Acute monoartritis Symptomen en oorzaken

Monoarthritis wordt gedefinieerd als artritis waarbij telkens één joint is betrokken. Er zijn verschillende mogelijke oorzaken van monoarthritis of monoarticulaire artritis zoals het ook wordt genoemd, inclusief infectie, niet-specifieke inflammatoire aandoeningen, kristalafzetting, trauma, neoplasma en immunologische aandoeningen.
Het begin van monoartritis is vaak plotseling en intens met koorts, gewrichtspijn en gezwollen gewrichten. De presentatie van dergelijke symptomen vereist een snelle diagnose en behandeling om gezamenlijke vernietiging te voorkomen. De diagnosticus moet de medische geschiedenis, het lichamelijk onderzoek, de röntgenfoto's, het bloedonderzoek en het synoviaal vochtonderzoek van een patiënt gebruiken om de oorzaak van de monoarticulaire symptomen te bepalen. Hoewel monoarthritis meestal wordt geassocieerd met een acute aandoening, kan het ook het eerste symptoom zijn van wat zich ontwikkelt tot een polyartritis of chronische vorm van artritis. Het kan ook worden veroorzaakt door een niet-inflammatoire gewrichtsconditie, periarticulaire conditie (d.w.z. rond het gewricht), botziekte of weke delenziekte.

Eerste symptomen bieden belangrijke aanwijzingen

Trauma, breuk of een los lichaam wordt vermoed wanneer monoarthritis zich plotseling ontwikkelt. Monoartritis die zich geleidelijk ontwikkelt, langer dan een of twee dagen, wordt meestal geassocieerd met ontsteking, infectie of kristalafzetting. Pijn die aanvankelijk niet wordt herkend maar geleidelijk verergert over dagen tot weken, kan te wijten zijn aan een indolente of asymptomatische infectie, artrose of tumor. Typisch, als er ochtendstijfheid is, evenals gewrichtspijn en beperkte beweging, wordt een inflammatoir type artritis vermoed. Pijn die optreedt in een periarticulair gebied is meestal gerelateerd aan een stoornis van zacht weefsel. Als monoartritis chronisch is, is het meestal gerelateerd aan de reeds bestaande gewrichtsaandoening. Maar voordat monoartritis als chronisch wordt geclassificeerd, moeten de oorzaken van acute monoarthritis worden overwogen en uitgesloten. Laten we een paar voorbeelden bekijken van aandoeningen die acute gewrichts- of periarticulaire pijn kunnen veroorzaken, volgens Kelley's Textbook of Rheumatology:
Gemeenschappelijke acute monoarthritis

Septische artritis (gonokokken of niet-gonokokken)
Kristalartritis (jicht, pseudogout)
Reactieve artritis
ziekte van Lyme
Plantendoorn synovitis
Andere infecties

Trauma of interne afwijking

Stressfractuur
Los lichaam
Ischemische necrose
hemartrose

Acute monoartritis geassocieerd met uiteindelijke polyarthritis

Psoriatische arthritis
Enteropathische artritis
Reumatoïde artritis
Palindroom reuma
Juveniele artritis

Monoartritis geassocieerd met niet-inflammatoire ziekten

artrose
Charcot gewrichten
Opslagziekten, zoals hemochromatose (ijzeraandoening)

Synoviale ziekten

Reflex sympathische dystrofie
sarcoïdose
amyloïdose
Gepigmenteerde villonodular synovitis
Lipoma arborescens

Acute monoartritis van systemische ziekten

Systemische lupus erythematosus
vasculitis
De ziekte van Behcet
Bacteriële endocarditis
Terugval van polychondritis
Familiale mediterrane koorts

Acute monoartritis van botziekten

de ziekte van Paget
osteomyelitis
Gemetastaseerde ziekte
Pulmonale hypertrofische osteoartropathie

Diagnostisch testen

Bloedtesten
Bloedonderzoek kan belangrijke aanwijzingen onthullen. Ontstekings-, septische of kristaltypen van artritis zijn gewoonlijk geassocieerd met een verhoogde sedimentatiesnelheid, verhoogde CRP en een hoog aantal witte bloedcellen. De betrokkenheid van systemische ziekten wordt vaak bepaald door bloedtesten die de functie van de nieren, lever, botten en spieren testen. Reumatoïde factor, anti-CCP, antinucleaire antilichaamtest, eiwitelektroforese, serologie van de ziekte van Lyme, evenals een hele reeks andere bloedonderzoeken, kunnen resultaten opleveren die helpen bij het formuleren van de diagnose.
Imaging Studies
Effen röntgenfoto's kunnen de aanwezigheid van zwelling van het zachte weefsel, calcium in de periarticulaire weefsels, breuk, losse lichamen, plaatselijke botziekte en tekenen van gewrichtsvernietiging aantonen. CT-scans kunnen worden besteld wanneer meer details nodig zijn. MRI is de beste beeldvormingsoptie wanneer vermoed wordt dat een zachte weefselziekte bestaat. MRI kan ook de mate van ontsteking en gewrichtsschade vaststellen, zelfs als deze asymptomatisch is. Artrografie en botscans zijn ook beeldvormingsopties. Ook is echografie een steeds vaker voorkomende beeldvormingsmodaliteit die in de kliniek wordt gebruikt om zacht weefsel en arthritische aandoeningen te diagnosticeren.
Synoviale vloeistofanalyse
Het synoviaal vloeistofonderzoek wordt beschouwd als de meest bruikbare test voor het beoordelen van acute monoarthritis. Synoviale vloeistof wordt geanalyseerd op zijn kleur en mate van troebelheid. Het aantal witte bloedcellen wordt bepaald om onderscheid te maken tussen inflammatoire en niet-inflammatoire oorzaken. Een aantal witte bloedlichaampjes van synoviale vloeistof dat groter is dan 2000 WBC / mm3 wordt meestal geassocieerd met een inflammatoire aandoening. Synoviale vloeistof met een aantal witte bloedcellen dat kleiner is dan 2000 WBC / mm3 is meestal niet-inflammatoir.
De synoviale vloeistof moet worden gekweekt en een gramkleuring moet worden uitgevoerd om de aanwezigheid van bacteriën microscopisch te onderzoeken. Urinezuur- of CPPD-kristallen kunnen worden waargenomen, indien aanwezig, met behulp van gepolariseerd-lichtmicroscopie. Synoviale vloeistof kan ook worden getest op glucose, eiwit en melk dehydrogenase.