Zou dat chronisch hoest astma kunnen zijn?

Een chronische hoest wordt beschouwd als een klassiek symptoom van astma, meestal in samenhang met piepende ademhaling, beklemd gevoel op de borst en kortademigheid. Samen vormen ze het profiel van symptomen die artsen helpen bij het stellen van een astma-diagnose.
Maar er zijn momenten waarop een hoest het enige aanwezige symptoom is. En hoewel het zeker aan een aantal dingen kan worden toegeschreven, kunnen er kenmerken zijn die suggereren dat het een minder algemene aandoening is die bekend staat als hoestvariabele astma (CVA).

Kenmerken van hoestvariant Astma

CVA is een vorm van astma waarvan het belangrijkste kenmerk een chronische, niet-productieve (droge) hoest is. Het wordt door sommigen beschouwd als een voorloper van 'klassiek' astma, waarbij een hoest het eerste teken kan zijn van verschillende symptomen die nog moeten komen. Studies hebben gesuggereerd dat het vaker voorkomt dan werd aangenomen en dat overal van een kwart tot een derde van de patiënten met een chronische hoest in feite CVA kan hebben.
Over het algemeen hebben mensen met CVA verschillende belangrijke functies die hen onderscheiden van mensen met klassieke astma. Mensen met CVA hebben een veel gevoeliger hoestreflex dan mensen met klassiek astma.
En terwijl zowel CVA als klassieke astma worden gekenmerkt door hyperreactiviteit (verhoogde luchtweggevoeligheid), hebben mensen met CVA vaak minder of geen reactie op methacholine, een geïnhaleerde verbinding die wordt gebruikt voor de diagnose van astma bij borderline-patiënten..
Uiteindelijk zijn de bepalende kenmerken van CVA een droge hoest die acht weken of langer aanhoudt, ofwel 's nachts of overdag optreedt en weinig of geen slijm produceert..

Hoe hoesten Variant Astma Is Gediagnosticeerd

Het diagnosticeren van CVA wordt als belangrijk beschouwd omdat de persistentie van een hoest de kwaliteit van leven van een persoon verlaagt. De belangrijkste uitdaging is daarom het identificeren van de aandoening wanneer er geen ander bewijs van astma is. Hoewel een spirometrietest (die de ademhalingsfunctie meet) kan worden uitgevoerd, hebben mensen met CVA vaak geen meetbaar bewijs van longobstructie.
In dat geval kan methacholine worden gebruikt om hyperreactiviteit te veroorzaken als onderdeel van een bronchiale provocatietest. Als dit niet lukt, kunnen andere triggers zoals verkoudheid, oefeningen of histamines worden gebruikt. Als geen van deze dingen een reactie kan opwekken, is CVA onwaarschijnlijk.
Maar zelfs als er een reactie is, stelt hyperreactiviteit alleen geen diagnose. In het kader van CVA kan een definitieve diagnose alleen worden gesteld als de hyperreactiviteit wordt verlicht met een astmamedicijn dat een bronchusverwijder wordt genoemd.
Als alternatief kan de arts uw sputum onder de microscoop bekijken als bewijs van een witte bloedcel, een eosinofiel genaamd. Een verhoogd eosinofielengetal treedt vaak op als reactie op een allergie. Vergelijkbaar, een ademtest voor uitgeademd stikstofmonoxide (een ontstekingsgas dat vrijkomt uit longcellen) is zeer voorspellend voor CVA, zelfs als alle andere tests niet overtuigend zijn..

Het behandelen van chronisch variantastma

Behandeling van CVA is vrijwel hetzelfde als bij klassieke astma. Het gebruik van een bronchodilatator zoals albuterol kan gedeeltelijke verlichting geven in zo snel als een week. Ernstigere hoest kan worden behandeld met een geïnhaleerd steroïde zoals Flovent. Als een geïnhaleerde behandeling een hoest niet volledig kan oplossen, kunnen orale steroïden zoals prednison worden gebruikt.
Bovendien, als er aanwijzingen zijn voor eosinofilie, is aangetoond dat een ontstekingsremmend medicijn zoals Zafirlukast de hoest verbetert bij mensen voor wie inhalatie-steroïden niet werken.