Inzicht in en behandeling van stentsyndroom van de carotis

De halsslagaders zijn twee bloedvaten die langs de zijkanten van je nek naar je hersenen lopen. Samen met de twee wervelslagaders aan de achterkant van de nek, laten de halsslagaders een manier voor de hersenen om het bloed te ontvangen dat het nodig heeft voor zuurstof.

Overzicht

Net als bij andere slagaders kunnen de halsslagaderen worden beschadigd. Hoge bloeddruk, hoog cholesterol en roken zijn enkele manieren om het risico op plaque-opbouw in de carotis en andere bloedvaten te vergroten. Wanneer een plaque zich opbouwt in een vat van het hart, kan dit een hartaanval veroorzaken. Wanneer een tandplak zich opstapelt in een bloedvat in of naar de hersenen, kan dit een beroerte veroorzaken.
Carotisstenose is een term die wordt gebruikt om een versmalde halsslagader aan te duiden. Wanneer een plaque de halsslagader versmalt, kan dit op twee manieren een beroerte veroorzaken. De meest gebruikelijke manier is om een deel van de plaque af te breken, een embolie te vormen en door de bloedvaten te reizen totdat het vastzit en de bloedtoevoer naar een deel van de hersenen blokkeert. Het weefsel sterft dan door gebrek aan zuurstof - dit wordt ischemie genoemd.
Carotisstenose kan ook de bloedstroom naar de hersenen verminderen, zodat als de bloeddruk daalt, het deel van de hersenen dat afhankelijk is van die slagader niet genoeg bloed krijgt. Dit scenario komt minder vaak voor dan embolisatie omdat het brein is gebouwd om weefsel van meer dan één slagader tegelijk te leveren, als een soort voorzorgsmaatregel tegen ischemische schade.

behandelingen

Omdat carotide stenose zo'n risicofactor is voor een beroerte, kan het niet zomaar worden genegeerd. Er is echter enige controverse over hoe carotide stenose het beste kan worden behandeld. Er zijn drie belangrijke manieren om carotisstenose te behandelen:

medische behandeling
chirurgische behandeling (halsslagader-endarteriëctomie)
minimaal invasieve vasculaire stent.

Medische behandeling
Tot op zekere hoogte wordt algemeen aangenomen dat de medische behandeling van carotisstenose de beste optie is. Als de halsslagader bijvoorbeeld minder dan 50% versmald is, is er over het algemeen geen behoefte aan invasieve therapie.
In plaats daarvan is de behandeling erop gericht ervoor te zorgen dat de plaque niet groter wordt. Risicofactoren zoals roken, hypertensie en hoog cholesterol moeten worden aangepakt. Zoals altijd blijven voeding en lichaamsbeweging van cruciaal belang.
Bovendien zal de arts gewoonlijk een of andere vorm van bloedverdunner voorschrijven om te voorkomen dat zich een stolsel vormt en de slagader blokkeert of naar de hersenen reist. Afhankelijk van de ernst van het geval, kan dit variëren van iets eenvoudigs als aspirine tot iets zo krachtig als Coumadin.
Veel deskundigen zijn het erover eens dat de beste medische therapie in de loop van de tijd is blijven verbeteren, waardoor het een nog sterkere optie is in vergelijking met meer invasieve procedures.
Chirurgische behandeling
Carotid endarterectomie (CEA) is een chirurgische procedure waarbij de halsslagader wordt geopend en de plaque wordt schoongemaakt. Carotid endarterectomie is goed bestudeerd en uit gegevens blijkt dat het de uitkomsten over het algemeen onder bepaalde omstandigheden duidelijk verbetert. Deze voorwaarden omvatten het volgende:

De halsslagader moet aanzienlijk worden geblokkeerd (meestal meer dan 60%) maar niet volledig worden geblokkeerd.
De chirurg moet bekwaam zijn, met een zeer klein sterftecijfer in verband met de operatie.
De patiënt moet op een andere manier gezond genoeg zijn om goed te herstellen van een chirurgische ingreep.

Mogelijke bijwerkingen van CEA zijn een kans van 3 tot 6 procent op een beroerte of overlijden. Ten minste in de maand na de procedure lijkt het risico op een hartaanval groter te zijn bij patiënten die een CEA ondergaan dan carotisstents (zie hieronder). Omdat bepaalde schedelzenuwen hun bloedtoevoer van dit bloedvat ontvangen, kunnen ze tijdens de operatie worden beschadigd. Bovendien kan het openen van de halsslagader leiden tot hyperperfusie, wat betekent dat de hersenen de nieuwe toename van de bloedstroom niet kunnen reguleren, wat kan leiden tot hoofdpijn, toevallen en neurologische gebreken.
Halsslagader stent
Carotis-slagaderstenting (CAS) houdt in dat een dunne katheter door de bloedvaten wordt gestoken, gewoonlijk beginnend vanaf de dijbeenslagader in de dij, tot in de halsslagader. Dit gebeurt onder fluoroscopische begeleiding, zodat de specialist kan zien wat ze aan het doen zijn. Zodra de katheter in positie is, wordt een stent in de slagader geplaatst om hem te helpen openen en open te houden. Over het algemeen is de hersteltijd van CAS sneller dan die van CEA.
Veel mensen houden van het idee van stentvorming in de halsslagader omdat het minder invasief lijkt dan carotis-endarteriëctomie. Stenting bestaat echter nog niet zo lang als CEA, en het heeft ook risico's. Vroege studies leken te laten zien dat de risico's van stentvorming significant groter waren dan CEA in het algemeen. Deze studies zijn echter bekritiseerd voor het vergelijken van relatief onervaren artsen die stents doen naar meer ervaren artsen die CEA verrichten.
Een studie uit 2010 in de New England Journal of Medicine heeft aangetoond dat, hoewel stenting net zo effectief is als CEA bij het openen van slagaders, het risico op een beroerte dat gepaard gaat met de procedure hoger is dan bij CEA, althans in de eerste maand na de procedure.

Behandelingsoverwegingen

De eerste stap is om te beslissen of een behandeling voorbij de geneeskunde überhaupt nodig is. Een belangrijke factor bij de besluitvorming is of de stenose al een beroerte heeft veroorzaakt of niet. Zo niet, en als de stenose minder is dan ongeveer 80%, geven veel artsen de voorkeur aan medisch management. Als er een beroerte is opgetreden, kan dit een aanwijzing zijn dat een meer agressieve behandeling nodig is. Als de beroerte echter te groot is, zijn er mogelijk niet genoeg brein over om de risico's van de procedure te rechtvaardigen.
Sinds de introductie in de late jaren 1990, is carotis stent langzaam aan populariteit aan het winnen. Medicare behandelt nu de procedure onder bepaalde omstandigheden. Uiteindelijk zal de beste behandeling afhangen van unieke kenmerken van de patiënt, artsen en zelfs verzekeringen.
Sommige onderzoeken hebben aangetoond dat factoren zoals de lengte van de stenose en de vorm van de plaque en het bloedvat de kans op CAS kunnen beïnvloeden. Ouderen doen het over het algemeen slechter met een stent dan met een jongere persoon, hoewel een zeer gezonde oudere persoon het misschien goed zou doen.
Verzekering speelt ook een rol. Medicare zal in het algemeen CAS afdekken voor symptomatische patiënten met een hoog risico op CEA die ten minste 70% stenose hebben. Andere soorten stenose (ongeveer 90% van de gevallen) moeten op een andere manier worden verzorgd.
Uiteindelijk is de besluitvorming over het behandelen van de stenose van de carotis even uniek als die van de stenose. Het onderzoek is vaak onduidelijk, en omdat er geld te verdienen valt bij elke optie, kan het een uitdaging zijn om een onbevooroordeelde mening te krijgen. Wees niet bang om meer dan één arts om hun mening te vragen.