Een overzicht van ADHD

Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) is een neurologische aandoening. De kernkenmerken zijn problemen met het regelen van de aandacht en het beheersen van impulsen en hyperactiviteit.

Over het algemeen ontwikkelt ADHD zich in de kindertijd, hoewel het pas op latere leeftijd wordt gediagnosticeerd. Het gaat verder in de adolescentie en volwassenheid. ADHD beïnvloedt alle aspecten van het leven, inclusief prestaties op school en op het werk, relaties, gezondheid en financiën. Het heeft ook een emotionele prijs, omdat veel mensen met ADHD diepe schaamte en een gevoel van mislukking ervaren omdat ze worstelen met dagelijkse activiteiten die andere mensen moeiteloos lijken te doen.

Het goede nieuws is echter dat ADHD met succes kan worden behandeld en beheerd.

Symptomen van ADHD

De diagnostische en statistische handleiding van psychische stoornissen, 5e editie, (DSM-5) identificeert drie verschillende soorten ADHD. Dit zijn:

Onoplettend
Hyperactief-impulsief
Gecombineerd (waarbij zowel onoplettendheid als hyperactiviteit-impulsiviteit aanwezig zijn)

In het verleden werden deze typen 'ADHD-subtypen' genoemd. Ze worden nu 'presentaties' genoemd. Iemand kan bijvoorbeeld worden gediagnosticeerd met aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit, gecombineerde presentatie.

ADHD-symptomen zijn niet uniform. Elke persoon ervaart ADHD-symptomen anders en in verschillende mate van ernst.

Hier is een lijst met symptomen van de onoplettend presentatie. Mensen met dit type ADHD-presentatie:

Vind het moeilijk om goed te letten op wat er in de omgeving gebeurt. Ze kunnen bijvoorbeeld moeite hebben met luisteren naar wat er in de klas wordt gezegd, tijdens een werkvergadering of tijdens een gesprek met vrienden.
Verschijnen gemakkelijk afgeleid en hebben moeite van het doen van taken van begin tot eind
Vind het moeilijk om instructies te horen en door te nemen
Wordt vaak bekritiseerd voor het maken van onzorgvuldige fouten, omdat het lijkt alsof ze het niet proberen
Weersta taken die langdurige mentale inspanning vergen
Vind georganiseerd zijn erg uitdagend
Verliest vaak items, ongeacht hoe duur (mobiele telefoons) of belangrijke (paspoorten) ze zijn
Lijkt niet te luisteren wanneer er gesproken wordt, kan zelfs onbeleefd overkomen en uit het raam kijken of de tijd controleren
Vaak lijken ze te dagdromen of in een eigen wereld

Hier is een lijst met symptomen van de hyperactief / impulsieve presentatie. Mensen met dit type ADHD-presentatie:

Zijn altijd in beweging en "onderweg"
Vind het bijna onmogelijk om in een stoel te zitten, zelfs als je een zitplaats hebt, wordt dit sociaal verwacht, zoals in een klaslokaal of vliegtuig
Tikt op voeten of friemelt of kronkelt als hij / zij zit
Zal rondrennen en klimmen om energie te verbranden. Volwassenen kunnen een passie ontwikkelen voor rigoureuze oefeningen of extreme sporten.
Vind het extreem moeilijk om beurten te doen, in de rij te wachten of in het verkeer te worden opgehouden
Onderbreek als er andere mensen aan het woord zijn en neem deel aan games en gesprekken
Beantwoord vragen voordat ze volledig zijn gesteld en voltooi de zinnen van anderen
Maak impulsieve beslissingen zonder na te denken over de gevolgen. Dit kan soms fysiek gevaarlijk of kwetsend voor anderen zijn.
Doorstap taken, maak vaak fouten omdat het ongemakkelijk voelt om de taak langzaam en systematisch uit te voeren

De symptomen kunnen veranderen met de leeftijd, naarmate een persoon coping-strategieën ontwikkelt en meer vrijheid heeft om omgevingen te creëren die bij hem of haar passen. Een 7-jarige jongen kan bijvoorbeeld moeite hebben om stil te zitten tijdens de les. Op volwassen leeftijd zou hij strategieën kunnen ontwikkelen om uiterlijk nog steeds extern te kijken, omdat dat is wat verwacht wordt. Intern voelt hij zich echter erg onrustig. Hij zou een baan kunnen kiezen waar het niet lang zitten aan een bureau nodig is, dus zijn zijn ADHD-symptomen niet zo duidelijk.

ADHD-symptomen kunnen ook verschillen tussen geslachten. Een jonge jongen met impulsiviteit kan de straat op rennen zonder naar het verkeer te zoeken, terwijl een meisje verbaal impulsief kan zijn en constant anderen kan onderbreken.

Wat veroorzaakt ADHD?

Verreweg de grootste oorzaak van ADHD zijn genen. Onderzoek en studies met betrekking tot families, tweelingen en geadopteerde kinderen zijn behulpzaam geweest bij ons begrip van de genetische factoren van ADHD.

Als een ouder echter ADHD heeft, betekent dit niet automatisch dat zijn of haar kind ADHD zal erven.

Te veel suiker eten, allergische reacties, televisie kijken, videogames spelen, slecht ouderschap, of een gebrek aan discipline niet ADHD veroorzaken.

Diagnose en testen

De meest accurate manier om een ADHD-evaluatie te krijgen, is door een ervaren arts uitvoerig te laten testen. Er kunnen verschillen zijn in wie een vergunning heeft en gekwalificeerd is om een ADHD-diagnose te stellen; het zijn echter meestal psychiaters, psychologen, neurologen en sommige huisartsen die evaluaties uitvoeren.

Er is geen definitieve test, zoals een bloedtest, om te zien of u ADHD heeft. In plaats daarvan wordt een evaluatie uitgevoerd. Dit omvat veel elementen terwijl de beoefenaar informatie uit verschillende bronnen over u verzamelt. Informatie wordt verzameld uit medische en schoolgegevens, interviews met ouders en vragenlijsten. Je werkgeheugen en andere cognitieve functies kunnen worden getest. Het is ook belangrijk om te controleren of uw symptomen niet te wijten zijn aan een andere aandoening, omdat andere aandoeningen soms tegelijkertijd met ADHD voorkomen. Om deze reden zou je ook kunnen worden gescreend op leerstoornissen.

Het testen kan enkele uren duren. Het wordt vaak verspreid over meerdere afspraken. Tijdens de evaluatie zal de arts uit de gezondheidszorg bepalen of u voldoet aan de criteria voor ADHD die in de DSM-5 worden uiteengezet. Dit is de officiële diagnosegids die wordt gebruikt in de Verenigde Staten.

Aan het einde van het proces weet u of u ADHD heeft. U zult ook weten of u andere aandoeningen of leerstoornissen hebt.

Gelijktijdige omstandigheden

ADHD bestaat vaak samen met andere aandoeningen. Dit worden comorbide of naast elkaar bestaande aandoeningen genoemd. Deze aandoeningen kunnen soortgelijke symptomen hebben als ADHD en kunnen de aanwezigheid ervan maskeren. Het is belangrijk om elke aandoening te identificeren en behandelen, zodat u (of uw kind) verlichting krijgt van de symptomen van elke aandoening. Er zijn veel naast elkaar bestaande omstandigheden. Hier zijn zes veelvoorkomende:

Angst stoornissen
Een stemmingsstoornis, zoals een depressieve of bipolaire stoornis
Een leerstoornis, zoals dyslexie
Een slaapstoornis
Oppositie uitdagende stoornis
Autismespectrumstoornis

Beheer en behandeling

Nadat een ADHD-diagnose is gesteld, kan de behandeling en het beheer van ADHD beginnen. Mensen beschouwen de behandeling meestal als medicatie. De behandeling van ADHD is echter veel breder dan voorgeschreven medicatie. Het kan levensvaardigheden, therapie en accommodatie op school of op het werk omvatten. Een combinatie van deze behandelmethoden is meestal de meest effectieve manier om ADHD-symptomen te beheersen.

geneesmiddel

Voor veel kinderen en volwassenen is medicatie een noodzakelijk onderdeel van het behandelplan. Werk nauw samen met uw arts om het juiste type medicatie en een therapeutische dosering voor u of uw kind te vinden.

Levensvaardigheden

Leervaardigheden om te helpen met ADHD-symptomen is buitengewoon nuttig. Als u bijvoorbeeld leert hoe u een dagplanner gebruikt, kan een volwassene helpen bij het beheren van werkopdrachten of een kind om schoolopdrachten op tijd in te leveren. Het leren van dergelijke vaardigheden lijkt misschien eenvoudig, maar kan een enorm effect hebben op de kwaliteit van leven.

accommodaties

Studenten mogen hun accommodatie gebruiken om de cijfers te behalen die ze kunnen behalen. Een andere persoon kan bijvoorbeeld aantekeningen maken voor de student in de klas, en een stiltekamer kan worden voorzien om examens te schrijven. Op de werkplek zijn mogelijk accommodaties beschikbaar die werknemers ondersteunen bij hun werkprestaties.

Opleiding

Onderwijs over ADHD is de sleutel. ADHD-kennis kan afkomstig zijn van formele bronnen zoals artsen en professionals en informele bronnen zoals websites, boeken en podcasts. Leren over ADHD helpt u de toestand te begrijpen en hoe deze u of uw kind uniek beïnvloedt.

Counseling

Counseling of therapie helpt bij het aanpakken van problemen met het zelfbeeld, depressie, angst of relatieproblemen die kunnen voortvloeien uit ADHD.

Omdat nieuwe uitdagingen kunnen optreden in elke ontwikkelingsfase en levensfase, zullen verschillende behandelingsopties het meest effectief zijn in verschillende fasen. Sta open voor het afstemmen van de behandeling op uw veranderende behoeften. Aanpassingen en aanpassingen zijn normaal!

Is ADHD een moderne stoornis?

Sommige mensen vragen zich af of ADHD een nieuwe aandoening is, misschien veroorzaakt door het snelle tempo van het moderne leven. ADHD is echter geen moderne aandoening. Het is al meer dan 100 jaar beschreven in literatuur en medische boeken. Wat is nieuw is de naam, ADHD. In de loop van de jaren is dezelfde toestand verschillende namen genoemd.

In 1845 beschreef Dr. Heinrich Hoffman ADHD in een boek met de titel, Het verhaal van Fidgety Philip. In 1902 schreef Sir George F. Still de eerste klinische beschrijving van een groep kinderen die impulsiviteit en gedragsproblemen lieten zien. Hij noemde deze voorwaarde 'gebrek aan morele controle'. In de jaren 1950 werd ADHD "hyperkinetische impulsafwijking" genoemd.

Wat is het verschil tussen ADHD en ADD?

Mensen raken vaak in de war met de termen ADD en ADHD. Het zijn beide afkortingen voor dezelfde staat. De aandoening die we nu ADHD noemen, heeft de afgelopen 100 jaar veel namen gehad. Naarmate er meer onderzoek wordt uitgevoerd en ons begrip van de aandoening wordt verdiept, verandert de officiële naam om deze nieuwe kennis weer te geven. ADD werd gebruikt van 1980 tot 1987, om te beschrijven wat we nu ADHD nonchalante presentatie noemen. Sommige auteurs en artsen gebruiken echter nog steeds ADD wanneer ze verwijzen naar onoplettende ADHD of ADD en ADHD onderling uitwisselbaar gebruiken.

volwassenen

ADHD werd vroeger beschouwd als een aandoening waar kinderen "uit zouden groeien". We weten nu dat ADHD een leven lang meegaat. Symptomen kunnen veranderen met de leeftijd. De impulsiviteit kan bijvoorbeeld afnemen. Mensen ontwikkelen ook bewuste en onbewuste strategieën om hun symptomen te beheersen. ADHD is echter nog steeds aanwezig en voortdurende behandeling en beheer zijn vereist.

Veel mensen worden eerst gediagnosticeerd met ADHD als volwassenen. Soms gebeurt dit wanneer hun kind de diagnose ADHD heeft en zij zichzelf herkennen tijdens het diagnoseproces. Andere volwassenen hebben zich altijd anders gevoeld dan hun leeftijdsgenoten en bereiken uiteindelijk hulp na een bijzonder stressvolle gebeurtenis.

Meisjes en vrouwen

Vroeger werd ADHD gezien als iets dat kinderen hadden, maar volwassenen niet. Op een vergelijkbare manier werd ADHD ook gezien als een mannelijke toestand in plaats van een aandoening die vrouwen ook hadden.

Typisch, meisjes hebben meer kans op onoplettend ADHD, dat is een van de redenen waarom hun ADHD ongedetecteerd blijft in de kindertijd. Het is veel gemakkelijker om een hyperactieve jongen op te merken dan een dagdroommeisje. In het verleden kregen vrouwen die hulp zochten op volwassen leeftijd vaak een verkeerde diagnose van angst of depressie.

Vanwege het toegenomen bewustzijn over ADHD, worden meer meisjes en vrouwen nauwkeurig gediagnosticeerd, wat betekent dat ze de juiste behandeling voor hun symptomen kunnen krijgen..

Vrouwtjes met ADHD hebben nog een aantal extra uitdagingen. De hormonale veranderingen die vrouwen gedurende hun hele leven ervaren, vanaf de puberteit, zwangerschap en menopauze, evenals maandelijkse veranderingen, kunnen de ADHD-symptomen verergeren.