De ontdekking en geschiedenis van Lithium als een stemmingsstabilisator

Wanneer werd lithium voor het eerst ontdekt als een medicijn voor geestelijke gezondheid en wat is de geschiedenis van dit medicijn? Hoe werkt het eigenlijk? En wat is de huidige gedachte en controverse over de rol van lithium bij de behandeling van bipolaire aandoeningen?

Ontdekking

Lithium is een van nature voorkomend element (nummer drie op het periodiek systeem) dat voor het eerst werd ontdekt in 1817 en werd aangetroffen in mijnen in Australië en Chili. De stemmingsstabiliserende effecten werden echter pas laat in die eeuw herkend.

Van belang, werd Lithium voor het eerst gebruikt om de jichtige ontstekingsaandoening, jicht te behandelen. (Ten minste één arts concludeerde in feite dat jicht de oorzaak was van stemmingsstoornissen.) Het werd voor het eerst gebruikt voor manie in 1871, met Denemarken voorop, maar er werd al meer dan een halve eeuw weinig gepubliceerd over de medicatie . Later, in de jaren 1940, werd lithium gebruikt als bloeddrukmedicijn maar al snel bleek het te veel bijwerkingen te hebben om effectief te zijn in dit gebruik.

Het was de Australische psychiater John Cade die in 1949 het eerste artikel publiceerde over het gebruik van lithium bij de behandeling van acute manie. Vanaf die tijd werd lithium op grote schaal voorgeschreven en minerale bronnen met lithium werden aangeprezen vanwege hun helende eigenschappen.

De Amerikaanse Food and Drug Administration keurde lithium niet goed tot 1970, en het gebruik van lithium in de VS begon later en verschoof eerder naar andere geneesmiddelen dan voor veel andere landen over de hele wereld..

Hoe het werkt

Wetende dat lithium een ​​natuurlijk element is, zou je kunnen denken dat het voorschrijven van het medicijn een tekort aan het lichaam kan ondersteunen. Toch heeft onderzoek nooit aangetoond dat die bipolaire stoornis veroorzaakt zou kunnen worden door een lithiumtekort. Integendeel, het gebeurt dat deze van nature voorkomende stof het gelukkige effect heeft om als een stemmingsstabilisator te fungeren.

Bijna 50 jaar lang werden manisch depressieve mensen behandeld met lithium, hoewel de medische wetenschap geen idee had waarom of hoe het werkte. (De naam manisch-depressieve stoornis werd officieel veranderd in bipolaire stoornis in 1980.) Toen ontgrendeld in 1998 onderzoekers van de Universiteit van Wisconsin het mysterie. Het geheim van lithium heeft te maken met zenuwcellen in de hersenen en de receptoren voor de neurotransmitter glutamaat. Om dit te begrijpen, laten we een back-up maken en praten over de functie van neurotransmitters in de hersenen en hun relatie tot psychische stoornissen.

Neurotransmitters en geestelijke gezondheid

Hoe leiden berichten in een deel van de hersenen en resulteren ze in acties? Het is pas in de laatste decennia - wanneer wetenschappers neurotransmitters hebben geïsoleerd, de chemische boodschappers van de hersenen die handelen om informatie over te brengen van de ene regio naar de andere - dat we dit proces beginnen te begrijpen.

Neurotransmitters bevinden zich aan het einde van een neuron (of zenuw). Een elektrische impuls die langs de zenuw beweegt, resulteert erin dat neurotransmitters worden vrijgegeven in de ruimte (de synaps) tussen de ene zenuw en de volgende. Sommige neurotransmitters binden aan receptoren in de volgende zenuwcel, welke reactie door die boodschap naar een andere elektrische impuls om te zetten. Neurotransmitters die achterblijven in de synaps (die niet binden aan receptoren op het volgende neuron) worden weer opgenomen in het oorspronkelijke neuron om opnieuw te worden gebruikt.

Er zijn verschillende soorten neurotransmitters in de hersenen. Sommige hiervan omvatten:

• serotonine
• norepinephrine
• dopamine
• acetylcholine
• GABA (gamma-aminoboterzuur)
• glutamaat

Glutamaat lijkt de neurotransmitter te zijn die het meest betrokken is in de manische fase van een bipolaire stoornis (hoewel dit erg simplistisch is en de meeste psychische stoornissen een verwarrende combinatie van neurotransmitters en andere processen omvatten.) Glutamaat is de meest voorkomende neurotransmitter in de hersenen en is dacht een opwindende neurotransmitter te zijn die betrokken is bij het leren en het geheugen. GABA daarentegen is een remmende neurotransmitter.

Lithium- en glutamaatstabilisatie

De onderzoekers van de Universiteit van Wisconsin ontdekten dat lithium een ​​dubbel effect uitoefent op receptoren voor de neurotransmitter glutamaat-acteren om de hoeveelheid glutamaat tussen cellen op een stabiel, gezond niveau te houden, niet te veel en niet te weinig.

Universiteit van Wisconsin Medical School hoogleraar farmacologie Dr. Lowell Hokin, die het onderzoek leidde, zei dat uit hun onderzoek zou kunnen worden gepostuleerd dat teveel glutamaat in de ruimte tussen neuronen manie veroorzaakt, en te weinig, depressie. Er moet meer zijn dan dat, omdat antidepressiva bijvoorbeeld werken op de receptoren van andere neurotransmitters zoals serotonine en dopamine. Dit was echter zeker een gigantische stap voorwaarts in het begrijpen van de biologische basis van een bipolaire stoornis.

Opmerking: een grote hoeveelheid extra glutamaat kan leiden tot epileptische aanvallen of zelfs de tweede cel doden door overstimulatie (dit wordt verondersteld tenminste een rol te spelen in de ziekte van Alzheimer en in beroertes).

Hoewel lithium een ​​rol lijkt te spelen in het modereren van glutamaatniveaus in de hersenen, en dus de balans tussen excitatie en depressie, zijn er nog veel vragen te beantwoorden. Zelfs nu zijn de effecten van lithium op de hersenen nog lang niet begrepen.

Andere potentiële toepassingen

Naast bipolaire stoornis wordt lithium soms gebruikt voor unipolaire depressie (ernstige depressie) en schizoaffectieve stoornis.

Vanwege het stabiliserende effect van lithium op glutamaatreceptoren, onderzoeken wetenschappers ook of dit medicijn kan beschermen tegen de celdood die optreedt bij aandoeningen zoals de ziekte van Parkinson, Huntington en Alzheimer..

Toxiciteit en bijwerkingen

Zoals met veel medicijnen op de markt, wordt lithium geleverd met een lijst met bijwerkingen en voorzorgsmaatregelen. Lithiumtoxiciteit kan zeer ernstig zijn, met zowel acute als chronische effecten. De bijwerkingen van lithium komen ook vaak voor, en net als bij veel medicijnen voor de geestelijke gezondheid, beïnvloeden deze bijwerkingen vaak het gebruik ervan.

Daarnaast is het bekend dat lithium een ​​interactie aangaat met een breed scala aan medicijnen, zoals andere medicijnen voor de geestelijke gezondheid, bloeddruk medicijnen, medicijnen tegen de ziekte van Parkinson en sommige pijnstillers..

Dat gezegd hebbende, er zijn weinig medicijnen beschikbaar voor de behandeling van bipolaire stoornis die dat wel doen niet hebben aanzienlijke bijwerkingen.

Rol in de behandeling van BPS

Het antwoord op de vraag: "Welke rol moet lithium spelen bij de behandeling van bipolaire aandoeningen vandaag?" zal variëren afhankelijk van wie je het vraagt ​​en waar je woont.

Naast een geschiedenis van een achtbaan zijn er tegenwoordig zeer uiteenlopende opvattingen over het gebruik van lithium. Sommige artsen zijn zelfs zover gegaan om lithium "gevaarlijke onzin" te noemen, terwijl anderen lithium als de best bewezen langdurige behandeling voor bipolaire stoornissen beschouwen. Sommige artsen beweren zelfs dat lithium de belangrijkste behandeling voor geestelijke gezondheid is die is ontdekt.

Zoals met vele andere kwesties met betrekking tot geestelijke gezondheid, ligt het echte antwoord waarschijnlijk ergens tussen deze uitersten en komt het tot uitdrukking in verschillende praktijken overal ter wereld. De Verenigde Staten hebben de reputatie "de laatste in en uit" te zijn met betrekking tot het gebruik van het medicijn, te laat zijn in landen om het gebruik ervan aan te nemen, en vroeg om alternatieven aan te bevelen (andere stemmingsstabilisatoren zoals Depakote (valproïnezuur) en antipsychotische medicatie).

In de V.S. wordt lithium zelden eerstelijns gebruikt voor mensen met een bipolaire stoornis, hoewel het nog steeds vaak wordt gebruikt voor ernstige bipolaire stoornissen in combinatie met andere medicijnen. Een studie uit 2017 suggereerde echter dat er een sterke rol is weggelegd voor de eerstelijns lithium in de behandeling van manie bij ouderen.

Het komt neer op

De geschiedenis van lithium is belangrijk om te begrijpen als je kijkt naar de ontdekking van methoden om stemmingen te stabiliseren, en meer recentelijk om wetenschappers ertoe aan te zetten de chemische aard van stemmingsstoornissen in de hersenen te onderzoeken.

Dit nieuwere begrip van de chemische boodschappers in de hersenen die verantwoordelijk zijn voor psychische stoornissen is belangrijk bij het verder verminderen van het stigma van psychische stoornissen. Hoewel er nog een lange weg te gaan is en geestelijke gezondheid nog steeds meer stigma heeft dan hartaandoeningen, is het onderzoek dat vandaag gaande is - zoals het mechanisme waarmee lithium werkt - een uitstekende stap in de goede richting.