Hoe jicht wordt gediagnosticeerd

Hoewel jicht vrij vanzelfsprekend lijkt op basis van het uiterlijk, zal een arts vaak tests willen uitvoeren om de diagnose te bevestigen en andere oorzaken uit te sluiten. Als een ziekte die wordt gekenmerkt door de afzetting van urinezuurkristallen in de gewrichten, wil de arts mogelijk bewijs zoeken door een gewrichtsvloeistof met een naald uit de microscoop te onderzoeken. In sommige gevallen kan een diagnose het vergelijken van symptomen met een reeks laboratorium- en / of beeldvormende tests omvatten.

Fysiek examen

In een groot aantal gevallen kan een jichtdiagnose worden gemaakt op basis van een beoordeling van uw symptomen en medische geschiedenis. Naast een lichamelijk onderzoek, zal uw arts een beschrijving van de aanval willen hebben (inclusief hoe het is begonnen en hoe lang het duurde) en eventuele risicofactoren die mogelijk hebben bijgedragen aan de aanval onderzoeken..

Common Jicht Symptomen

Bepaalde verklikker symptomen kunnen voldoende zijn om de diagnose te stellen, zoals:

Een mono-arthritische aanval (wat betekent dat slechts één gewricht wordt aangetast)
Acute pijn in het eerste middenvoetsbeentje-falangeale gewricht van de grote teen
Extreme gewrichtsontsteking en roodheid gedurende één dag
Meer dan één aanval in hetzelfde gewricht hebben

Hoewel dit alles is dat uw arts nodig heeft om een behandelplan op te stellen, kan aanvullend bewijs vereist zijn als dit uw eerste aanval is of als terugkerende symptomen ernstig zijn geworden..

Labs en tests

De gouden standaard voor het maken van een jichtdiagnose is door synoviale vloeistof uit een gewricht te extraheren en te zoeken naar bewijs van urinezuurkristallen (mononatriumuraatkristallen genoemd) onder een microscoop. Gewrichtsvloeistof is een dikke, lichtgekleurde substantie die het gewricht bekleedt en de ruimte tussen de gewrichten smeert.
De procedure, bekend als een synoviale vloeistofanalyse, begint met een injectie van een lokaal anestheticum om het zachte weefsel over het gewricht te verdoven. Na een paar minuten zal de arts een naald inbrengen in de gewrichtsruimte om een vloeistofmonster te extraheren, dat vervolgens voor analyse naar het laboratorium wordt gestuurd. Uw arts kan de vloeistof zelf ook onder de microscoop onderzoeken.
Naast het zoeken naar mononatriumuraatkristallen, zal uw arts u ook op tophi onderzoeken, verharde brokken van urinezuur gevonden in een later stadium van de ziekte.
Onder de andere laboratoriumtests die kunnen worden besteld:

Een urinezuurtest kan worden uitgevoerd om te controleren op zuurniveaus boven 6,8 milligram per deciliter (hoewel mensen met een laag niveau ook jicht kunnen hebben).
Ureum- en creatininebloedonderzoek kan ook worden uitgevoerd om na te gaan of een verminderde nierfunctie bijdraagt aan jicht of dat hyperurikemie (teveel urinezuur) uw nieren kan beschadigen.
Een urinalyse kan worden gebruikt om de urinezuurspiegels in uw urine te controleren en uw risico op nierstenen te beoordelen.

Gout Doctor Discussiegids

Ontvang onze afdrukbare gids voor de volgende afspraak met uw arts om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Download PDF

Imaging-tests

Om te helpen bij de diagnose, kan de arts beeldtests bestellen om de kenmerken van een gezwollen gewricht te evalueren of om te controleren op tophi, kristalafzettingen, bot-erosies of kraakbeenverlies. Beeldvormings-testopties omvatten röntgenstralen, computertomografie (CT), magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) en echografie.
Elke test heeft zijn voordelen en beperkingen:

Röntgenfoto's kunnen boterosie en kraakbeenverlies laten zien, maar kunnen mogelijk niet al vroeg problemen detecteren.
CT- en MRI-scans kunnen schade aan botten en kraakbeen detecteren, evenals grotere tophi, maar volgens een studie gepubliceerd in Europese radiologie, is misschien nog niet in staat om vroege ziekte te detecteren.
Ultrageluid is gunstig omdat het draagbaar is, gemakkelijk verkrijgbaar is en geen ioniserende straling gebruikt. Echografie kan ook de vroegste tekenen van jicht detecteren, waaronder kristalafzettingen, vochtophoping en de vernauwing van de gewrichtsruimte die gepaard gaat met kraakbeenverlies. Aan de andere kant zijn ze niet in staat om diepere structuren van een gewricht te visualiseren.

In de praktijk wordt meestal echografie gebruikt als u net symptomen of terugkerende aanvallen begint te ervaren. Andere beeldvormende tests kunnen worden besteld op basis van de geschiedenis van uw symptomen of de ernst van uw aandoening.

Differentiële diagnoses

Hoewel de symptomen van jicht door uiterlijk alleen lijken te lijken, zijn er twee andere aandoeningen waar artsen naar zullen kijken met opmerkelijk vergelijkbare kenmerken: pseudogout en septische artritis.
Om onderscheid te maken tussen jicht en andere mogelijke diagnoses, zal de arts vier dingen bekijken: de synoviale vloeistof om 1) te controleren op kristallen, 2) het aantal witte bloedcellen (om te controleren op infectie), 3) een gramkleurencultuur van de synoviale vloeistof (om te controleren op bacteriën), en 4) de locatie van uw gewrichtspijn.
Jicht
Jicht heeft bepaalde fysieke en diagnostische kenmerken die het scheiden van andere ziekten, namelijk:

Synoviale vloeistofanalyse: naaldvormige kristallen
Aantal witte bloedcellen: minder dan 50.000
Gramkleuring en -cultuur: positief (bevestiging van een bacteriële infectie)
Locatie: meestal basis van grote teen, middenvoet of enkel

pseudojicht
Pseudogout is een aandoening waarbij calciumkristallen (geen mononatriumuraatkristallen) in de gewrichtsruimte ontstaan. De ziekte kan op de volgende manieren worden onderscheiden van jicht:

Synoviale vloeistof analyse: rhomboid-vormige kristallen
Aantal witte bloedcellen: minder dan 50.000
Gramkleuring en -cultuur: negatief
Locatie: meestal knie of pols

Septische arthritis
Septische artritis, ook bekend als infectieuze artritis, wordt meestal veroorzaakt door een bacteriële infectie en kan fataal zijn als deze niet wordt behandeld. Het verschilt van jicht op de volgende karakteristieke manieren:

Synoviale vloeistofanalyse: geen kristallen
Aantal witte bloedcellen: doorgaans meer dan 50.000
Graanvlek en -cultuur: positief (bevestiging van een bacteriële infectie)
Locatie: meestal grote gewrichten (knie, heup of schouder)

Hoe jicht wordt behandeld