Welke is het beste? Validatietherapie versus realiteitsoriëntatie bij dementie

Wat is de beste manier om te reageren op iemand met de ziekte van Alzheimer of een ander type dementie als ze angstig is en schreeuwt om haar moeder die vele jaren geleden is overleden? Het korte maar juiste antwoord is dat het van het individu afhangt - in welke fase van de ziekte van Alzheimer ze zit, welke benaderingen meestal nuttig zijn om haar gerust te stellen en hoeveel ongemak ze ervaart. 

The Theories

Het langere antwoord omvat een discussie over een aantal theorieën: realiteitsoriëntatie en validatietherapie. Historisch gezien is de werkelijkheidsoriëntatie tamelijk dogmatisch geweest door de persoon er voortdurend aan te herinneren dat ze 89 jaar oud is en dat haar moeder 20 jaar geleden is overleden. De redenering met deze benadering is dat het regelmatig herinneren van de persoon aan de realiteit gunstig is voor haar cognitief functioneren. Het is te hopen dat deze aanpak haar geheugen kan stimuleren en haar functioneren op een hoger niveau kan houden.
Validatietherapie legt echter meer nadruk op de mogelijke gevoelens en gedachten achter het gedrag van de persoon, en in plaats van te proberen haar te dwingen in onze realiteit te zijn, suggereert het dat we ons aansluiten bij de persoon in haar realiteit. Validatietherapie zou aanraden dat we haar vragen stellen over haar moeder, zoals wat ze het meest mist van haar moeder en welke van haar moeders dinerrecepten haar favoriet was.

Welke te gebruiken?

Dus, wat is de beste en meest nuttige benadering? En wat zegt onderzoek? De slinger heeft zich van realiteitsoriëntatie naar validatietherapie verplaatst en iets meer terug in de richting van een zachtere realiteitsoriëntatie. Uiteindelijk is er geen "one size fits all" om te reageren op de verwarring van mensen. Er zijn echter een paar richtlijnen die meestal constant blijven over hoe te praten met mensen met dementie, zoals reageren met echtheid en mededogen.