De anatomie van de nervus trigeminus
De trigeminuszenuw wordt meestal geassocieerd met trigeminusneuralgie, een aandoening die wordt gekenmerkt door hevige gezichtspijn. Omdat het groot is en verschillende delen heeft, kunnen de trigeminuszenuw of de vertakkingen ook worden beïnvloed door een aantal medische aandoeningen, waaronder infecties, trauma en compressie van tumoren of bloedvaten..
Anatomie
Iedereen heeft twee trigeminale zenuwen - een rechter trigeminuszenuw en een linkse trigeminuszenuw - en ze zijn precies hetzelfde in grootte en uiterlijk. De trigeminuszenuw bestaat uit verschillende hoofdtakken, waaronder een motorische zenuw en drie sensorische zenuwen.Structuur
De drie sensorische zenuwuiteinden van de trigeminuszenuw - de oogheelkundige zenuw, de maxillaire zenuw en de mandibulaire zenuw - komen samen in de trigeminuszenuw in een gebied dat het trigeminale ganglion wordt genoemd om sensorische informatie in de hersenen te brengen. De motorzenuwtak van de trigeminuszenuw is kleiner dan de sensorische vertakkingen en verlaat de hersenstam via de wortel van de trigeminuszenuw.Plaats
De trigeminuszenuwwortels en ganglion, net als die van andere schedelzenuwen, bevinden zich net buiten de hersenstam. De hersenstam is het onderste deel van de hersenen dat dient als de fysieke verbinding tussen het ruggenmerg en de hersenschors van de hersenen. Alle 12 hersenzenuwen (12 aan elke zijde) komen uit de hersenstam. Het ganglion trigeminuszenuw bevindt zich buiten de pons van de hersenstam, die zich onder de middenhersenen (het bovenste deel van de hersenstam) en boven de medulla (het onderste deel van de hersenstam) bevindt.De sensorische input wordt ontvangen in deze kleine zenuwtakken, die hun boodschappen naar de belangrijkste sensorische takken van de trigeminuszenuw, en vervolgens de trigeminuszenuwwortel sturen. De motortak reist naar het onderste deel van het hoofd, gezicht, mond en kaak om kauwen te controleren (kauwen).
De kleine sensorische vertakkingen van de trigeminuszenuw hebben sensorische eindes die zich door het hele gezicht, ogen, oren, neus, mond en kin bevinden.
De takken van de trigeminale zenuwen reizen langs de hieronder vermelde paden.
oogheelkundig
De frontale zenuw, de traanzenuw en de nasociliaire zenuwen komen samen in de oogheelkundige zenuw. Deze zenuwen en hun kleine takken bevinden zich in en rond het oog, voorhoofd, neus en hoofdhuid. De oogheelkundige zenuw komt de schedel binnen via een kleine opening die de superieure orbitale spleet wordt genoemd voordat deze convergeert in de hoofdtak van de nervus trigeminus. Het gebied van het gezicht dat het gevoel door de oogheelkundige zenuw uitzendt, wordt beschreven als V1.kaak
Er zijn 14 kleine sensorische zenuwen die samenkomen om de maxillaire zenuw te vormen. De zintuiglijke zenuwuiteinden bevinden zich in de hoofdhuid, het voorhoofd, de wangen, de neus, het bovenste deel van de mond, en het tandvlees en de tanden. Deze zenuwen komen samen in vier grotere zenuwvertakkingen - de middelste meningeale zenuw, de jukbeenzenuw, de pterygopalatine zenuw en de achterste superieure alveolaire zenuw - die samenkomen om de maxillaire tak van de trigeminuszenuw te vormen.De bovenkaakzenuw komt de schedel binnen via een opening die het foramenrotundum wordt genoemd. De maxillaire zenuw detecteert het gevoel in het midden van het gezicht en dit sensorische gebied wordt vaak beschreven als V2.
mandibular
Een zenuw die input ontvangt van negen takken, de mandibulaire zenuw is grotendeels sensorisch, maar het heeft ook motorcomponenten. De zenuwtakken die sensaties detecteren die worden veroorzaakt door de mandibulaire zenuw bevinden zich in het buitenste deel van het oor, de mond, tong, kaak, lip, tanden en kin. De mandibulaire zenuw detecteert het gevoel in het onderste deel van het gezicht, een gebied dat wordt beschreven als V3.Motor Branch
De motortak van de trigeminuszenuw reist van de pons naar de ipsilaterale (aan dezelfde kant) spieren in de kaak. Deze spieren zijn de temporalis, de masseter, de mediale en laterale pterygoids, de mylohyoid, de tensor tympani, de tensor vali palatini en de voorste buik van de digastrische spier.Anatomische variaties
De structuur en locatie van de nervus trigeminus en zijn vertakkingen zijn over het algemeen consistent van persoon tot persoon, maar zeldzame anatomische variaties zijn waargenomen.Splitsingen en samenvoeging van zenuwtakken kunnen meer distaal (dichter bij de huid) of meer proximaal (dichter bij de zenuwwortel in de hersenen) voorkomen dan verwacht. Deze varianten zijn over het algemeen niet geassocieerd met een klinisch probleem of symptomen, maar ze kunnen uitdagingen opleveren tijdens chirurgische ingrepen.
Functie
De trigeminuszenuw is een van de weinige zenuwen in het lichaam die zowel sensorische als motorische functies heeft. De rechter en linker trigeminuszenuwen verschaffen elk een ipsilaterale motorinnervatie en ontvangen ipsilaterale sensorische input.Dit betekent dat het gevoel van de rechterkant van het gezicht naar de rechter trigeminuszenuw reist (eveneens voor de linkerkant) en dat de motorische functie van de rechterzenuwselzenuw naar de spieren aan de rechterkant van het hoofd en gezicht reist (eveneens voor de linkerkant). De functie van de rechter en linker trigeminuszenuwen is symmetrisch.
Motor functie
De motortak van de trigeminuszenuw levert verschillende spieren, waaronder de temporalis, de masseter, de mediale en laterale pterygoids, de mylohyoid, de tensor tympani en de tensor vali palatini. Deze spieren bevinden zich in de kaak en hun gecoördineerde beweging controleert het kauwen.Het commando voor de motorische functie van de trigeminuszenuw komt van de hersenschors, die signalen naar de pons in de hersenstam stuurt. Deze opdrachten worden vervolgens uitgevoerd door de motortak van de trigeminuszenuw.
Sensorische functie
De trigeminuszenuw is verantwoordelijk voor het dragen van het grootste deel van het gevoel van het gezicht naar de hersenen.De sensorische trigeminuszenuwtakken van de trigeminuszenuw zijn de oftalmische, de maxillaire en de mandibulaire zenuwen, die overeenkomen met het gevoel in de V1-, V2- en V3-gebieden van het gezicht, respectievelijk.
- Ophthalmic zenuw: Deze zenuw detecteert en draagt sensorische input van de hoofdhuid, het voorhoofd, het bovenste ooglid, het oog, de buitenkant en binnenkant van de neus, en de sinussen.
- Maxillaire zenuw: Deze zenuw ontvangt sensatie van het voorhoofd, het onderste ooglid, de sinussen, de wangen, het middelste deel van de neus, de neuskeelholte, de bovenlip, de boventanden en het tandvlees en het dak van de mond.
- Mandibulaire zenuw: De mandibulaire zenuw ontvangt sensatie van het buitenste deel van het oor, wang, ondertanden, tong, mond, onderlip en kin.
Geassocieerde voorwaarden
Een aandoening die trigeminusneuralgie wordt genoemd, is het meest voorkomende probleem in verband met de trigeminuszenuw. Er zijn ook verschillende andere medische problemen die de trigeminuszenuw of zijn vertakkingen kunnen omvatten.Trigeminuszenuwaandoeningen worden over het algemeen in verband gebracht met pijn, maar kunnen ook gepaard gaan met ongewone sensaties, gevoelloosheid, verlies van gevoel of zwakte.
Trigeminusneuralgie
Een aandoening die pijn veroorzaakt die overeenkomt met de sensorische distributie van de trigeminale zenuw aan één kant van het gezicht, trigeminale neuralgie veroorzaakt symptomen in de V1-, V2- of V3-regio's of in een combinatie van deze regio's.Het kan zonder specifieke oorzaak voorkomen en soms kan het worden veroorzaakt door een verwonding of ontsteking van de nervus trigeminus. Deze aandoening veroorzaakt vaak pijn met een hevige intensiteit. Medicijnen die worden gebruikt voor pijnbehandeling zijn antidepressiva en anticonvulsiva, die beide vaak worden gebruikt voor zenuwpijn.
Chirurgische transectie (snijden) van de zenuw is een optie wanneer de pijn persistent is ondanks medische therapie. Chirurgische resectie van de gehele zenuw van een van zijn vertakkingen resulteert in verlies van gevoel en kan ook spierzwakte veroorzaken. Trigeminusneuralgie is vaak moeilijk te behandelen, en interessant genoeg kan het ook vanzelf oplossen zonder een verklaarbare reden.
Behandeling van trigeminusneuralgie
Hoofd trauma
Een traumatische verwonding kan schade aan de nervus trigeminus veroorzaken. Symptomen komen overeen met de betreffende tak. Traumatisch letsel aan hoofd en gezicht kan zwelling of bloeding veroorzaken in de buurt van de nervus trigeminus of de vertakkingen, waardoor de functie van de zenuw wordt verslechterd. Als u recent trauma heeft gehad dat uw trigeminuszenuw heeft beïnvloed, kunt u een aanzienlijke verbetering of zelfs volledige verbetering ervaren zodra de zwelling oplost.Tumor
Een hersentumor of een uitgezaaide tumor die zich naar de hersenen, het gelaat of de nek verspreidt, kan de nervus trigeminus of een van zijn vertakkingen samenpersen, waardoor sensorisch verlies, paresthesieën (ongewone sensaties zoals tintelingen), pijn of zwakte kunnen optreden. Chirurgie, chemotherapie of bestralingstherapie kan de impact van de tumor op de zenuw verminderen als de behandeling wordt gestart voordat blijvende zenuwschade optreedt. Soms kan de zenuw zelf echter worden doorsneden of beschadigd tijdens chirurgische verwijdering van een tumor.Infectie
Een herseninfectie (encefalitis) of de hersenvliezen (de lagen van bedekking die de hersenen omringen en beschermen) kunnen zich verspreiden naar de nervus trigeminus of naar een van zijn takken. In tegenstelling tot de andere aandoeningen, kan een infectie beide trigeminale zenuwen omvatten of kan het takken aan beide kanten infecteren.Behandeling met antibiotica en ontstekingsremmende medicatie kan, indien tijdig gestart, permanente tekorten van de trigeminuszenuw in de omgeving van infectie voorkomen.
Clusterhoofdpijn
Een terugkerend pijnsyndroom gekenmerkt door eenzijdige hoofdpijn en oogpijn, een clusterhoofdpijn kan ook roodheid, fotofobie en veranderingen in de grootte van de pupillen veroorzaken. Het wordt vaak beschouwd als een variant van migraine en kan worden veroorzaakt door disfunctie van de oftalmische tak van de trigeminuszenuw.Revalidatie
Herstel en behandeling van trigeminuszenuwziekte of -verwonding is afhankelijk van de aandoening zelf. Het beheren van de oorzaak kan het herstel versnellen en permanente zenuwbeschadiging voorkomen.Technieken gericht op revalidatie van beschadigde trigeminale zenuwen zijn meestal niet succesvol gevonden. Het trainen van de zenuw met een methode van intermitterende sensorische stimulatie kan echter de zenuwfunctie verbeteren, vooral bij mensen met een verminderde gevoeligheid van het nasale gebied.
