Differentiële diagnose bij de ziekte van Parkinson

Alleen omdat je tremor hebt, wil nog niet zeggen dat je de ziekte van Parkinson hebt. Evenzo, en verder complicerend, hebben niet alle patiënten met Parkinson tremoren. Er zijn typische symptomen en tekenen die deze neurodegeneratieve aandoening kenmerken, maar de presentatie is vaak variabel en redelijk uniek van persoon tot persoon.
Over het algemeen zijn de meest voorkomende tremorstoornissen een essentiële tremor en de ziekte van Parkinson. Er zijn enkele onderscheidende kenmerken, maar vroeg in de loop van elke conditie kunnen ze moeilijk te onderscheiden zijn. In het bijzonder is een essentiële tremor gewoonlijk sneller (5-12 Hz), treedt op tijdens vrijwillige beweging en kan niet samengaan met andere afwijkingen op een neurologisch onderzoek. De beving in Parkinson is daarentegen langzamer (3 - 6 Hz), treedt in rust op en er is gewoonlijk een element van stijfheid en / of traagheid in de aangedane ledemaat of andere neurologische symptomen. In gevallen waar een diagnose onzeker is, kan neuroimaging een rol spelen bij het onderscheiden van essentiële tremor en parkinsonisme, maar niet specifiek voor de ziekte van Parkinson..

Wat betekent Parkinsonisme? 

Parkinsonisme is een brede term die verwijst naar een groep neurologische aandoeningen die aanwezig zijn met combinaties van motorische problemen, waaronder rustbemor, stijfheid, gebogen houding, "bevriezing", verlies van houdingsreflexen en traagheid van beweging. Hun onderliggende en verenigende oorzaak is een afwijking in het dopaminesysteem van de hersenen, waarbij de meest voorkomende vorm van parkinsonisme de ziekte van Parkinson is. Parkinsonisme kan verder worden onderverdeeld in die met identificeerbare oorzaken en een groep die Parkinson-plus-stoornissen worden genoemd.
Degenen met herkenbare oorzaken of secundaire parkinsonisme kunnen te wijten zijn aan verschillende factoren, sommige omkeerbaar, andere hebben onomkeerbare schade tot gevolg. Ze bevatten:

• Medicijnen (metoclopramide, bepaalde neuroleptica die worden gebruikt voor de behandeling van psychotische stoornissen zoals schizofrenie)
• Toxinen (MPTP, koolmonoxide of mangaan)
• Trauma
• Infecties (encefalitis)
• Tumoren (van de basale ganglia)
• Vaatafwijkingen zoals beroerte
• Normale druk hydrocephalus
• Stofwisselingsziekten (hypothyreoïdie, ziekte van Wilson)

Ongeveer 15 procent van de mensen met parkinsonisme wordt uiteindelijk gediagnosticeerd met een van de Parkinson-plus-syndromen (atypisch parkinsonisme). Deze groep omvat:

• Multisystem-atrofie (MSA heeft meestal kenmerken die balans- en loopproblemen, urinekwesties, frequente valpartijen, hypotensie en slecht reageren op levodopa-behandeling omvatten.)
• Progressive supranuclear palsy (PSP presenteert al vroeg valpartijen en visuele problemen.)
• Corticobasale degeneratie (CBD wordt gekenmerkt door dementie en parkinsonisme.)
• Lewy body dementie (LBD presenteert zich met dementie, hallucinaties en fluctuerende mentale status.)

Jammer genoeg zijn Parkinson-plus-syndromen ernstiger en minder behandelbaar dan de klassieke ziekte van Parkinson. Een diagnose van atypisch parkinsonisme moet worden overwogen wanneer de volgende klinische kenmerken aanwezig zijn:

• Valt vroeg in de ziekte
• Symmetrie van tekenen bij het begin van de ziekte
• Geen tremor
• Slechte respons op levodopa
• Dysfunctie van het autonome zenuwstelsel, resulterend in symptomen zoals significante orthostatische hypotensie (bloeddrukdaling bij staan), erectiestoornissen en incontinentie vroeg in de ziekte.
• Vroeg begin van dementie
• Snelle ziekteprogressie

Zoals je kunt zien, zijn er verschillende condities die Parkinson kunnen nabootsen, sommige met identificeerbare oorzaken, andere waarschijnlijk het resultaat van genetische en andere onbekende variabelen. Hoewel deze lijst niet volledig is, weerspiegelt deze de complexiteit van het diagnosticeren van wat een eenvoudige tremor lijkt te zijn. Daarom zijn sommige mensen in feite achtergebleven zonder een duidelijke diagnose, omdat hun klinische presentatie aanvankelijk niet typisch is voor een specifieke diagnose. wanorde. Het is een gecompliceerd proces om de juiste diagnose te stellen, maar toch is nauwkeurige identificatie belangrijk en relevant, omdat het management- en behandelingsopties kan sturen.