10 tips om schuldgevoel over het autisme van je kind te verjagen
Maar schuldgevoel kan verlammend werken en kan tussen jou en je vermogen om de beste ouder te zijn die je kunt zijn. Hier zijn enkele tips om je te helpen diep in te ademen en de schuld opzij te zetten, althans voor een korte tijd.
1
Vergeet niet dat je het autisme niet hebt veroorzaakt
We weten dat autisme niet kan worden veroorzaakt door een gebrek aan liefde. Maar was het die tonijn die je at toen je zwanger was? De vaccins die je je kinderarts hebt toegestaan om je kind te geven? Omdat we niet precies weten wat de oorzaak is van autisme, kan het gemakkelijk zijn om jezelf de schuld te geven. De kans is echter groot dat genetica - iets dat je niet onder controle hebt - een belangrijke rol speelt.2
U hoeft absoluut niets te proberen
Wat als die nieuwe therapie waar je net over hebt gelezen DE therapie was - degene die je kind zou hebben genezen als je het maar had geprobeerd? Niemand wil denken dat ze hun kind een geneesmiddel voor een levenslange handicap hebben ontzegd. Maar onthoud dat een-op-een met een liefhebbende volwassene altijd een pluspunt is - en het is onwaarschijnlijk dat die nieuwe high-tech "remedie" de volgende penicilline is.3
Tijd nemen om te ontspannen is gezond en noodzakelijk
Je hebt een boek opgehaald terwijl je kind tv zat te kijken - en nu voel je je schuldig. Per slot van rekening telt elke seconde, en heb je het gevoel dat je hem de hele dag bezig moet houden. Het is een leuk idee, maar zelfs de beste ouders die je kent, kunnen niet om hun kind 18 uur per dag op oproep aanwezig zijn en toch gezond en gezond blijven. Vergeet niet dat uw gezondheid en welzijn ook meetellen. Jezelf een goedverdiende tijd gunnen om te ontspannen, helpt jou en je kind op de lange termijn.4
Het is ok om niet elke laatste dubbeltje aan je kind te besteden
Je hebt het verprutst en dat nieuwe jasje gekocht, en nu vraag je je af waarom je het geld niet aan therapie, autismeboeken, leerspeelgoed of iets anders voor je autistische kind hebt uitgegeven. Maar uw kind is slechts één lid van uw gezin en u verdient het soms ook speciale aankopen te doen. Je hebt hard voor je geld gewerkt en je kind zal nooit die ene extra sessie therapie of boek missen.5
Breaks nemen is cruciaal
Als je de primaire verzorger bent van een kind met autisme, ben je misschien te overweldigd om andere familieleden de tijd en aandacht te geven waar ze naar op zoek zijn. Hoewel het echt belangrijk is om tijd te maken voor anderen in je leven, is het ook goed om een paar minuten te vragen om je te hergroeperen, een wandeling te maken of je geest op een andere manier te zuiveren. Je kinderen en partner verdienen je gerichte aandacht, iets dat moeilijk te geven is als je nog in de therapiemodus bent.6
Je hoeft de Joneses niet bij te houden
Misschien heb je het gevoel dat andere mensen meer doen voor hun autistische kind, maar andere mensen zijn dunner, fitter, rijker en hebben ook grotere huizen. Het vergelijken van jezelf met andere families kan nuttig zijn als die anderen ondersteuning en ideeën bieden, maar het kan destructief zijn als het leidt tot een constant schuldgevoel. Houd er rekening mee dat u de financiële of persoonlijke hulpbronnen van uw buren mogelijk niet kent, die mogelijk veel groter zijn dan de uwe.7
Het is OK om te vertragen
Afhankelijk van wat je leest of naar wie je luistert, hoor je tegenstrijdige adviezen over wat je kind nodig heeft. Meer inclusie of minder inclusie, meer of verschillende therapieën, meer of verschillende activiteiten, speeldata, enzovoort. Maar zelfs een zich normaal ontwikkelend kind kan overweldigd raken en een autistisch kind heeft minder overgangen, minder intensiteit en meer structuur nodig dan de meesten. Misschien ook.8
Je hele leven hoeft niet rond te draaien rond autisme
Er is altijd meer te leren. En als u in een grootstedelijk gebied woont, zijn er altijd seminars, steungroepen en evenementen om bij te wonen. Maar er is meer in het leven dan autisme, en het is een goed idee voor zowel je relatie als je gezond verstand om af en toe een oppas in te huren en naar de film te gaan met je partner of een andere activiteit die gescheiden is van je kind in plaats.9
Vroegtijdige interventie is belangrijk, maar ontwikkeling is levenslang
Publiciteit over het belang van vroege interventie heeft bij ouders tot paniek geleid. De suggestie is dat er al vroeg in het leven een kans is en dat het raam ergens rond de leeftijd van drie wordt gesloten. Misschien heb je het gevoel dat je sneller en harder moet werken met je kind met autisme. De waarheid is echter dat kinderen (en zelfs volwassenen) zich blijven ontwikkelen en groeien. Hoewel vroege interventie belangrijk is, is dit niet de enige sleutel tot het voortdurende succes van uw kind.10