Frey-syndroom of Gustatory-transpiratie Overzicht
Echter zweten van het gezicht na het eten ieder soort voedsel is een aanwijzing voor een aandoening die smaakvermoeidheid zweten, of gustatory hyperhidrosis. Bovendien kan dit begin van zweten niet alleen ontstaan door het kauwen van voedsel, maar ook door denken of praten over voedsel.
Veel voorkomende symptomen van smaakpapillen zijn zweten, blozen, roodheid en algemeen ongemak op wangniveau. Meer ongewoon, mensen met deze aandoening voelen warmte of pijn bij het kauwen.
Gustatorisch zweten kan erg ongemakkelijk zijn en de levenskwaliteit van een persoon aanzienlijk beïnvloeden. Volgens Sood en co-auteurs kan prikkelend zweten "een groot sociaal onvermogen met zich meebrengen, variërend van de noodzaak van regelmatig dweilen tot vrijwel huisgebonden zijn." Met andere woorden, de constante behoefte om zweet weg te "dweilen" kan het voor sommige mensen moeilijk maken het huis verlaten.
De meest voorkomende iteratie van gustatoire hyperhidrose is het Freysyndroom. Freysyndroom verwijst naar zweten en blozen langs de verdeling van de auriculotemporale zenuw. De auriculotemporale zenuw geeft een gevoel aan de zijkant van het hoofd. Freysyndroom wordt ook wel smaakvolle hyperhidrose van de wang genoemd.
Wat is het Freysyndroom?
Freysyndroom is zeldzaam, met minder dan 20.000 Amerikanen die elk jaar worden gediagnosticeerd.In wezen is het syndroom van Frey het gevolg van het verkeerd opnieuw bedraden van de zenuwen die verantwoordelijk zijn voor speekselvloed, zweten en blozen. Het is genoemd naar de Franse neuroloog Lucia Frey, die de aandoening in 1923 beschreef als "auriculotemporaal zenuw syndroom".
Frey publiceerde een rapport waarin haar gelijknamige ziekte werd beschreven na de behandeling van een Poolse soldaat die gustatoir zweten ondervond na het in stand houden van een geïnfecteerde kogelwond die de parotisklier aantastte. De parotisklier is de grootste van de speekselklieren en bevindt zich ter hoogte van de wang. Het scheidt speeksel af, dat helpt bij het verteren en bevochtigen van voedsel. Hoewel Frey niet de eerste arts was die kennis nam van de aandoening, was zij de eerste die de auriculotemporale zenuw betrokken bij de ontwikkeling van deze ziekte..
De afgifte van speeksel door de parotisklier wordt gemedieerd door een complexe reflexboog die de auriculotemporale zenuw omvat. Bij mensen met het syndroom van Frey, na een verwonding aan de auriculotemporale zenuw, regenereert deze zenuw abnormaal. In plaats van enkel en alleen het verschaffen van parasympathische innervatie aan de parotisklier, die zou resulteren in normale speekselafscheiding na de introductie van voedsel, de parasympathische vezels van de auriculotemporale zenuw ook regenereren om de innervatie van zweetklieren en subcutane bloedvaten te verzorgen, resulterend in respectievelijk zweten en blozen. Normaal gesproken is dit zweten en blozen onder sympathische controle.
Met andere woorden, nadat de auriculotemporale zenuw is gewond, groeien de parasympathische vezels opnieuw om niet alleen de speekselvloed te beheersen maar ook het zweten en blozen te regelen nadat een persoon met voedsel is gestimuleerd. Bovendien kan bij sommige mensen dit asymmetrische zwetenpatroon zich helemaal langs het gezicht uitstrekken en de romp, armen en benen beïnvloeden. Hoe meer lichaamsoppervlak aangetast, hoe ernstiger de symptomen.
Oorzaken
Alles wat de auriculotemporale zenuw beschadigt, kan leiden tot het syndroom van Frey, inclusief het volgende:- Parotis klier chirurgie (grootste oorzaak)
- Stomp trauma aan de wang
- Nek operatie
- Chronische infectie van het parotismegebied
- Mandibulaire fractuur
- Fractuur van het temporomandibulair gewricht
- Chirurgie van het temporomandibulair gewricht
- Verwijdering van de submandibulaire klieren
- Verwijdering van de schildklier
- Thoracale sympathectomie (een operatie wordt gedaan om zweten onder controle te houden)
- Geboortetrauma of letsel na aflevering forceps (bij zuigelingen)
Frey-syndroom kan ook worden gezien met de andere volgende neurologische aandoeningen:
- Gezichtsherpes zoster
- Chorda tympani-blessure
- Clusterhoofdpijn
- Diabetische neuropathie
- Encefalitis
- Syringomyelia
- Tumor in de cervicale sympathische stam
Frey-syndroom kan op elke leeftijd voorkomen. Desalniettemin is het zeldzaam bij baby's en kinderen die pas echt letsel oplopen aan het parotismegebied na een forcepsafgifte, en letsel door het leveren van een tang is zeldzaam.
Bij kinderen kan voedselallergie worden aangezien voor het Frey-syndroom. De symptomen van voedselallergie doen zich echter voor na de inname van voedsel niet tijdens kauwen.
Diagnose
De eenvoudigste manier om het Frey-syndroom te diagnosticeren, is de toepassing van gejodeerd zetmeel (indicator) poeder in het gezicht. Deze procedure wordt de Minor-test genoemd. De patiënt krijgt dan citroensnoepjes of een ander zoet voedsel om het zweten te stimuleren. Aangetaste gebieden waar zweetdruppeltjes ontstaan, worden blauwzwart. De druppeltjes kunnen gemakkelijk van het gezicht worden weggeveegd, zodat de test kan worden herhaald. Deze test kan ook worden gebruikt om te testen op het Freysyndroom bij mensen zonder symptomen (d.w.z. asymptomatische patiënten).Hoewel deze test nauwkeurig is, kan deze de ernst van de aandoening niet aantonen. Bovendien draagt deze test het potentiële risico van inademing van het zetmeelpoeder. Deze test moet op een droge huid worden toegediend en mag niet worden gebruikt bij mensen die zwaar transpireren.
Een andere duurdere en meer betrokken diagnostische test om te bepalen of een persoon een Frey-syndroom heeft, omvat een biosensoringmethode die gebruik maakt van enzymatische elektroden die L-lactaatniveaus op de huid detecteren.
Een meer elementaire test voor het Frey-syndroom houdt in het aanbrengen van eenlagig vloeipapier op het gezicht om te controleren op zweten nadat de patiënt is gestimuleerd met een zoet voedsel.
Ten slotte kan infrarood medische thermografie worden gebruikt om Frey-syndroom te visualiseren. Deze diagnostische test vereist dat de temperatuur en vochtigheid in de kamer constant zijn. Eerst wordt na stimulatie een hotspot gevisualiseerd die overeenkomt met de dilatatie van subcutane bloedvaten. Ten tweede wordt een koude plek gevisualiseerd die het zweten van de smaak vertegenwoordigt. Deze veranderingen zijn moeilijker te visualiseren in mensen met een donkerdere huid.
Behandeling
Bij de meeste mensen verdwijnt het Frey-syndroom vanzelf binnen een periode van maximaal 5 jaar. Mensen met milde symptomen moeten er zeker van zijn dat de aandoening vanzelf zal verdwijnen zonder behandeling.Bij degenen die ernstig worden beïnvloed door de aandoening, is het zweten van de smaak vaak het meest schrijnende symptoom en roept het iemand op om hulp te zoeken.
Botox
Recent evidence-based onderzoek wijst op Botox-therapie als de meest veelbelovende en succesvolle manier om het gusterende zweten en blozen van het Frey-syndroom te behandelen. Meer specifiek is gebleken dat Botox-therapie voor 98% effectief is bij de behandeling van symptomen van winderig voedsel. Botox-therapie is ook effectief gebleken bij mensen die last hebben van gustatoire transpiratie als gevolg van diabetische neuropathie, een vorm van zenuwbeschadiging door diabetes.
In een artikel uit 2017 schrijven Lovato en co-auteurs het volgende:
"BTX [Botox] -therapie is zeer succesvol in de behandeling van smaakzweten (Frey-syndroom) en zou kunnen worden beschouwd als de gouden standaardbehandeling voor deze post-parotidectomiecomplicatie."
Bij de behandeling van het syndroom van Frey met Botox-therapie, moet een clinicus eerst het getroffen gebied identificeren aan de hand van de Minor-test. Dit gebied wordt dan verdeeld in verschillende kleinere vierkanten, die tussen 1 en 1,5 cm zijn. Botox wordt dan in elk van deze vierkanten geïnjecteerd om een diffuus, uniform effect op te wekken.
Met name zijn andere behandelingen van het Frey-syndroom geprobeerd. Voor het grootste deel bieden deze behandelingen beperkte of geen verlichting.
Anti-transpiranten
Ten eerste zijn antitranspiratiemiddelen toegepast op het gebied dat wordt beïnvloed door smaakstofzweten. Sommige patiënten hebben gedurende een periode van enkele weken een beperkte verlichting gemeld dankzij antitranspiratiemiddelen. Voor het beste resultaat wordt 's nachts een gelvorm van het transpiratiewerend middel aangebracht om de huid te drogen en' s ochtends weg te spoelen. Na het aanbrengen kan een haardroger worden gebruikt om het transpiratiewerend middel te drogen.
Gedurende een periode van 12 uur na het aanbrengen moet de patiënt het behandelde gebied niet scheren. In de loop van de tijd, als smaakstof zweten op zijn beloop komt en vanzelf verdwijnt, kunnen minder doseringen van anti-transpiranten worden gebruikt en hoeven patiënten niet dagelijks anti-transpiranten toe te passen. Merk op dat anti-transpiranten als huidirriterende stoffen kunnen werken en tot ontstekingen kunnen leiden. Voorzichtigheid is ook geboden om te voorkomen dat het anti-transpiratiemiddel in het oog wordt gebracht.
Topische anticholinergica
Ten tweede zijn topische anticholinergica gebruikt om Frey-syndroom te behandelen. Deze anticholinergica omvatten scopolamine, glycopyrrolaat en diphemnanilmethylsulfaat en kunnen worden toegepast als roll-on oplossingen of crèmes. Anticholinergica kunnen de symptomen gedurende ongeveer 3 dagen verbeteren.
Belangrijk is dat anticholinergica door de huid worden opgenomen en dat het systemische bijwerkingen kan veroorzaken, waaronder een droge mond, wazig zien, jeukende ogen, urineretentie, verhoogde hartslag en allergieën. Bovendien mogen anticholinergica niet worden gebruikt bij mensen met glaucoom, diabetes mellitus, schildklieraandoeningen, obstructieve uropathie, evenals lever-, nier-, cardiovasculaire of centraal zenuwstelselaandoeningen..
Chirurgische opties
In de derde plaats is een operatie niet succesvol geprobeerd om de symptomen van het syndroom van Frey te verminderen. Deze operaties omvatten cervicale sympathectomie, tympanic neurectomie, sternocleidomastoïde transferoverdracht en dermis-vettransplantaten. Daarnaast zijn verschillende materialen en interpositiebarrières gebruikt om het zweten van smaakpapillen te behandelen.
Het is begrijpelijk dat de meeste mensen die tijdens de maaltijd zweten als gevolg van een operatie, terughoudend zijn om meer geopereerd te worden om deze aandoening te behandelen.
