Behandeling van opiaatverslaving met Suboxone

Opiaatverslaving is een groeiend probleem in de VS, zoals blijkt uit de uitbraak van HIV in Indiana in 2015, die werd toegeschreven aan het misbruik van het medicijn Oxycontin. In het licht van een zich uitbreidende epidemie, wordt een receptgeneesmiddel genaamd Suboxone (buprenorfine + naloxon) in toenemende mate gebruikt om opioïde-verslaving te behandelen.

Iniaten begrijpen

Opiaten zijn een familie van verdovende middelen die van nature of synthetisch zijn verkregen uit het zaad van de papaverplant (Papaver somniferum). Ze fungeren als sedativa om de activiteit in het centrale zenuwstelsel te onderdrukken, waardoor de pijn wordt verminderd en de slaap wordt geïnduceerd.

Langdurig opiaatgebruik kan resulteren in een verhoogde tolerantie voor het medicijn. Wanneer dit gebeurt, zou de gebruiker de dosis moeten verhogen om hetzelfde effect te bereiken. Dit kan een toenemende afhankelijkheid veroorzaken die we als een verslaving hebben leren kennen. In sommige gevallen kan dit leiden tot onbedoelde overdosering en zelfs de dood.

Enkele van de meest misbruikte opiaten zijn onder meer:

• heroïne
• fentanyl
• morfine
• Vicodin (hydrocodon)
• oxycontin
• oxycodon
• codeine
• methadon

Behandeling van opioïde verslaving met Suboxone

Suboxone is een oraal recept dat in 2002 werd goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration voor de behandeling van opioïde-verslaving. Voorgeschreven als een sublinguaal tablet of film, het bevat twee actieve medicijnen:

• buprenorfine, een partiële opioïde antagonist, die verlichting biedt bij hunkering en ontwenningsverschijnselen door opiaatreceptoren in de hersenen te blokkeren
• naloxon, een opiaatantagonist, die de effecten van het opiaatmedicijn zelf blokkeert

Het gecombineerde gebruik overwint enkele van de tekortkomingen van de individuele geneesmiddelen. Buprenorfine heeft bijvoorbeeld het potentieel om verslavend te zijn, maar is minder omdat de naloxon de opiaateffecten vernietigt.

Naloxone daarentegen werkt op de achtergrond als een afschrikmiddel, maar treedt alleen in werking wanneer opiaten in het systeem worden geïnjecteerd. Wanneer dit gebeurt, kan naloxon ontwenningsverschijnselen veroorzaken, waaronder misselijkheid, hoofdpijn, zweten, rusteloosheid, braken en beven..

effectiviteit

Suboxone bleek effectief te zijn in die zin dat het de hunkering naar langdurig opiaatgebruik vermindert, terwijl het zorgt voor afschrikking voor het huidige gebruik. Suboxone is in vergelijking met methadon minder verslavend en sneller werkend (ongeveer een week nodig om te ontgiften in vergelijking met weken of zelfs maanden met methadon).

Suboxone lijkt ook beter te werken wanneer het voor langere tijd wordt gebruikt. Eén studie toonde aan dat opiaatafhankelijke jongeren die Suboxone gedurende 12 weken gebruikten, eerder abstinent bleven dan tegenhangers die slechts een detoxbehandeling van twee weken hadden ondergaan.

Hoe het wordt voorgeschreven

Suboxone wordt voorgeschreven als onderdeel van een gestructureerd medicijnontgiftingsprogramma en voor onderhoudstherapie indien nodig. Het is verkrijgbaar als een generiek (onder de merknamen Bunavail en Zubsolve) en wordt aangeboden in verschillende formuleringen om het geleidelijk afbouwen van het gebruik te garanderen:

• 12 mg buprenorfine met 3 mg naloxon
• 8 mg buprenorfine met 2 mg naloxon
• 4 mg buprenorfine met 1 mg naloxon
• 2 mg buprenorfine met 0,5 mg naloxon

Behandelplannen

Hoewel benaderingen kunnen variëren afhankelijk van behandelingscentra, zijn er doorgaans vier stappen voor een Suboxone-behandelplan:

• intake Dit omvat een medische en psychosociale evaluatie, een scherm voor het screenen van urine en bloedonderzoek om ervoor te zorgen dat u het medicijn zonder schade kunt innemen
• inductie om u over te zetten van de opiaten die u op dit moment gebruikt naar Suboxone met het doel om ontwenningsverschijnselen van "cold turkey" tot een minimum te beperken
• stabilisatie waarbij Suboxone is aangepast aan de laagste dosis om ontwenningsverschijnselen te onderdrukken om uiteindelijk af te bouwen en de behandeling te staken
• onderhoud voor mensen met ernstige verslavingen die mogelijk een doorlopende medische begeleiding en ondersteuning nodig hebben (inclusief aanwezigheid bij een Narcotics Anonymous of een non-step supportgroep)

overwegingen

Suboxone mag niet worden gebruikt bij personen met matige tot ernstige leverdisfunctie, aangezien dit kan leiden tot een verslechtering van de symptomen. Vaak voorkomende bijwerkingen zijn hoofdpijn, misselijkheid, braken, overmatig zweten, obstipatie, ontwenningsverschijnselen, slapeloosheid, pijn en de ophoping van vocht in de benen (perifeer oedeem).

Suboxone kan bij gebruik worden geïnjecteerd. In een dergelijk geval lijkt de relatief lage dosis naloxon niet het "hoge" niveau te verminderen dat wordt bereikt met de buprenorfine component. Als zodanig kan Suboxone alleen worden voorgeschreven onder een door een arts behandeld behandelings- of onderhoudsprogramma.

Omdat opioïdverslaving zowel een fysieke als een psychische aandoening is, vereist de behandeling een multidisciplinair team dat in staat is om aan beide behoeften tegemoet te komen. Als u denkt dat u baat zou kunnen hebben bij Suboxone, neem dan contact op met de ziekenhuizen of instellingen voor geestelijke gezondheidszorg in uw regio voor verwijzingen naar nabijgelegen verslavingscentra.