Hoe loodvergiftiging wordt behandeld

Lood wordt opgeslagen in de botten van het lichaam, waardoor het bijzonder moeilijk te behandelen is. Om deze reden zullen veel gezondheidswerkers en medische professionals benadrukken hoe belangrijk het is om blootstelling aan en absorptie van lood te voorkomen - zelfs (en vooral) nadat je al de diagnose van loodvergiftiging hebt - door veranderingen aan te brengen in je omgeving of dieet.
Voor sommige personen met een hoog gehalte aan lood kan echter een meer geavanceerde behandeling, zoals chelatietherapie, nodig zijn.

Veranderingen in levensstijl

Nadat lood het lichaam is binnengegaan, kan het moeilijk te verwijderen zijn en verder contact met het zware metaal zal op zichzelf toenemen, waardoor het risico voor meer en meer gezondheidsbelangen toeneemt.
Het vinden en elimineren van bronnen van lood, evenals het vertragen van de opname van het zware metaal door het lichaam, is absoluut essentieel voor het aanpakken van loodvergiftiging.
Milieuveranderingen
Voor gevallen van loodtoxiciteit bij kinderen zullen lokale functionarissen van de volksgezondheid waarschijnlijk de omgeving van het kind onderzoeken (zoals het huis, de school of de kinderopvang) en andere aspecten van de banen, hobby's of levensstijl van het gezin die hen zouden kunnen blootstellen aan het leiden van.
Over het algemeen zijn er echter een paar dingen die gezinnen meteen kunnen beginnen te doen om verdere blootstelling aan lood te voorkomen:

• Zorg ervoor dat er geen schillen, schilfers of kauwvlakken zijn waar loodverf is gebruikt.
• Vacature voor een huis gebouwd vóór 1978 dat wordt gerenoveerd totdat alles is opgeruimd.
• Isoleer potentiële bronnen van lood totdat ze kunnen worden getest, verwijderd of gereinigd - sluit bepaalde kamers op waar loodverf afbladdert of plaats tijdelijke barrières zoals ducttape.
• Was regelmatig handen, speelgoed en gemeenschappelijke oppervlakken die stoffig of bedekt met vuil van buitenaf kunnen zijn, inclusief vloeren en ramen. Verwijder ook altijd schoenen nadat ze binnen zijn gekomen.
• Laat kinderen niet spelen in een vlakke ondergrond, maar in plaats daarvan kiezen voor zandbakken, grasvelden of houtsnippers.
• Vermijd andere niet-residentiële bronnen van lood zoals traditionele volksgeneesmiddelen, uit Mexico geïmporteerd snoep, kookgerei en containers die niet loodvrij zijn, en teruggeroepen speelgoed.
• Schakel over naar het gebruik van alleen koud water voor het bereiden van voedsel of een babyvoeding, omdat het warme water van binnenuit meer kans geeft om lood te bevatten dan koud water uit de lokale watervoorziening.

Artsen kunnen kinderen en andere personen met hoge loodniveaus aanraden om in het ziekenhuis te worden opgenomen of anderszins te worden verplaatst als ze niet naar huis kunnen terugkeren vanwege het hoge risico op blootstelling aan lood daar - tenminste totdat de bronnen van lood kunnen worden verwijderd of een veiliger leefomgeving. kan worden geregeld.
Dieet veranderingen
Het is aangetoond dat bepaalde voedingsstoffen, zoals ijzer en calcium, het lichaam helpen beschermen tegen lood door het te binden en te voorkomen dat het wordt opgenomen of opgeslagen. Deze voedingsstoffen zijn al onderdeel van een gezond, uitgebalanceerd dieet, dus voor de meeste mensen zal het vasthouden aan de standaard voedingsrichtlijnen een lange weg helpen om het lichaam te beschermen tegen hoge niveaus van lood.
IJzergebrek kan het voor het lichaam gemakkelijker maken om lood te absorberen, dus het eten van voedingsmiddelen die rijk zijn aan ijzer kan helpen het loodgehalte te verlagen in het bloed, vooral bij kinderen die het zware metaal sneller absorberen dan oudere kinderen en volwassenen.
Voedingsmiddelen die rijk zijn aan ijzer omvatten pluimvee, zeevruchten en met ijzer verrijkte granen. Vitamine C kan ook helpen het lichaam ijzer te absorberen, dus het is belangrijk om ijzerrijke voedingsmiddelen te combineren met een bron van vitamine C, zoals sinaasappels, ananas of meloen..
Evenzo heeft onderzoek aangetoond dat calcium het voor het lichaam moeilijker kan maken om lood op te slaan, vooral bij zwangere vrouwen. Jammer genoeg kan calcium ook voorkomen dat het lichaam ijzer absorbeert, dus moet op een bepaald moment voorzichtigheid worden betracht om voedsel dat rijk is aan calcium te eten dan voedsel dat rijk is aan ijzer. Hoewel melk, yoghurt en kaas allemaal goede bronnen van calcium zijn, kun je het ook krijgen van niet-zuivelproducten, zoals donkergroene groenten en verrijkte sojamelk.
Veel van het onderzoek naar voeding in lood zit op de het voorkomen van loodabsorptie - niet bij het opklaren van het lichaam van het metaal - dus deze aanbevelingen gaan meestal over het helpen van personen die al zijn blootgesteld aan loodstoploodniveaus, blijven stijgen. Voor degenen met al een hoog niveau van lood in het lichaam, kan echter een geavanceerdere behandeling nodig zijn naast veranderingen in het milieu en de voeding.

Chelatietherapie 

Voor degenen bij wie het bloedloodgehalte wordt bevestigd rond 45 μg / dL (microgram per deciliter) of hoger, kunnen artsen chelatietherapie aanbevelen als middel om een ​​deel van de in het lichaam opgebouwde leiding te verwijderen. Dit type therapie houdt in het toedienen van een medicijn dat zich bindt aan (of chelaat) lood, waardoor deeltjes worden afgebroken om ze minder toxisch te maken en gemakkelijker uit het lichaam te worden verwijderd via urine of ontlasting.
Verschillende chelatiegeneesmiddelen zijn op de markt verkrijgbaar en ze verschillen enigszins in de manier waarop het wordt toegediend, wanneer en hoe goed het werkt. Welke specifieke medicatie in een bepaald geval moet worden gebruikt, moet worden bepaald door een goed opgeleide en ervaren specialist.
Wie moet chelatietherapie krijgen?
Het is belangrijk op te merken dat chelatietherapie voor degenen die boven 45 μg / dL testen een richtlijn is en geen concreet protocol. Niet iedereen boven dat niveau zou de therapie moeten krijgen, en er zijn gevallen waarin kinderen, met name, misschien moeten worden gecheleerd ondanks dat ze loodniveaus hebben beneden 45 ug / dl.
In die gevallen kunnen artsen een soort urinetest uitvoeren om te zien of het kind reageert op chelatietherapie, hoewel deze tests niet worden aanbevolen door gezondheidsinstanties zoals het American College of Medical Toxicology en onderzoekers hun bezorgdheid hebben geuit over het gebruik in de afgelopen decennia.
Bijwerkingen
Hoewel chelatietherapie al jaren wordt gebruikt als een manier om zware metalen zoals lood uit het lichaam te verwijderen, kunnen de bijwerkingen behoorlijk ernstig zijn..
Kinderen moeten hun therapie krijgen in een medische faciliteit met een intensive care afdeling in het geval zij niet goed reageren op de behandeling.
Bijwerkingen van chelatietherapieën zullen variëren afhankelijk van het gebruikte medicijn, maar ze kunnen het volgende omvatten: 

• Koorts
• Misselijkheid
• hoofdpijn
• Rode en / of waterige ogen
• Loopneus
• huiduitslag
• Verminderd aantal witte bloedcellen
• Bloed in de urine
• Schade aan de lever of nieren

Evenzo kunnen sommige van deze geneesmiddelen symptomen van loodvergiftiging verergeren in gevallen waar de loodniveaus bijzonder hoog zijn en, in zeldzame gevallen, ze een allergische reactie kunnen veroorzaken (zoals bij mensen met een pinda-allergie).
Veel artsen zullen aanbevelen dat zelfs volwassenen die deze behandeling ondergaan, dit doen in een ziekenhuis of andere medische faciliteit die bekend is met chelatie en de mogelijke effecten ervan.
Het is belangrijk om te herhalen dat chelatietherapie misschien niet de beste behandelingsoptie is voor elk geval van loodvergiftiging, en artsen die niet erg ervaren zijn in het behandelen van hoge loodniveaus, moeten altijd een specialist raadplegen, zoals een medische toxicoloog, voordat ze beslissen of niet om chelatietherapie aan te bevelen.