeem die herhaaldelijk brandvertragend gedrag vertoonden, onderzochten, ontdekten ze dat slechts 3,3 procent van die populatie voldeed aan de volledige criteria voor pyromanie.

Mensen met bepaalde andere psychische aandoeningen lopen mogelijk een hoger risico dan de algemene bevolking. Mensen met een kans op gokken, bipolaire stoornis, stoornissen in het gebruik van middelen en antisociale persoonlijkheidsstoornis hebben meer kans op pyromaan.

De aandoening wordt zowel bij mannen als bij vrouwen weergegeven, hoewel deze bij mannen vaker voorkomt en bij mensen van elke leeftijd, zelfs als ze 3 jaar oud zijn. 

Het komt vaker voor bij mensen met leerproblemen of sociale vaardigheden, en er spelen ook omgevingsfactoren mee.

Pyromanie is in verband gebracht met mensen die seksueel of fysiek zijn mishandeld of die door ouders werden verwaarloosd of in de steek werden gelaten. Mensen met een geschiedenis van criminaliteit vertonen ook meer neiging tot het stellen van vuur.

Zo is meer dan 19 procent van degenen met de diagnose pyromanie ten minste één keer beschuldigd van vandalisme en ongeveer 18 procent is schuldig bevonden aan niet-gewelddadige zedendelicten. 

Pyromanie bij kinderen

Vuurzetting is een groot probleem bij jonge mensen. Meer dan 40 procent van de personen die zijn gearresteerd voor brandstichting in de Verenigde Staten is jonger dan 18 jaar. Maar slechts enkele van die jongeren voldoen aan de criteria voor pyromanie.

Er is geen typische beginfase voor pyromanie. Het kan tijdens de kindertijd worden vastgesteld, maar het is niet duidelijk of pyromanie tot in de volwassenheid voortduurt.

Vuurzettende gedragingen komen en gaan vaak bij mensen met pyromanie. Dus een kind dat symptomen van pyromanie vertoont, lijkt in de loop van de tijd beter te worden voordat het opnieuw in brand gaat.

Pyromanie kan tijdens de kinderjaren worden vastgesteld. Familie, vrienden of leerkrachten kunnen een van de eerste mensen zijn die herkennen dat een kind geobsedeerd lijkt door vuur.

Vuurzetting bij adolescenten wordt vaak geassocieerd met gedragsstoornissen, ADHD of een aanpassingsstoornis.

Behandeling

Onmiddellijke behandeling van een vermoedelijke pyromanie is essentieel om het risico van verwonding, materiële schade, gevangenisstraf of zelfs de dood te voorkomen. De enige behandelmethode voor pyromanie is cognitieve gedragstherapie, die een persoon leert de gevoelens van spanning te erkennen die kunnen leiden tot het instellen van bosbranden en het vinden van een veiligere manier om die spanning vrij te maken..

Familieleden die zich zorgen maken over iemand die geobsedeerd lijkt door vuur kunnen baat hebben bij familiebegeleiding. Gezinstherapie kan dierbaren helpen de stoornis te begrijpen, terwijl ze ook leren hoe ze het gezin veilig kunnen houden.

Op dit moment zijn er geen gecontroleerde onderzoeken geweest van medicatie tegen pyromanie, hoewel voorgestelde medische behandelingen het gebruik van SSRI's, anti-epileptische medicijnen, atypische antipsychotica, lithium en anti-androgenen omvatten. Daarom wordt cognitieve gedragstherapie op dit moment als de enige levensvatbare behandelingsoptie beschouwd.

Een woord van heel goed

Pyromania is geen grap, het is ook niet iets om lichtvaardig te behandelen. Potentiële pyromanen moeten onmiddellijk hulp zoeken om zichzelf, zowel iedereen in hun leven als in hun gemeenschap, te beschermen tegen schade of schade.