Is het ok om te liegen tegen iemand met Alzheimer of dementie?
Antwoord: Veel zorgverleners vragen zich af of het oké is om te liegen tegen iemand met de ziekte van Alzheimer of een andere vorm van dementie als ze merken dat het proberen om hun familieleden te overtuigen van de waarheid niet werkt.
Vele jaren geleden werd gedacht dat een strikte realiteitsoriëntatie zou moeten worden gebruikt wanneer Alzheimer-individuen in de war raakten. Met andere woorden, als de persoon dacht dat haar ouders nog in leven waren, werd het aangeraden dat ze de waarheid vertelde - dat haar ouders dood waren - om haar terug te brengen naar de realiteit.
Het is duidelijk dat deze aanpak niet werkt, omdat het de persoon alleen maar meer in de war brengt. Alzheimer beïnvloedt de hersenen op een zodanige manier dat proberen te redeneren of logica te gebruiken met de persoon niet langer werkt. Ze zijn vergeten dat hun geliefde stierf en botweg te horen krijgen dat dit hun raakt, alsof het de allereerste keer was dat ze dit nieuws ontvingen. Ze kunnen beginnen te huilen, vragen hoe hun geliefde stierf en zich zorgen maken over het bijwonen van de begrafenis.
In de meeste situaties van verwarring wordt de oriëntatie van de werkelijkheid niet langer aanbevolen. In plaats daarvan wordt aanbevolen dat we bevestigen de gevoelens van de persoon. Als uw vader bijvoorbeeld van streek is en zijn eigen moeder (die niet meer in leven is) wil zien, kan hij zijn moeder missen of denkt hij misschien aan iets uit het verleden dat hij wil oplossen. Probeer zijn gevoelens te valideren door te zeggen: "Het klinkt alsof je aan je moeder denkt. Vertel me meer over haar." Vaak begint de persoon herinneringen op te halen en vergeet hij waarom hij overstuur was. Door zijn gevoelens te eren, ben je het er niet mee eens of oneens met het idee dat zijn moeder nog steeds leeft.
Naast validatie, redirection is een nuttige benadering van deze situaties. Doorverwijzing houdt in dat de aandacht van je geliefde wordt afgeleid van iets aangenaams. In het bovenstaande voorbeeld zou je je vader kunnen omleiden naar een activiteit waarvan je weet dat hij ervan geniet, zoals naar muziek luisteren of een eenvoudig spel spelen dat niet overweldigend voor hem is.
Hoewel liegen niet wordt aanbevolen als een reguliere benadering, werken soms validatie en doorverwijzing niet. Als je vader erop staat zijn moeder te zien, en je merkt dat hij alleen kalmeert als je hem vertelt dat ze naar de winkel is gegaan, is dat goed. Het is niet nodig om je schuldig te voelen over het vertellen van een 'therapeutische leugen' als hij zich meer in vrede voelt met de griezel dan met de waarheid.
Sommige auteurs, zoals Naomi Feil, die een pioniersrol speelden in de validatiebenadering, denken dat het riskant is om therapeutische littekens te vertellen omdat ze het gevoel heeft dat de persoon met Alzheimer op een bepaald niveau de waarheid kent; daarom kan liegen de relatie tussen de verzorger en het individu met de ziekte bedreigen. Anderen hebben echter gesuggereerd dat dit risico alleen optreedt wanneer de fib eigenlijk een schandelijke leugen is.
Bijvoorbeeld, als je geliefde erop staat dat er een vreemdeling in de badkamer is, en je zegt tegen haar: "Ja, dat is je favoriete entertainer, Wayne Newton, en hij is gekomen om voor jou te zingen!" er is een goede kans dat uw geliefde sceptisch zal zijn over uw claim en misschien zelfs wantrouwend voor u zal worden. Dit is heel anders dan een therapeutisch middel, zoals: "Ik heb net de badkamer gecontroleerd en hij moet weggegaan zijn, omdat er nu niemand is."
