Hoe Lupus Bipolaire Stemmingssymptomen kan veroorzaken
Systemische lupus erythematosus (ook bekend als lupus of SLE) is een auto-immuunziekte die chronische ziekte in verschillende delen van het lichaam kan veroorzaken. Hoewel de exacte mechanismen voor lupus onbekend zijn, vertegenwoordigt de aandoening uiteindelijk een afwezig afweersysteem dat normale cellen aanvalt die het ten onrechte als gevaarlijk beschouwt..
Het centrale zenuwstelsel is slechts een van de doelen van deze auto-immuunreactie. Wanneer dit gebeurt, kan het zich manifesteren met psychiatrische symptomen die opvallend lijken op bipolaire stoornis.
Hoewel de symptomen van de twee stoornissen elkaar overlappen (evenals de geneesmiddelen die worden gebruikt om ze te behandelen), zijn SLE en bipolair op geen enkele manier gerelateerd. Ondanks de algemene overtuiging, veroorzaakt SLE geen bipolaire stoornis.
Aan de andere kant wordt SLE soms verkeerd gediagnosticeerd als bipolaire stoornis. Wanneer dit gebeurt, kan een persoon worden blootgesteld aan onnodige en ongepaste behandeling.
Neuropsychiatric Symptoms of Lupus
Wanneer lupus het centrale zenuwstelsel aantast, kan het verschillende symptomen veroorzaken, zowel neurologisch als psychiatrisch. We verwijzen naar deze aandoening als neuropsychiatrische systemische lupus erythematosus (NPSLE). De symptomen kunnen variëren van mild tot ernstig en omvatten:
- hoofdpijn
- Stemmingsstoornissen, waaronder depressie en symptomen van het bipolaire type
- Geheugenverlies
- Verlies van cognitieve functie
- Tremors, tics en onvrijwillige bewegingen
- Onhandigheid of wankele manier van lopen
- Epileptische aanvallen
- Wazig zicht
- Gehoorproblemen
- Spraakproblemen
- Verwarring en delirium
- Tintelingen, gevoelloosheid, branderig gevoel, pijnlijke zenuwsensaties
- Beroerte
NPSLE treft ongeveer 40 procent van de mensen met lupus, meestal manifesterend als depressie, geheugenstoornissen en algemene cognitieve achteruitgang. Het wordt beschouwd als een ernstige complicatie die leidt tot een verminderde kwaliteit van leven en een verhoogde ziekte. Huidig onderzoek suggereert dat NPSLE geassocieerd is met een tienvoudige toename van de mortaliteit in vergelijking met mensen in de algemene bevolking.
Oorzaken
Eerder dan één specifieke oorzaak te hebben, is NPLSE het gevolg van een combinatie van factoren, waaronder immuun disfunctie, hormonale onregelmatigheden, vasculaire ontsteking en directe schade aan zenuwweefsel. Zelfs bijwerkingen van medicijnen kunnen bijdragen aan de symptomen. Bovendien kan de beschermende laag die de hersenen omringt, de bloed-hersenbarrière genoemd, door lupus worden verstoord, waardoor toxines kunnen binnendringen en neuraal weefsel kunnen beschadigen.
Sommige symptomen van NPLSE kunnen ook verband houden met een aandoening die demyeliniserend syndroom wordt genoemd, waarbij de auto-immuunrespons geleidelijk de myeline-omhulsel weghaalt (denk aan het isolerende omhulsel) van een zenuw. Afhankelijk van waar dit gebeurt, kan dit verschillende sensorische, cognitieve en visuele problemen veroorzaken.
Diagnose
Omdat het moeilijk is om onderscheid te maken tussen de verschillende oorzaken van NPSLE (inclusief onafhankelijke psychiatrische stoornissen), is er geen gouden standaard voor diagnose. Als zodanig wordt de diagnose meestal gesteld door uitsluiting, waarbij alle mogelijke andere oorzaken worden onderzocht, waaronder infectie, toevallige ziekte en zelfs bijwerkingen van medicijnen. Dit gebeurt van geval tot geval onder leiding van een specialist met ervaring in NPSLE.
Als het demyelinisatie syndroom wordt vermoed, kunnen tests worden uitgevoerd om de aanwezigheid van auto-immuunantistoffen (auto-antilichamen) geassocieerd met myeline schade te bevestigen.
Behandeling
Meestal kunnen de medicijnen die worden gebruikt voor de behandeling van psychiatrische en stemmingsstoornissen ook worden gebruikt om de psychiatrische symptomen van lupus te behandelen.
In het geval van ernstige NPSLE zal de behandeling gericht zijn op het gebruik van medicijnen die de auto-immuunrespons onderdrukken en matigen. Opties omvatten hoge doses corticosteroïden (zoals prednison of dexamethason met intraveneus cyclofosfamide). Andere standaardbehandelingen omvatten rituximab, intraveneuze immunoglobuline (antilichaam) therapie of plasmaferese (plasmadialyse). Milde tot matige symptomen kunnen worden behandeld met oraal azathioprine of mycofenolaat.
Het is echter belangrijk op te merken dat hoge doses corticosteroïden stemmingsstoornissen kunnen verergeren en in zeldzame gevallen tot psychose kunnen leiden..
