Intelligentietests voor kinderen met autisme
Recente bevindingen (en nieuwe tests) suggereren echter dat typische intelligentietests, gebaseerd op informatie die is verzameld van typische kinderen, niet geschikt zijn voor kinderen met autisme. Als gevolg hiervan ontvangen autistische kinderen meestal ongeschikte IQ-tests die zelfs verkeerd kunnen worden toegediend.
Hoe moeten IQ-testen Beheerd worden aan kinderen met autisme?
Typische IQ-tests zijn gebaseerd op de veronderstelling dat testpersonen gesproken taal kunnen verstaan en gebruiken op een leeftijdgeschikt niveau. Kinderen met autisme hebben echter bijna nooit leeftijdgeschikte communicatievaardigheden. Dit betekent dat ze in een nadelige positie komen. Bovendien kunnen kinderen met autisme slecht reageren op een nieuwe situatie en een onbekende tester. Zelfs de fysieke omstandigheden waaronder ze worden gevraagd om de test te doen (meestal een kamer met fel fluorescerend licht) kunnen uitdagingen opleveren.Volgens James Coplan, MD, kinderarts en onderzoeker op het gebied van ontwikkeling die gespecialiseerd is in autisme, moeten intelligentietests voor kinderen met autisme worden uitgevoerd door "iemand die vertrouwd is met en in staat is om te werken met kinderen die niet op de kaart zijn." Wie begrijpt wat het kind laat voelen Sommige rapporten lijken op een computerschijf te zijn afgeschreven. "
Het is belangrijk op te merken dat sommige onderzoeken ook suggereren dat kinderen met autisme gewoon minder gemotiveerd zijn om een IQ-test te doen of goed te doen, omdat ze zich minder bezig houden met of bewust zijn van de oordelen en verwachtingen van anderen. Het bieden van extra niet-sociale motivatoren, zoals kleine prijzen voor naleving, kan een groot verschil maken in testresultaten.
Hoe meten professionals non-verbale intelligentie?
Omdat jonge autistische kinderen vaak non-verbaal zijn of een grote verwerkingstaal hebben en verbaal reageren, merkt Dr. Coplan op dat verbale reacties mogelijk geen goede maatstaf zijn voor IQ, noch het vermogen van een kind om interpersoonlijke relaties, sensorische input of motorische vaardigheden te beheren. In feite zegt hij: "Non-verbale intelligentie is de grootste factor die de uitkomst beïnvloedt."Hoe meet je non-verbale intelligentie? Dr. Coplan beveelt de uitgebreide test van niet-verbale intelligentie (TONI) aan, waarbij hij zegt dat kinderen die het slecht doen met typische intelligentietests het heel goed kunnen doen op de TONI. De test kijkt meer direct naar wat kinderen weten dan andere tests - niet om hoe goed kinderen taal kunnen gebruiken om te communiceren wat ze weten. Wat meer is, de test wordt non-verbaal toegediend. Over het algemeen meet de test vier intelligentiezones:
- Object permanentie (begrijpen dat een object nog steeds bestaat, zelfs wanneer het uit het zicht is)
- Gebruik van gereedschap
- Oorzaak en gevolg
- Probleemoplossing
- Adaptieve vaardigheden
Na 12 tot 14 maanden, zegt Dr. Coplan, zou een kind in staat moeten zijn om objecten als gereedschappen te gebruiken, eenvoudige problemen op te lossen en belangstelling te tonen voor oorzaak en gevolg. Autistische kinderen kunnen echter al deze dingen idiosyncratisch doen. Coplan beschrijft bijvoorbeeld een van de ouders als: "Mijn kind gebruikt mijn handen alsof het chirurgische instrumenten waren." Op de leeftijd van 2 moeten kinderen verschillende dingen combineren om te zien wat ze doen. Stapelen en dumpen zijn tekenen van dit type ontwikkeling. "Typische kinderen zullen de taal gebruiken", zegt Dr. Coplan, "maar adaptieve vaardigheden (bevestigingsmiddelen, kleding aan en uit, enz.) Zijn allemaal non-verbale probleemoplossende vaardigheden die je na 36 maanden vindt."
Andere tests voor intelligentie meten minder aspecten van intelligentie, maar kunnen ook nuttig zijn. De Raven Matrices is een matchingtest, die het vermogen van een kind meet om ruimtelijke representatie te begrijpen. De Bender Gestalt-tests omvatten het kopiëren van foto's (en vereisen fysieke uitvoer). Afhankelijk van het kind kunnen deze en andere aanvullende tests nuttig zijn bij het bepalen van het beste behandelplan.
