Startpagina » Nekpijn » 6 tests gebruikt om spinale stenose te diagnosticeren

    6 tests gebruikt om spinale stenose te diagnosticeren

    Spinale stenose is een veel voorkomende aandoening die symptomen van pijn aan de rug en in de benen kan veroorzaken. De meest voorkomende problemen die gepaard gaan met spinale stenose treden op wanneer de zenuwen die langs de benen gaan worden samengedrukt in het wervelkanaal. Dit kan leiden tot pijn, gevoelloosheid en zwakte in de benen. 
    Er zijn verschillende oorzaken van spinale stenose, maar ze worden allemaal geassocieerd met verlies van beschikbare ruimte voor de spinale zenuwen. Daarom zal uw arts bij het stellen van de diagnose spinale stenose op zoek zijn naar tekenen van compressie in en rond het wervelkanaal. Hieronder staan ​​enkele van de tests die gewoonlijk worden gebruikt om de diagnose van spinale stenose te maken.

    Medische geschiedenis en onderzoek

    Universal Images Group / Getty Images
    De medische geschiedenis is het belangrijkste hulpmiddel bij het diagnosticeren van stenose, omdat het uw arts zal vertellen over uw symptomen, mogelijke oorzaken van uw spinale stenose en andere mogelijke oorzaken van rugpijn..
    Het lichamelijk onderzoek bij een patiënt met spinale stenose zal uw arts informatie geven over waar de zenuwcompressie waarschijnlijk bestaat. Enkele belangrijke factoren die moeten worden onderzocht, zijn alle gebieden van sensorische afwijkingen of gevoelloosheid, de aard van uw reflexen en eventuele spierzwakte.

    X-Ray

    Een röntgenfoto is een eenvoudige, gemakkelijk uit te voeren procedure en de risico's van röntgenstraling zijn minimaal. De röntgenfoto zal uw arts de botten van uw wervelkolom laten zien. De röntgenfoto is nuttig op zoek naar oorzaken van spinale stenose waaronder tumoren, traumatisch letsel, spinale artritis of erfelijke afwijkingen.

    MRI-test

    Een MRI is de meest gebruikte studie om spinale stenose te diagnosticeren. De MRI gebruikt magnetische signalen (in plaats van röntgenstralen) om beelden van de wervelkolom te produceren. MRI's zijn nuttig omdat ze meer structuren vertonen, waaronder zenuwen, spieren en ligamenten dan gezien op röntgenfoto's of CT-scans. MRI's zijn behulpzaam bij het laten zien van precies wat de druk op de wervelkolven veroorzaakt, en de precieze locatie van het probleem

    myelogram

    Het myelogram is een röntgenfoto met een extra wending. Er wordt kleurstof geïnjecteerd in het ruggenmergvocht rond het ruggenmerg en de zenuwen. De kleurstof verschijnt op röntgenfoto's rond deze zenuwen, tenzij er geen ruimte rond de zenuwen is. Vanwege het toenemende gebruik van MRI's worden myelogrammen tegenwoordig veel minder vaak uitgevoerd. Ze kunnen echter zeer nuttig zijn in sommige situaties waarin patiënten mogelijk geen MRI kunnen hebben, bijvoorbeeld bij patiënten met pacemakers.

    CT-scan

    Een CT-scan is ook vergelijkbaar met een röntgenfoto, maar biedt een betere mate van differentiatie van weefsels in uw lichaam; met andere woorden, u kunt meer zien, omdat er meer structuren op een CT-scan verschijnen. CT-scans, vaak 'CAT'-scans genoemd, bieden uw arts een goed beeld van compressiegebieden in het wervelkanaal.

    Botten scan

    Een botscan is geen test die spinale stenose detecteert, maar het kan nuttig zijn om te zoeken naar problemen die verband kunnen houden met spinale stenose. Een botscan wordt uitgevoerd door radioactief materiaal in een ader te injecteren, dit materiaal wordt aangetrokken door gebieden met hoge botactiviteit. Een botscan kan worden gebruikt als er zorg is voor fracturen, tumoren, infecties en andere mogelijke oorzaken van spinale stenose.

    Behandeling van spinale stenose

    Behandeling van spinale stenose kan vaak worden bereikt met eenvoudige, niet-invasieve behandelingen. Het is vaak zo dat wanneer de ontsteking verdwijnt, de positie van de wervelkolom verbetert en de rugklachten worden verlicht, de symptomen voldoende kunnen worden verlicht..
    Er zijn echter situaties waarin mensen aanhoudende symptomen hebben ondanks niet-chirurgische behandelingen. In deze situaties kan een chirurgische ingreep worden overwogen om meer ruimte te creëren voor de spinale zenuwen.