Waarom autistische splintervaardigheden gevierd zouden moeten worden

In de film Regen man, autistische personage Dustin Hoffman's kunnen gewone dag niet in slagen om dagelijkse activiteiten, maar heeft een griezelige vermogen om te onthouden data, tijden en statistieken omdat ze betrekking hebben op de activiteiten van het vliegtuig crashes. Deze vaardigheid, soms Savansyndroom genoemd, is een voorbeeld van een splintervaardigheid - een talent of vaardigheid die niets te maken heeft met andere aspecten van iemands leven. Het personage heeft de informatie die hij heeft verkregen niet nodig of gebruikt, maar hij kan het op unieke wijze verwerven.
Niet elke persoon met autisme is een savant. Maar velen hebben splintervaardigheden. Sommige mensen met autisme zijn bijvoorbeeld geweldige muzikanten, wiskundigen of kunstenaars. Anderen kunnen verbazingwekkende structuren ontwerpen en maken, of romans lezen als ze drie jaar oud zijn.

Waarom Splintervaardigheden meestal worden genegeerd

Te vaak wanneer een kind met autisme een verrassend vermogen vertoont om iets te doen dat in theorie buiten zijn mogelijkheden zou moeten zijn, zullen leraren en bestuurders het snel als een splintervaardigheid verwerpen. Wat zij werkelijk betekenen (en waarom deze vaardigheden genegeerd) is dat ja, het kind deed iets opmerkelijks, maar het betekent niets, omdat ze dat niet doen (of niet) verband te brengen met de rest van hun leven.

Splintervaardigheden moeten worden gevierd

Ontslag van splintervaardigheden is niet alleen respectloos - het is ook pijnlijk.
Hoe zou een typisch kind en zijn ouders het gevoel alsof hij een geweldige atleet, maar een worstelende student, en ze kregen te horen: "Oh, ja, hij kan voetballen als een pro, maar het is eigenlijk gewoon een splinter vaardigheid." De implicatie zou zijn dat de atletiek niet relevant was - schattig misschien, maar nauwelijks de moeite waard om te bemoedigen. In plaats daarvan worden natuurlijk typische kinderen sterk ondersteund, omdat ze al hun vaardigheden laten zien - en al hun vaardigheden worden, over het algemeen gesproken, tot op zekere hoogte gevierd.
Mensen met autisme missen vaak veel van de vaardigheden en capaciteiten die gevierd worden door de typische wereld. Populariteitswedstrijden en teamsporten vallen meestal buiten hun bereik. Maar de meesten hebben iets speciaals om te laten zien. Voor sommigen is het muziek. Voor andere mensen is het misschien een kennis van honkbalstatistieken, een talent om te tekenen, een indrukwekkend vermogen om puzzels op te lossen of een encyclopedische kennis van Star Wars trivia.
Geen van deze dingen zijn "gewoon splintervaardigheden" - het zijn talenten. Als 'splintervaardigheden' als rommel worden afgedaan, hoe moet iemand met autisme dan een gevoel van waardigheid of zelfrespect opbouwen? Hoe is de wereld om die persoon als getalenteerd, de moeite waard of interessant te zien?
Natuurlijk kunnen splintervaardigheden niet op zichzelf staan. Maar ze zijn een basis om op te bouwen. Een talent voor voetbal, karate of dans kan een typisch kind een gevoel van verbondenheid en prestige bieden. Een "splintervaardigheid" kan hetzelfde doen voor een kind met autisme. Net zo belangrijk is dat het de ouders van dat kind een duidelijker gevoel kan geven dat ook hun kind kan schitteren.