Moeders van autistische kinderen en depressie

Een studie uitgevoerd aan de Universiteit van North Carolina suggereert dat "Moeders van kinderen met autisme mogelijk gevoelig zijn voor depressie als ze zich verantwoordelijk voelen voor de oorzaak of het resultaat van de stoornis van hun kind ...". 50% van de moeders met kinderen met autisme had verhoogde depressiescores, vergeleken met 15% tot 21% in de andere groepen. Alleenstaande moeders van kinderen met een handicap bleken meer vatbaar te zijn voor ernstige depressies dan moeders die met een partner samenwoonden.

Waarom zijn moeders met autistische kinderen meer vatbaar voor depressies??

Dr. Dan Gottlieb van Philadelphia's NPR-station WHYY gaf commentaar op het onderzoek. Om te parafraseren, suggereerde hij dat moeders die vinden dat ze nooit genoeg kunnen doen voor hun kind met autisme waarschijnlijk te maken hebben met depressies.
Zeker, dat gevoel nooit goed genoeg te zijn, zou tot depressie kunnen leiden. En in sommige gevallen kan individuele counseling voor moeders enorm nuttig zijn.
Maar hoewel gevoelens van schuld en ontoereikendheid zeker voor veel ouders spelen, is er veel meer aan het verhaal. Gezinnen, zelfs degenen met kinderen aan de 'bovenkant' van het autismespectrum, kunnen omgaan met vele andere belangrijke problemen die op zijn minst frustratie, woede, prikkelbaarheid, angstgevoelens en meer kunnen veroorzaken. Bijvoorbeeld:

• Ouders die een diagnose van autisme krijgen, hebben ook te maken met het verlies van veel van hun verwachtingen ten aanzien van het ouderschap. Tegelijkertijd verliezen ze de 'ouderclub' die hen mogelijk heeft onderhouden - alles van het uitwisselen van speeldata en kinderopvang met buren tot het coachen van het lokale balteam. Dat is behoorlijk verdrietig, deprimerend.
• Het kan moeilijk zijn om deel te nemen aan normale sociale activiteiten met een kind in het autismespectrum. Van sociaal isolement is bekend dat het tot depressie leidt.
• Het kan duur zijn om een ​​kind op het autismespectrum te behandelen. Veel gezinnen gaan schulden aan ter ondersteuning van therapieën die niet door verzekeringen worden betaald. Dit kan leiden tot angst, depressie en woede.
• Moeders met kinderen in het autismespectrum beëindigen vaak het stoppen van hun baan (en het inkomen dat ze nodig hebben of willen) om voor een kind in het spectrum te zorgen. Dit kan zeker leiden tot depressie.
• Veel kinderen met autisme hebben het moeilijk om te slapen en houden hun ouders de hele nacht wakker. Uitputting kan leiden tot depressie.
• Ouders die de schooldistricten moeten bevechten en agentschappen voor geestelijke gezondheidszorg moeten zijn voor elke vorm van geschikte diensten, zullen bijna zeker problemen en omstandigheden tegenkomen die onaanvaardbaar zijn, maar waarover ze weinig controle hebben. Dit is zeker deprimerend.

• Naarmate kinderen met autisme ouder worden, worden ouders vaak geconfronteerd met 'pensionering' met volledige persoonlijke en financiële verantwoordelijkheid voor een volwassen kind dat voor alles van hen afhankelijk is. Dit kan best deprimerend zijn.

Kort gezegd: een kind met autisme kan inderdaad leiden tot depressie, maar de redenen daarvoor zijn talrijk en complex. Ongeacht hoe optimistisch of vrolijk een ouder is, ze kunnen misschien niet opbeuren als ze worden uitgeput, failliet gaan en zich isoleren.

Omgaan met de emotionele spanning van autisme

Wat moet een ouder doen tegenover zoveel negatieven? Er zijn een aantal opties voor actie. Hoewel niets de onderliggende waarheid zal veranderen dat autisme hier moet blijven, kunnen veel ouders helpen om beter om te gaan met de emotionele spanning.

• Vind steun bij gelijkgestemde ouders van kinderen met autisme.
• Zoek naar respijtzorg, zodat jij en je partner samen kunnen wegkomen voor een welverdiende pauze.
• Zoek professionele hulp van een therapeut met ervaring in het werken met gezinnen met speciale behoeften.
• Probeer journaling om je stress te verlichten.
• Verlaag uw therapiekosten door te kiezen voor goedkope, laagrisico-behandelingen voor uw kind met autisme.

Misschien wel het allerbelangrijkste: weet dat je het beste doet wat je kunt voor je kind met autisme. In plaats van uzelf te kwellen met 'wat als', neemt u even de tijd om van uw kind te genieten.