Wat zijn Atonic-aanvallen?

Atonische aanvallen (ook bekend als drop-aanvallen) zijn een van de verschillende typen aanvallen die kunnen optreden als gevolg van verschillende onderliggende oorzaken. "Atonisch" betekent verlies van spierspanning. Dit type aanvallen is ook bekend als akinetische of drop-aanvallen.
Atonische aanvallen die vaak in de kindertijd beginnen, komen het meest voor bij kinderen, hoewel ze mogelijk doorgaan in de volwassenheid. Dit type aanvallen is vaak aanwezig bij mensen die ook andere soorten aanvallen hebben, zoals tonische of myoclonische aanvallen..
Atonische aanvallen zijn zeldzaam - onder kinderen met epilepsie heeft slechts 1 tot 3 procent atonische aanvallen.

Wat is een aanval?

Neuronen, of zenuwcellen in de hersenen, communiceren constant met elkaar door elektrische impulsen van de ene naar de andere te verzenden. Vrijwillige beweging (evenals onvrijwillige beweging) wordt gecontroleerd en geregeld door deze zenuwtransmissies.
Een aanval is het gevolg van het feit dat de hersenen golven van abnormale elektrische signalen ontvangen, waardoor normale elektrische hersenfuncties in de zenuwcellen die de spieren besturen worden onderbroken. In de eerste plaats zijn er twee soorten aanvallen: gegeneraliseerd en focaal. Het verschil is vooral waar ze in het brein beginnen.
Gegeneraliseerde aanvallen hebben betrekking op de hele hersenen en beïnvloeden vervolgens het hele lichaam. Ze kunnen ook stuiptrekkingen veroorzaken (niet-vrijwillige bewegingen), maar sommige gegeneraliseerde aanvallen (zoals afwezigheidstoename) veroorzaken geen stuiptrekkingen. Er zijn zes soorten gegeneraliseerde aanvallen: afwezigheid (petit mal), atonisch, tonisch-clonisch (grand mal), klonisch, tonisch en myoclonisch.
Focale aanvallen (ook partiële aanvallen genoemd) zijn aanvallen die in één deel van de hersenen beginnen en het deel van het lichaam beïnvloeden dat door dat deel van de hersenen wordt beheerst. Afhankelijk van het type aanval, kan een atonische aanval ook focaal zijn.

Wat zijn Atonic-aanvallen?

Normaal gesproken worden de spieren iets samengetrokken als een persoon zit of staat, waardoor het lichaam rechtop kan blijven.
Bij een atonische aanval worden de spieren van een persoon niet dichtgeknepen zoals bij de meer bekende soorten aanvallen, tonic-clonic (convulsive of grand mal) genoemd.
Atonische aanvallen zorgen ervoor dat de spieren van een persoon plotseling slap worden.
In feite worden de spieren zo ontspannen dat de persoon met atonische aanvallen vaak naar voren valt omdat de spieren niet in staat zijn om het lichaam te ondersteunen. Het kan moeilijk zijn om een atonische aanval vast te stellen als een persoon gaat liggen als het gebeurt. Dit komt omdat het hoofdteken van atonische aanvallen is wanneer een persoon plotseling recht op de grond valt, in tegenstelling tot andere soorten aanvallen waarbij spiercontracties een persoon vooruit of achteruit voortstuwen en vervolgens kunnen veroorzaken dat ze vallen.
Bij baby's of degenen die niet opstaan, kunnen atonische aanvallen verschijnen als een hoofddruppel.
Tijdens de aanval is de persoon slap en reageert niet. Atonische aanvallen komen minder vaak voor dan veel andere soorten aanvallen, maar ze kunnen optreden in combinatie met andere typen.
Een atonische aanval kan beginnen met een of meer myoclonische schokken. Dit type aanvallen is meestal van korte duur en komt zonder waarschuwing aan. Herstel is meestal snel (met uitsluiting van verwondingen die kunnen optreden bij vallen). Val van atonische aanvallen leidt vaak tot verwondingen aan het gezicht en het hoofd.

Soorten Atonische aanvallen

Atonische aanvallen kunnen worden gecategoriseerd als focale aanvallen (beginnend in één deel van de hersenen), wat leidt tot verlies van spiertonus in slechts één deel van het lichaam. Dit wordt een focale motorische atonische aanval genoemd.
Wanneer de atonische aanval begint aan beide zijden van de hersenen, wordt dit een gegeneraliseerde begin atonische aanval genoemd. Meestal zijn atonische aanvallen gegeneraliseerde aanvallen. Gegeneraliseerde atonische aanvallen beginnen met een plotseling verlies van spierspanning in het hoofd, de romp of het hele lichaam.
Atonische aanvallen leiden meestal tot bewustzijnsverlies (ofwel voor een korte tijdsspanne of langer). Dit type aanvallen duurt normaal gesproken minder dan 15 seconden maar kan enkele minuten duren. Na een atonische aanval, zal een persoon snel alert en bewust worden.

symptomen

Symptomen van atonische aanvallen kunnen zijn:

een plotseling verlies van spierkracht
slap worden en op de grond vallen
als hij zit, lijkt het hoofd van de persoon plotseling naar beneden te vallen
bewust blijven of een kort verlies van bewustzijn ervaren
hangende oogleden
hoofd knikt
rukbeweging

Oorzaken

Alles dat de normale zenuwtransmissie in de hersenen verstoort, kan een aanval veroorzaken. Dit kan zijn:

een zeer hoge koorts
lage bloedsuikerspiegel
hoge bloedsuikerwaarden
alcohol- of drugsverslaving
een hersenschudding (van een verwonding aan het hoofd)
beroertes
sommige soorten ziekten
een hersentumor
andere factoren

Veel voorkomende oorzaken van toevallen bij baby's zijn onder andere:

geboortetrauma
aangeboren probleem (een probleem bij de geboorte)
hoge koorts (meestal niet geassocieerd met epilepsie)
chemische of metabole onbalans
andere onbekende factoren

Risicofactoren en triggers

De onderliggende oorzaak van atonische aanvallen is vaak onbekend. Veranderingen in de genen kunnen verantwoordelijk zijn voor een verhoogd risico op atonische aanvallen. Er wordt zelfs geschat dat er maar liefst 500 genen zijn die gerelateerd zijn aan epilepsie.
Kinderen worden meestal getroffen door atonische aanvallen, maar dit soort aanvallen kan op elke leeftijd plaatsvinden. Triggers voor atonische aanvallen kunnen hyperventilatie (snelle ademhaling) en / of flikkerende lichten omvatten.

Wat is epilepsie?

Epilepsie is een aandoening die bijna 2,2 miljoen mensen in de Verenigde Staten treft. Het is een van de meest voorkomende aandoeningen van het zenuwstelsel. Wanneer een persoon twee of meer aanvallen heeft, wordt de diagnose epilepsie met onbekende oorzaak gesteld.
Atonische aanvallen zijn gewoonlijk het type aanval dat wordt ervaren bij specifieke soorten epilepsie, zoals het syndroom van Lennox-Gastaut (LGS) en het syndroom van Dravet (DS).
LGS is een ernstige vorm van epilepsie in de kindertijd waarbij het gaat om:

medicatie vuurvaste aanvallen (wanneer medicatie de epilepsie-episodes niet vermindert)
drop-aanvallen (atonische aanvallen)
atypische absentiestuipen

Atypische absentiestilstanden hebben betrekking op een minder abrupt begin van het type aanval in vergelijking met typische absentiestilstanden, geassocieerd met verlies van spiertonus in de romp, ledematen of hoofd en een geleidelijke inzinking evenals milde myoclonische schokken.
Dravet syndroom (DS) is een ernstige vorm van epilepsie die symptomen omvat zoals:

frequente, langdurige aanvallen vaak veroorzaakt door hoge lichaamstemperatuur (hyperthermie)
ontwikkelingsachterstand bij zuigelingen en kinderen
spraakgebrek
ataxie (verlies van volledige controle over lichaamsbewegingen)
hypotonie (een abnormaal lage spierspanning)
slaapstoornissen
andere gezondheidsproblemen

Dravet Syndroom: wat te weten

Wanneer moet u een zorgaanbieder raadplegen?

De eerste keer dat iemand een aanval krijgt (van welk type dan ook), moet de zorgverlener hiervan onmiddellijk op de hoogte worden gebracht en moeten er diagnostische stappen worden ondernomen, waaronder een onderzoek van de medische geschiedenis en een lichamelijk onderzoek. Nadat een persoon is gediagnosticeerd, is het belangrijk om onmiddellijk medische hulp te zoeken in een van de volgende scenario's:

een aanval langer dan vijf minuten
ademhaling die niet normaliseert nadat de aanval voorbij is
bewusteloosheid die blijft hangen nadat de aanval voorbij is
een tweede aanval na de eerste (clusteraanval)
er treedt hoge koorts op
hitte-uitputting wordt ervaren
een aanval die optreedt tijdens de zwangerschap
wanneer diabetes wordt vastgesteld
wanneer een verwonding optreedt na een aanval

Diagnose

Wanneer een persoon een aanval heeft, is het noodzakelijk dat de zorgverlener onderscheid maakt tussen het type aanval en welk deel van de hersenen. Dit komt omdat het anti-epileptische medicatieregime gedeeltelijk gebaseerd is op het type en de duur van de aanvallen. Input van waarnemers (via geschreven beschrijvingen of video-opnamen) die de gebeurtenis beschrijft, vormt een belangrijk onderdeel van de diagnostische beoordeling.
Een elektro-encefalogram (EEG) is het primaire diagnostische hulpmiddel dat wordt gebruikt om aanvallen vast te stellen.
De EEG-procedure omvat het bevestigen van elektroden aan de hoofdhuid om de elektrische activiteit in de hersenen te meten.Een EEG kan abnormale elektrische activiteitspatronen in de hersenen weergeven. Verschillende soorten aanvallen kunnen worden geïdentificeerd door deze patronen te observeren. EEG-testen worden ook uitgevoerd om de effectiviteit van anti-epileptische medicatie te meten door te testen hoe de medicijnen helpen met de elektrische storing in de hersenen.
Magnetic Resonance Imaging (MRI) en computertomografie (CT) scans worden ook gebruikt om belangrijke factoren te bestuderen, zoals de plaats waar de aanval plaatsvindt in de hersenen. Deze scans worden vaak gebruikt om mogelijke oorzaken van toevallen zoals een beroerte uit te sluiten.
Als een diagnose niet duidelijk is en anti-epileptische medicatie niet effectief is, kunnen tests worden uitgevoerd om andere oorzaken van het probleem te achterhalen die de dalingen zouden kunnen veroorzaken.

Behandeling

Het doel bij de behandeling van atonische aanvallen is om de frequentie te beheersen, te verlagen of de aanvallen te stoppen zonder de normale activiteiten van het leven van een persoon te verstoren, ook wel activiteiten van het dagelijks leven (ADL's) genoemd. De behandeling van atonische aanvallen hangt van veel factoren af, waaronder:

het identificeren van het type aanvallen
het beoordelen van de frequentie van aanvallen
diagnose van de onderliggende oorzaak van de aanvallen (indien mogelijk)
de leeftijd, gezondheidsstatus en medische geschiedenis van de persoon
evaluatie van iemands medicatietolerantie en / of tolerantie voor andere soorten behandelingen

Factoren die van invloed zijn op de behandelingsopties zijn:

de behandelingsdoelen
voorkeuren van de ouders of persoon met toevallen (bij volwassen patiënten)
bijwerkingen
de kosten van het medicijn
therapietrouw met het gebruik van het geneesmiddel

Naast medicatie zal de zorgverlener hoogstwaarschijnlijk het volgende aanmoedigen:

goede rust om slaaptekort te voorkomen (wat epileptische aanvallen kan veroorzaken)
het vermijden van andere dingen die een aanval veroorzaken (zoals knipperlichten, koorts en uitputting van de hitte)
het dragen van een helm om het hoofd te beschermen als het valt als gevolg van een atonische aanval

Anti-Seizure Medicatie Administratie

De zorgverlener zal verschillende factoren in overweging nemen bij het voorschrijven van anti-epileptische medicatie. Waaronder:

gebruik van het type anti-inbeslagname medicatie dat specifiek is voor het type aanval
voorschrijven van de laagste dosis die aanvalscontrole zal bereiken
frequente bloed- en urinetests uitvoeren om een goed medicatiebeheer te garanderen

Soorten medicatie

Medicatie, in de vorm van anti-epileptica of anti-epileptica, is de meest voorkomende vorm van behandeling van aanvallen; het kan de zorgverlener echter enige tijd kosten om het juiste medicijn en de beste dosering voor elke persoon te vinden. Soorten anti-epileptische medicatie omvat:

Ethosuximide (Zarontin), dat vaak wordt gebruikt als de eerste keuze bij behandeling met anti-epileptica
Valproïnezuur (Depakene), een andere mogelijkheid om een anti-epilepticum tegen te gaan, die niet wordt aanbevolen voor vrouwen die zwanger zijn of in de vruchtbare leeftijd omdat dit medicijn een verhoogd risico op geboorteafwijkingen kan veroorzaken
Lamotrigine (Lamictal), dat mogelijk minder effectief is dan ethosuximide of valproïnezuur, maar het heeft minder bijwerkingen
Clobazam (Onfi)

Tips voor het nemen van een anti-epileptische medicijn

Gebruik altijd anti-epileptische medicatie precies zoals voorgeschreven door de zorgverlener (inclusief geplande tijd en dosering). Bespreek de mogelijke bijwerkingen en meld de bijwerkingen zo snel mogelijk aan de zorgverlener.
Anticipeer erop dat verschillende tests zullen worden uitgevoerd om de effectiviteit en veiligheid van anti-epileptische medicatie te meten.
Deze tests kunnen zijn:

frequent bloedonderzoek en urine om het optimale niveau te meten (de therapeutische dosis genoemd) dat het beste werkt om aanvallen met minimale bijwerkingen te beheersen
andere soorten tests om de doeltreffendheid van anti-beslagleggingsmedicijnen in het lichaam (zoals EEG's) te meten

Overleg met de zorgverlener over eventuele beperkingen van activiteiten vanwege bijwerkingen (zoals slaperigheid) die worden veroorzaakt door anti-epileptische medicatie. Veel mensen die anti-epileptische medicatie nemen, worden aangemoedigd om geen zware machines te bedienen.
Raadpleeg de zorgverlener voordat u andere medicijnen inneemt (waaronder vrij verkrijgbare medicijnen), waarvan er vele de effectiviteit van anti-epileptische medicatie kunnen verstoren of schadelijke bijwerkingen kunnen veroorzaken..

Andere soorten behandeling voor Atonische convulsies

Het ketogene dieet
Ketogene diëten zijn gebruikt om aanvallen te beheersen voor sommige patiënten die niet reageren op medicijnen - het dieet wordt meestal gebruikt om kinderen te behandelen. Een ketogeen dieet is een dieet met weinig koolhydraten en een hoog vetgehalte.
Het ketogene dieet tricks het lichaam in een staat van uithongering van het ontbreken van koolhydraten. Dit resulteert in een staat van ketose in de hersenen. Het dieet werd decennia geleden vastgesteld, maar in 1990 begonnen studies de resultaten te ondersteunen bij het verminderen van aanvallen bij kinderen die niet goed reageerden op anti-epileptische medicatie.
"Het verband tussen metabolisme en epilepsie is zo'n puzzel", zegt Gary Yellen, Ph.D., hoogleraar neurobiologie aan de Harvard Medical School. Hij maakte kennis met het ketogene dieet via zijn vrouw, Elizabeth Thiele, MD, Ph.D., HMS hoogleraar neurologie, die het Pediatric Epilepsy Program bij het Mass General Hospital for Children leidt..
"Ik heb veel kinderen ontmoet waarvan het leven compleet is veranderd door dit dieet, het is verbazingwekkend effectief en het werkt voor veel kinderen voor wie drugs niet werken," zei Yellen.

Chirurgische procedures

Vagus zenuwstimulator (VNS)
VNS is een chirurgisch geïmplanteerd apparaat dat soms wordt geïmplanteerd (en wordt gebruikt in combinatie met anti-epileptische medicatie) om aanvallen te helpen voorkomen door kleine elektrische impulsen door een zenuw in de nek, de nervus vagus, naar de hersenen te sturen.
Een in 2013 gepubliceerde studie ontdekte dat hoewel VNS effectief was in het verminderen van de incidentie van sommige soorten aanvallen (tonisch-klonaal en myoclonisch type), het niet effectief was in het verminderen van atonische of tonische aanvallen bij kinderen met Lennox-Gastaut of Lennox-achtig syndroom.
Corpus Callosotomy
Een chirurgische ingreep, corpus callosotomie (CC) genoemd, is een operatie gericht op het onderbreken van de abnormale elektrische activiteit in de hersenen, die zich van het ene halfrond naar het andere verspreidt tijdens een gegeneraliseerde aanval (zoals een atonische aanval).
Dit wordt gedaan door het corpus callosum te splitsen (snijden) - een gebied van de hersenen dat zich tussen de twee hemisferen bevindt. Dit stopt gewoonlijk niet de aanvallen; ze blijven aan de kant van de hersenen waarin de aanvallen beginnen.
Chirurgie wordt niet aanbevolen voor iedereen met atonische aanvallen, maar het kan voor sommigen een goede optie zijn. Een onderzoek uit 2015 waarbij patiënten met atonische aanvallen en drop-aanvallen die CC en VNS ondergingen, ontdekte dat 58 procent van degenen die CC hadden laten uitvoeren vrij was van atonische aanvallen na de procedure, vergeleken met slechts 21,1 procent van de proefpersonen met VNS-implantaten.

omgaan

De prognose of geprojecteerde uitkomst van atonische aanvallen hangt voornamelijk af van de oorzaak. Soms verdwijnen epilepsiesyndromen (epilepsie met onbekende oorzaak) als een kind ouder wordt. Gewoonlijk moet een persoon gedurende één of twee jaar vrij zijn van aanvallen zonder dat overwogen wordt om de mogelijkheid te stoppen om anti-epileptische medicatie te stoppen.
Deze beslissing moet altijd worden genomen door de voorschrijvende zorgverlener. In andere gevallen kan een kind met atonische aanvallen uiteindelijk anti-epileptische medicijnen nodig hebben op volwassen leeftijd en gedurende hun hele leven..
Overzicht van status Epilepticus