Convulsies, epilepsie en multiple sclerose
Oorzaken
Een aanval wordt veroorzaakt door ongeschikte of overmatige elektrische activiteit in de hersenen, meestal in de hersenschors. Epilepsie wordt gedefinieerd als terugkerende aanvallen veroorzaakt door dit soort abnormale hersenactiviteit.Hoewel wetenschappers niet precies begrijpen waarom er een hoger risico is op epilepsie wanneer je MS hebt, kan dit te wijten zijn aan een complexe wisselwerking tussen de rol van ontsteking in beide aandoeningen en hersenschade door MS-laesies, wat kan leiden tot elektrische verstoringen. Er moet meer onderzoek worden gedaan om dit verband te begrijpen.
Onderzoek toont aan dat aanvallen, als ze optreden, meestal beginnen ergens na het begin van MS. Sommige studies hebben ook een verband gevonden tussen de ernst van MS en het risico op epilepsie, wat betekent dat hoe ernstiger het geval van MS is, de meer algemene aanvallen lijken te zijn.
Soorten inbeslagname
Er zijn twee algemene types waaronder aanvallen worden geclassificeerd: gegeneraliseerd en focaal. Net als in de algemene populatie zijn de laatste het meest voorkomende type bij MS; bijna 70 procent van de epileptische aanvallen die zich voordoen bij MS is een aandachtspunt.Gegeneraliseerde aanvallen
Een algemene aanval omvat uw hele brein. Er zijn zes soorten gegeneraliseerde aanvallen, maar tonisch-clonische aanvallen zijn het meest voorkomende type in MS.Tonic-clonische aanvallen worden gekenmerkt door het verlies van bewustzijn en spierrigiditeit (de tonische fase) vergezeld door convulsies (de clonische fase). In het verleden beschouwd als grand mal-aanvallen, duren deze in het algemeen één tot drie minuten.
Hoewel ze het beangstigend vinden om te zien, voelen de meeste mensen die een tonisch-clonische aanval ervaren deze niet echt. Naderhand zal de persoon zich gewoonlijk uitgeput, verwaterd en gedesoriënteerd voelen. Hoofd en lichamelijke verwonding kunnen soms optreden als de persoon bezwijkt wanneer de aanval begint.
Een overzicht van Tonic-Clonic aanvallen
Focal-aanvallen
Focale epileptische aanvallen, die vroeger partiële of gelokaliseerde aanvallen werden genoemd, zijn die die ontstaan uit een gelokaliseerd gebied van de hersenen. Hun uiterlijk is minder dramatisch dan tonisch-clonische aanvallen en kan in sommige gevallen nauwelijks worden opgemerkt door de persoon die er een ervaart.Deze aanvallen worden in grote lijnen als volgt geclassificeerd:
- Focal aware inbeslagnames: Eerder bekend als eenvoudige partiële aanvallen, veroorzaakt dit type niet dat de persoon het bewustzijn verliest; integendeel, alles lijkt tijdelijk "uit" te zijn. Mensen beschrijven vaak het voelen van vreemde emoties of het ervaren van veranderingen in hoe dingen eruit zien, klinken, voelen, ruiken of proeven. In sommige gevallen kunnen de spieren van de persoon stollen of trillen, meestal aan één kant van het gezicht of lichaam.
- Focal-impaired bewustzijnsaanvallen: Dit type aanval, dat vroeger een complexe partiële aanval werd genoemd, veroorzaakt ook geen bewustzijnsverlies, maar resulteert in een plotseling gebrek aan bewustzijn. Het is alsof de persoon "blanco" is in plaats van flauwgevallen. Tijdens de aanval kan de persoon mogelijk niet reageren en zal hij vaak in de ruimte staren of zich op een herhalende manier gedragen, zoals zijn handen in de handen wrijven, op zijn lippen slaan, slurpen of repetitieve geluiden maken. In de meeste gevallen zal de persoon zich niet herinneren wat er gebeurde nadat de aanval voorbij was.
symptomen
Televisieprogramma's en filmvoorstellingen van inbeslagnames geven vaak een onvolledig beeld van hoe ze kunnen worden ervaren. Toevallen kunnen aanzienlijk variëren in hun symptomen en ernst - sommige zijn van voorbijgaande aard en bijna onzichtbaar, terwijl andere veel ernstiger en zenuwslopend kunnen zijn.De epileptische symptomen hangen af van het type aanval dat u heeft, maar kunnen in het algemeen zijn:
- Verlies van bewustzijn of bewustzijn
- Verwarring, gedragsveranderingen
- Valt zonder terugroepen of waarschuwing
- Vreemde sensaties en emoties
- Oncontroleerbare schokkende bewegingen van armen en benen
- Staring
- Aura
Paroxysmale symptomen van MS
Diagnose
U moet een neuroloog bezoeken die u kan vertellen of uw symptomen paroxysmale symptomen zijn of daadwerkelijke aanvallen.Een hersengolftest die een elektro-encefalogram (EEG) wordt genoemd, toont een verschil tussen beide, dus uw arts kan iemand bevelen dit onderscheid te maken. U kunt ook andere laboratorium- en / of beeldvormende tests ondergaan om een diagnose van epilepsie te bevestigen of uit te sluiten.
Hoewel u mogelijk enige tijd met uw MS hebt gewoond en u goed vertrouwd bent met het effect op u, is het belangrijk dat uw arts bepaalt wat de oorzaak is van uw gevoelens. Het uitstellen van een juiste diagnose als u inderdaad een aanval krijgt, kan gevolgen hebben en ervoor zorgen dat u niet op de juiste manier wordt behandeld.
Hoe epilepsie wordt vastgesteld
Behandeling
Aanvallen bij mensen met MS zijn meestal mild en veroorzaken geen permanente schade. In de meeste gevallen zijn anticonvulsieve medicijnen nodig om de aanvallen onder controle te houden of volledig te elimineren.Er zijn verschillende medicijnen beschikbaar om epilepsie te behandelen, elk met verschillende potentiële voordelen en risico's. Sommige van deze anticonvulsiva worden zelfs ook gebruikt om MS-symptomen zoals pijn en tremoren te behandelen.
Enkele voorbeelden van anticonvulsiva omvatten:
- Tegretol, Carbatrol (carbamazepine)
- Neurontin (gabapentine)
- Depakote, Depakene (valproïnezuur)
- Topamax (topiramaat)
Als u paroxysmale symptomen heeft in plaats van aanvallen, kan uw arts u nog steeds behandelen met een anticonvulsivum als de symptomen uw kwaliteit van leven verstoren. Gelukkig verdwijnen paroxysmale symptomen gewoonlijk binnen enkele maanden.
Hoe epilepsie wordt behandeld
