Integriteit versus wanhoop bij psychosociale ontwikkeling
Integriteit versus wanhoop is de achtste en laatste fase van Erik Erikson's toneeltheorie van psychosociale ontwikkeling. Deze fase begint op ongeveer 65-jarige leeftijd en eindigt bij de dood. Psychologen, counselors en verpleegkundigen gebruiken vandaag de dag de concepten van Eriksons stadia bij de zorg voor ouder wordende patiënten.
Eriksons theorie suggereert dat mensen acht kenmerkende ontwikkelingsstadia doorlopen terwijl ze groeien en veranderen door het leven. Hoewel veel ontwikkelingstheorieën zich meestal uitsluitend richten op gebeurtenissen in de kindertijd, was Erikson een van de weinige theoretici die de ontwikkeling in de loop van de levenscyclus heeft bekeken. Hij was ook een van de eersten die het verouderingsproces zelf zag als onderdeel van de menselijke ontwikkeling.
In elke fase van psychosociale ontwikkeling worden mensen geconfronteerd met een crisis die als een keerpunt in de ontwikkeling fungeert. Het succesvol oplossen van de crisis leidt tot het ontwikkelen van een psychologische deugd die bijdraagt aan het algehele psychologische welzijn. In de fase van integriteit versus wanhoop concentreert het belangrijkste conflict zich op de vraag of het individu een zinvol, bevredigend leven heeft geleid of niet..
Een overzicht van het stadium Integriteit versus Wanhoop
- Psychosociaal conflict: Integriteit versus wanhoop
- Belangrijke vraag: "Leefde ik een zinvol leven?"
- Basic Virtue: Wijsheid
- Belangrijke gebeurtenissen): Terugkijkend op het leven
De fase van integriteit versus wanhoop begint als de volwassene begint het probleem van zijn of haar sterfte aan te pakken. Het begin van deze fase wordt vaak veroorzaakt door levensgebeurtenissen zoals pensionering, het verlies van een partner, het verlies van vrienden en kennissen, een terminale ziekte en andere veranderingen in belangrijke rollen in het leven..
Tijdens het stadium van integriteit versus wanhoop, reflecteren mensen terug op het leven dat ze hebben geleefd en komen ze weg met ofwel een gevoel van vervulling van een goed geleefd leven of een gevoel van spijt en wanhoop over een verkeerd leven in het leven.
Het succesvol oplossen van de crisis in dit stadium leidt tot de ontwikkeling van wat Erikson ego-integriteit noemde. Mensen kunnen terugblikken op hun leven met een gevoel van tevredenheid en geconfronteerd met het einde van het leven met een gevoel van wijsheid en geen spijt. Erikson definieerde deze wijsheid als een 'geïnformeerde en onthechte zorg met het leven zelf, zelfs in het aangezicht van de dood zelf'.
Degenen die trots zijn op hun prestaties zullen een gevoel van integriteit voelen. Het succesvol afronden van deze fase betekent terugkijken met weinig spijt en een algemeen gevoel van voldoening. Deze individuen zullen wijsheid verwerven, zelfs wanneer ze de dood confronteren.
Degenen die tijdens deze fase niet succesvol zijn, zullen het gevoel hebben dat hun leven verspild is en veel spijt zal ervaren. Het individu zal verlaten worden met gevoelens van bitterheid en wanhoop.
Een voorbeeld van het stadium integriteit versus wanhoop
June is net 65 geworden en is onlangs gestopt met werken als onderwijzeres. Terwijl ze begint terug te denken aan haar leven, merkt ze dat ze zowel gevoelens van voldoening als een paar spijt ervaart. Naast een carrière als docent die meer dan drie decennia overspant, heeft ze ook vier kinderen opgevoed en goede relaties met al haar kinderen. Ze is trots op haar jarenlange opleiding voor jonge kinderen en om haar jonge kleinkinderen heen te zijn, laat ze haar met een gevoel van trots achter.
Aan de andere kant stuitert haar jongste dochter van baan naar baan en moet ze juni regelmatig om financiële hulp vragen. June vraagt zich soms af of er iets is dat ze had kunnen doen om haar dochter op een beter pad te brengen. Juni voelt ook spijt over het feit dat ze nooit een diploma heeft gehaald en een administratieve rol heeft vervuld.
Zoals de meeste mensen, kijkt June terug op haar leven en ziet ze zowel de dingen waar ze trots op is als de dingen waar ze spijt van zou kunnen hebben. Hoe ze deze crisis oplost, bepaalt of ze ego-integriteit zal bereiken of dat ze alleen met gevoelens van wanhoop zal achterblijven.
Hoewel ze zich realiseert dat ze een aantal dingen anders heeft gedaan als ze de kans had, voelt June een algeheel gevoel van trots en prestatie in haar leven. Ze heeft waardevolle bijdragen geleverd aan de samenleving, heeft met succes een gezin grootgebracht en elke keer dat ze aan haar kleinkinderen denkt, realiseert ze zich dat ze iets heeft gegeven aan de wereld dat uiteindelijk haar zal overleven.
Als ze voor het einde van haar leven staat, voelt June een gevoel compleet te zijn en kan ze terugkijken en het aangezicht tegemoet zien met een gevoel van wijsheid en vrede.
