Waarom spelen autistische kinderen anders?

Als je autistische kind geen typische kinderenspelletjes kan of wil spelen, staat ze niet alleen. Weinig autistische kinderen spelen "net als de andere kinderen", en veel doen aan activiteiten die niets lijken op gewoon spelen. Dat kan het voor ouders moeilijk maken om speelpauzes en activiteiten voor hun kinderen te vinden. Het kan zelfs moeilijk zijn om erachter te komen hoe je met je eigen kind kunt spelen.

Hoe autistisch spel verschilt van standaardspel

Kinderen met autisme spelen anders dan andere kinderen. Zelfs op zeer jonge leeftijd hebben autistische kinderen meer kans dan hun typische leeftijdsgenoten om objecten op een rij te zetten, alleen te spelen en dezelfde acties steeds opnieuw te herhalen. Ze zijn ook minder geneigd om deel te nemen aan games waarvoor 'schijn', samenwerking of sociale communicatie vereist is.
Natuurlijk stellen veel kinderen zonder autisme voorwerpen op een rij, spelen ze alleen of kiezen ze andere dingen dan ze doen. Maar terwijl kinderen met autisme zich kennelijk niet bewust zijn van de activiteiten en voorkeuren van anderen, imiteren typische kinderen hun leeftijdsgenoten om nieuwe speelvaardigheden te leren, samen te werken met anderen en vragen te stellen wanneer ze in de war zijn. Typische kinderen die alleen spelen, doen dit meestal met een reden en kunnen meedoen wanneer ze er klaar voor zijn of worden aangemoedigd om dat te doen. Als je kind zich niet bewust is van andere kinderen of niet in staat blijkt nieuwe speelvaardigheden te leren door observatie, sociale betrokkenheid of verbale communicatie, kijk je misschien naar een rode vlag voor autisme.
Hier zijn enkele verschillen om naar te kijken:

Een voorkeur om bijna de hele tijd alleen te spelen (zelfs als je wordt aangemoedigd om deel te nemen aan typische spelvormen)
Onvermogen of onwil om elementaire regels van gedeeld spel te begrijpen (turn taking, rollenspel, het volgen van de regels van een sport of bordspel)
Activiteiten ondernemen die doelloos en repetitief lijken (deuren openen / sluiten, objecten in een rij plaatsen, toilet doorspoelen, enz.)
Onvermogen of onwil om te reageren op vriendelijke toenaderingen van volwassenen of leeftijdsgenoten
Schijnbare onwetendheid over het gedrag of de woorden van andere kinderen (dwalen door een groep zonder te beseffen dat ze met spelen bezig zijn, op een dia klimmen zonder te beseffen dat er een rij is, enz.)
Schijnbaar onvermogen om de grondbeginselen van symbolisch spel te begrijpen (zich voordoen als iemand anders of doen alsof een stuk speelgoed menselijke kenmerken heeft, enz.)

Hoe autistisch spel eruit ziet

Hoewel het typisch is voor peuters om af en toe eenzaam te spelen, studeren de meesten snel af naar "parallel" spelen waarbij meer dan één kind tegelijkertijd bezig is met dezelfde activiteit (twee kinderen kleuren in hetzelfde kleurboek, bijvoorbeeld). Tegen de tijd dat ze twee of drie zijn, spelen de meeste kinderen samen, delen ze een activiteit of communiceren ze om een doel te bereiken.
Dit is niet het geval voor autistische peuters, die vaak vast komen te zitten in de vroegste soorten solitaire spelen of zich bezighouden met activiteiten die geen duidelijke betekenis of doel hebben. Hier zijn enkele scenario's die ouders vertrouwd kunnen maken met jonge kinderen of peuters in het spectrum:

Een kind staat in de tuin en gooit bladeren, zand of vuil steeds opnieuw in de lucht
Een kind completeert dezelfde puzzel steeds weer op dezelfde manier
Een kind stapelt objecten in hetzelfde patroon en slaat ze neer of raakt overstuur als iemand anders ze neerslaat
Een kind speelt speelgoed steeds opnieuw in dezelfde volgorde, zonder duidelijke betekenis voor de gekozen volgorde

Naarmate kinderen met autisme ouder worden, verbeteren hun vaardigheden. Die kinderen met het vermogen om de regels van het gamen te leren, doen dat vaak. Wanneer dat gebeurt, zijn hun gedrag echter nog steeds een beetje anders dan die van andere kinderen. Ze kunnen bijvoorbeeld:

Wordt zo regelgebonden dat ze niet in staat zijn om te gaan met noodzakelijke veranderingen in het aantal spelers, de grootte van het speelveld, enz.
Vind het onmogelijk om games met andere kinderen te delen (videogames kunnen een eenzame obsessie worden)
Uitermate gefocust worden op een perifeer aspect van een spel (het verzamelen van voetbalstatistieken zonder het voetbalspel echt te volgen of te spelen)

Waarom is spelen zo zwaar voor kinderen met autisme?

Waarom spelen kinderen met autisme anders? De meesten worden geconfronteerd met een aantal uitdagende uitdagingen die tussen hen en typische sociale communicatie staan. Onder deze uitdagingen zijn:

Gebrek aan imitatievaardigheden. Kinderen die zich normaal ontwikkelen, zien hoe anderen met speelgoed spelen en ze imiteren. Een kind dat zich normaal ontwikkelt, kan er bijvoorbeeld voor kiezen de blokken naast elkaar te leggen als ze de eerste keer met ze spelen. Maar zodra het zich normaal ontwikkelende kind ziet dat anderen met de blokken bouwen, zal hij dat gedrag nadoen. Een kind met autisme merkt misschien niet eens dat anderen helemaal met blokken spelen en het is zeer onwaarschijnlijk dat het gedrag van anderen wordt waargenomen en begint dan intuïtief met het imiteren van dat gedrag.
Gebrek aan symbolische speelvaardigheden. Symbolisch spelen is gewoon een andere term voor fantasiespel, en op driejarige leeftijd hebben de meeste kinderen redelijk geavanceerde hulpmiddelen ontwikkeld om zowel alleen als met anderen aan symbolisch spel deel te nemen. Ze kunnen speelgoed gebruiken zoals ze zijn ontworpen - ze spelen "huis" met een beweerde keuken en eten plastic voedsel. Of ze kunnen hun eigen creatief fantasiespel verzinnen, een doos veranderen in een fort of een knuffeldier in een pratende speelkameraad. Kinderen met autisme ontwikkelen zelden symbolische speelvaardigheden zonder hulp. Ze kunnen genieten van het plaatsen van motoren op een baan, maar het is niet waarschijnlijk dat ze scènes uitvoeren, geluidseffecten maken of anders doen alsof met hun speelgoedtreinen, tenzij ze actief worden onderwezen en aangemoedigd om dat te doen. Zelfs wanneer ze zich bezighouden met symbolisch spel, kunnen ze dezelfde scenario's keer op keer herhalen met dezelfde woorden en zelfs dezelfde toon..

Gebrek aan sociale communicatievaardigheden. Om succesvol te zijn in doen alsof spelen en imitatie, zoeken typisch ontwikkelende kinderen actief naar betrokkenheid en communicatie en leren ze snel hoe ze de intenties van andere mensen kunnen "lezen". Kinderen met autisme hebben de neiging om zichzelf te absorberen en hebben weinig verlangen of het vermogen om te communiceren of om met speelkameraden in contact te komen. Peers kunnen dit gedrag als kwetsend beschouwen ("hij negeert mij!"), Of negeren eenvoudig het autistische kind. In sommige gevallen worden autistische kinderen gepest, geminacht of verbannen.
Gebrek aan gezamenlijke aandachtsvaardigheden. Gezamenlijke aandachtsvaardigheden zijn de vaardigheden die we gebruiken wanneer we iets met iemand anders bijwonen. We gebruiken gezamenlijke aandachtsvaardigheden wanneer we een spel samen delen, samen een puzzel bekijken, of anders denken en werken in een paar of een groep. Mensen met autisme hebben vaak verminderde gemeenschappelijke aandachtsvaardigheden. Hoewel deze vaardigheden kunnen worden aangeleerd, zullen ze zich misschien nooit zelfstandig ontwikkelen.

Lesgeven aan speelvaardigheden

Als een gebrek aan speelvaardigheden een mogelijk symptoom is van autisme, is het dan mogelijk om een kind met autisme te leren spelen? Het antwoord is in veel gevallen ja. Sterker nog, verschillende therapeutische benaderingen zijn grotendeels gericht op het bouwen en verbeteren van speelvaardigheden en ouders (en broers en zussen) kunnen een actieve rol spelen in het proces. Waaronder:

De Floortime-methode
Relatie-ontwikkelingsinterventie (RDI)
Het Play-project
Naturalistic Applied Behavioral Therapy

Al deze technieken kunnen worden toegepast door ouders, therapeuten of leraren en ze kunnen allemaal nuttig zijn. Niemand komt echter met enige vorm van garantie; terwijl sommige kinderen met autisme solide spelvaardigheden ontwikkelen, vinden anderen de uitdaging te groot. Voor de meeste ouders is de beste manier om te beginnen met de betrokkenheid en hulp van een getrainde therapeut die coaching en ondersteuning kan bieden.