Tattoo verslaving
Tatoeages worden steeds gebruikelijker en prominenter in de populaire cultuur. Hoewel veel mensen met een tatoeage tevreden zijn met een enkele tatoeage en anderen spijt hebben van hun tatoeages en deze laten verwijderen, krijgt een deel van de mensen steeds meer tatoeages en wordt het proces van het kopen van tatoeages als verslavend beschreven. Hoewel tatoeageverversing momenteel geen erkend fenomeen is in de wetenschappelijke literatuur of de officiële criteria voor verslaving, wordt het een tatoeageverzameling worden als een afwijkend proces, dat veel overeenkomsten vertoont met andere gedragsverslavingen en zelfs substantieverslavingen.
Mensen die tatoeages verzamelen, worden vaak gemotiveerd door vergelijkbare sociale factoren als mensen in andere subculturen van verslaving, zoals de wens om deel uit te maken van een onderscheidende subcultuur. Daarnaast zijn elite groepen geïdentificeerd binnen de tattoo sub-cultuur - tattoo verzamelaars en tatoeëerders. Beide elite-groepen gebruiken zowel positieve als negatieve deviant attributen om een bevoorrechte status te behouden aan de rand van de samenleving, op een vergelijkbare manier als de bevoorrechte status die drugshandelaren en polydruggebruikers hebben in drugssubculturen..
Net zoals experimenten met een medicijn niet automatisch leiden tot verslavend of verslavend drugsgebruik, leidt het hebben van een tatoeage niet automatisch tot het hebben van meerdere tatoeages of het worden van een tatoeage-verzamelaar. Het proces dat individuen doormaken, terwijl ze overschakelen tussen het 'dragen' van tatoeages en verzamelaar worden, brengt een verandering van identiteit met zich mee, waarbij de persoon zichzelf identificeert als 'getatoeëerd' in plaats van 'tatoeages' te dragen. Deze verschuiving onderscheidt de "serieuze" tattecollector van de reguliere, trendy tattoo-drager, die zich onderaan de tatoeagehiërarchie bevindt, op een vergelijkbare manier als de occasionele of recreatieve drugsgebruiker in de wereld van het drugsgebruik is.
Onderzoekers die de opvattingen en ervaringen van tattoo-verzamelaars hebben onderzocht, hebben ontdekt dat sommige groepen de toenemende populariteit van tatoeages in de populaire cultuur verwelkomen, omdat ze minder worden beïnvloed door stigmatisering, anderen boos zijn op de popularisering van tatoeages. Ze voelen dat de speciaalheid en het verschil met de mensen rondom hen die tatoeages bieden, wordt verwaterd door de grillen van de mode. Deze getatoeëerde mensen kijken er echt naar uit dat tatoeages ouder worden. Tatoeage voor mode, in plaats van binnen te komen in een subcultuur van getatoeëerde mensen, bedreigt de afwijkende identiteit van deze getatoeëerde personen.
De verschuiving naar het identificeren van iemands zelf als verzamelaar is 'affiniteit' genoemd, maar affiniteit alleen leidt niet tot een tatoeage-verzamelaar - een ander proces dat bekend staat als 'aansluiting' is ook vereist. Theoretici leggen uit dat tatoeageverzamelaars dit proces van affiliatie doormaken, of leren tattoo-verzamelaar te worden, voornamelijk door contact met andere tatoeagever verzamelaars, die hen leren wat goed voelt aan getatoeëerd zijn, waar ze getatoeëerd kunnen worden, hoe ze moeten beslissen welke afbeeldingen ze willen hebben getatoeëerd zijn, enzovoort.
De laatste fase van het proces om een tatoeage verzamelaar te worden, bekend als 'betekenis', omvat het internaliseren van de getatoeëerde identiteit en proberen deze persoonlijk voor hen te laten werken. Op dit punt kunnen ze te maken hebben met tegengestelde druk om beide acceptabel te lijken in de niet-getatoeëerde wereld, en in te vullen wat ze op hun lichaam zien als 'lege ruimtes die moeten worden opgevuld', het zien van deze gaten in de huid met niet-getatoeëerde huid als indicatief van een onafgemaakte baan.
