Hoe longkanker wordt vastgesteld
Longkanker wordt vaak vermoed nadat een abnormale plek is gevonden op een röntgenfoto van de borst gedaan om een hoest of pijn op de borst te evalueren. Tijdens deze beangstigende tijd, is het nuttig om een aantal van de procedures te kennen die kunnen worden aanbevolen om te achterhalen of de afwijking goedaardig (niet-kwaadaardig) of kwaadaardig (kankerachtig) is. Als de afwijking kwaadaardig is, worden verdere studies uitgevoerd om te zien of de kanker zich heeft verspreid (uitgezaaid) naar andere delen van het lichaam en om het stadium van de ziekte te bepalen.
Longkanker screening
Voor mensen zonder symptomen, is longkanker screening nu goedgekeurd voor vroege detectie bij mensen die tussen de 55 en 80 jaar oud zijn, hebben gerookt gedurende ten minste 30 pack-jaren, en roken of stoppen met roken in de afgelopen 15 jaar. Het is echter belangrijk op te merken dat screening bedoeld is als een test voor diegenen die geen symptomen hebben. Als u mogelijke symptomen van longkanker heeft, zijn verdere tests, waaronder een volledige CT-scan nodig.Lung "Spots" en andere beschrijvingen
Voordat u de diagnose longkanker gaat stellen, kunt u zich overweldigd voelen door uw symptomen en elke afwijking die uw arts heeft gezien of zal zien op een röntgenfoto of CT-scan. Als een snel overzicht, Als een snel overzicht, wordt een longknobbeltje beschouwd als een "plek" op de long die 3 cm (2,5 inch) of minder in diameter is. Een longmassa verwijst naar een afwijking die groter is dan 3 cm in diameter. Een plek op de long of een "longlaesie" kan zowel goedaardig als kwaadaardig zijn. Een "schaduw" op een röntgenfoto kan ook goedaardig of kwaadaardig zijn, of gewoon de overlapping van normale structuren in de borstkas.Geschiedenis en fysiek
Wanneer longkanker wordt vermoed, zal een arts eerst een grondige anamnese en lichamelijk onderzoek uitvoeren. Dit wordt gedaan om symptomen en risicofactoren voor longkanker te evalueren en om te zoeken naar fysieke tekenen die wijzen op longkanker. Deze kunnen bestaan uit abnormale longgeluiden, vergrote lymfeklieren, onbedoeld gewichtsverlies of het knapperen van de vingernagels (mollige vingernagels).Laboratorium- en radiologieonderzoeken
Afhankelijk van uw specifieke symptomen en bevindingen op het examen kan een aantal verschillende beeldvormende onderzoeken nodig zijn. Deze kunnen zijn:Borst röntgenfoto
Een thoraxfoto is meestal de eerste test die wordt uitgevoerd om eventuele zorgen te beoordelen op basis van een zorgvuldige geschiedenis en fysiek. Dit kan een massa in de longen of vergrote lymfeklieren tonen. Soms is de röntgenfoto op de borst normaal en moeten er verdere tests worden uitgevoerd voor een vermoedelijke longkanker. Zelfs als er een massa wordt gevonden, zijn deze niet altijd kanker en zijn verdere studies nodig. Het moet benadrukt worden dat een röntgenfoto van de borst alleen niet voldoende is om longkanker uit te sluiten, en dat vroege kankers gemakkelijk gemist kunnen worden met deze testen.
CT-scan
Een CT-scan (computertomografie) is vaak de tweede stap om een abnormale röntgenopname op de borst te volgen of om lastige symptomen te evalueren bij mensen met een normale thoraxfoto. CT-scannen omvat een reeks röntgenstralen die een driedimensionaal beeld van de longen creëren. Als de CT abnormaal is, moet de diagnose van longkanker nog worden bevestigd door een weefselmonster via een van de onderstaande procedures.
MRI
Voor sommige mensen zal MRI (magnetic resonance imaging) worden gebruikt om de mogelijkheid van longkanker te evalueren. Deze procedure gebruikt magnetisme en omvat geen straling. Bepaalde personen, zoals die met metalen implantaten (pacemakers, enz.) Mogen geen MRI-scans hebben. De technicus zal vragen stellen om ervoor te zorgen dat deze niet aanwezig zijn.
PET-scan
Een PET-scan (positronemissietomografie) maakt gebruik van radioactief materiaal om kleurrijke driedimensionale afbeeldingen van een lichaamsdeel te maken. Dit type scan verschilt van de andere omdat het tumoren definieert die actief groeien. Een kleine hoeveelheid radioactieve suiker wordt in de bloedbaan geïnjecteerd en krijgt de tijd om door de cellen te worden opgenomen. Cellen die actief groeien, nemen meer suiker op en lichten op films. De test wordt meestal gecombineerd met een CT-scan (PET / CT). Als een aanvulling op de andere procedures, suggereren sommige onderzoekers dat PET-scanning tumoren eerder kan detecteren, zelfs voordat ze anatomisch zichtbaar zijn via andere onderzoeken. PET-scans zijn ook nuttig om onderscheid te maken tussen tumoren en littekenweefsel bij mensen die om welke reden dan ook littekens in hun longen hebben.
Sputum Cytology
Nadat longkanker is vermoed op basis van beeldvorming, is een weefselmonster vereist om de diagnose te bevestigen en het type kanker te bepalen. Sputumcytologie is de gemakkelijkste manier om dit te doen, maar het gebruik ervan is beperkt tot die tumoren die zich in de luchtwegen uitstrekken. Sputumcytologie is niet altijd nauwkeurig en kan sommige kankercellen missen. De test heeft het meeste voordeel wanneer positief, maar zegt weinig als het negatief is.
bronchoscopie
Bij een bronchoscopie brengt een longspecialist een buisje in de luchtwegen in om te visualiseren en een monster van de tumor te nemen. Deze procedure wordt gebruikt wanneer de tumor wordt gevonden in de grote luchtwegen en kan worden bereikt door het bereik. Patiënten krijgen anesthesie tijdens deze procedure om ongemak te minimaliseren. Tijdens een bronchoscopie kan een biopsie worden uitgevoerd van elke tumor of andere afwijkingen die in de luchtwegen worden waargenomen.
Endobronchiale echografie
Endobronchiale echografie is een relatief nieuwe techniek voor het diagnosticeren van longkanker. Tijdens een bronchoscopie gebruiken artsen een ultrasone sonde in de luchtweg om de longen en het gebied tussen de longen (mediastinum) te onderzoeken. Voor tumoren die relatief dicht bij de luchtwegen liggen, kan een biopsie met deze afbeelding worden gedaan.
Naaldbiopsie
In een biopsie met fijne naaldaspiratie (FNA), steekt een arts een holle naald door de borstwand, gewoonlijk geleid door CT-visualisatie, om een monster van de tumor te nemen. Dit kan worden uitgevoerd voor tumoren die niet kunnen worden bereikt door bronchoscopie, met name in de buurt van de periferie van de longen..
thoracentese
Wanneer longkanker de periferie van de longen aantast, kan het vocht tussen de longen en de longwand (de pleura) opbouwen. Bij lokale anesthesie wordt een grotere naald in de pleuraholte ingebracht waaruit ofwel een diagnostische hoeveelheid vloeistof (kleine hoeveelheid om te testen op kankercellen, een kwaadaardige pleurale effusie) of een therapeutische hoeveelheid vloeistof (grote hoeveelheid ter verbetering van pijn en / of kortademigheid) is verwijderd.
mediastinoscopie
Een mediastinoscopie wordt uitgevoerd in de operatiekamer onder algemene anesthesie. Een scope wordt net boven het borstbeen (het borstbeen) ingebracht in het gebied tussen de longen (het mediastinum) om weefselmonsters te nemen van lymfeklieren. Een PET-scan kan nu vaak dezelfde resultaten opleveren als een mediastinoscopie in het verleden.
Test om te bepalen of kanker zich heeft verspreid (gemetastaseerd)
Longkanker verspreidt zich meestal naar de lever, de bijnieren, de hersenen en de botten. Gemeenschappelijke tests zijn onder meer:- CT-scan van de buik: om te controleren op verspreiding naar de lever of bijnieren
- MRI van de hersenen: metastasen zoeken naar de hersenen
- Botscan: om metastasen op botten te testen, met name de rug, heupen en ribben
- PET-scan: een PET-scan kan vrijwel overal in het lichaam naar metastasen zoeken en kan soms andere bovenstaande tests vervangen, zoals een botscan of CT-scans.
Andere tests tijdens diagnose
Aanvullende niet-diagnostische tests worden ook vaak uitgevoerd tijdens de diagnose van longkanker. Deze kunnen zijn:- Pulmonale functietests (PFT's): PFT's testen de longcapaciteit en kunnen bepalen hoeveel de tumor de ademhaling verstoort en soms, of het veilig is om een operatie uit te voeren
- Bloedonderzoek: Bepaalde bloedtesten kunnen biochemische afwijkingen detecteren die worden veroorzaakt door longkankers en kunnen ook de verspreiding van de tumor suggereren
Longbiopsie
Als longkanker wordt vermoed bij beeldvormende onderzoeken, is de volgende stap om een longbiopsie uit te voeren om vast te stellen of de afwijking echt kanker is en om het type longkanker te bepalen.De meeste biopsieën worden gedaan op weefselmonsters, maar vloeibare biopsieën zijn een opwindende nieuwe manier om sommige mensen met longkanker te volgen. Goedgekeurd in juni 2016, kunnen deze tests worden gedaan via een eenvoudige bloedafname. Ze zijn op dat moment alleen goedgekeurd voor het detecteren van EGFR-mutaties, maar voor iedereen zijn ze een goed voorbeeld van hoe de diagnose en behandeling van longkanker elk jaar verbeteren.
Wanneer longkanker zich verspreidt, is het belangrijk om weefsel te "re-biopsie", omdat kankers in de loop van de tijd kunnen veranderen en deze veranderingen kunnen u en uw arts op hun beurt helpen bij het kiezen van de beste behandelingsopties.
Moleculair profileren / gentherapie
Het is nu aanbevolen dat iedereen met niet-kleincellige longkanker, en met name longadenocarcinoom, moleculaire profilering gedaan op hun tumor. Bij dit testen van genen wordt gekeken naar mutaties in kankercellen waarvoor specifieke medicijnen beschikbaar zijn die deze mutaties "richten".Dit zijn geen mutaties waarmee je bent geboren en die je ook niet aan je kinderen kunt doorgeven. Het zijn mutaties die optreden in het proces van een cel die kankerachtig wordt en die de groei van een kanker "aanjagen".
Gerichte behandelingen zijn momenteel goedgekeurd voor mensen met EGFR-mutaties, ALK-herrangschikkingen, ROS1-herrangschikkingen en enkele andere mutaties. Daarnaast worden andere behandelingen momenteel bestudeerd in klinische onderzoeken.
PD-L1 testen
Sinds de eerste immunotherapie in 2015 werd goedgekeurd voor de behandeling van longkanker, zijn er 3 aanvullende medicijnen beschikbaar gekomen. Een test waarnaar wordt verwezen als PD-L1 kan worden gedaan om het percentage expressie van PD-L1 op uw kankercellen te bepalen. PD-L1 is een eiwit dat in grotere hoeveelheden tot expressie wordt gebracht op sommige longkankercellen. Dit eiwit dient om de "remmen" van het immuunsysteem te verbeteren, waardoor het minder kankercellen kan bestrijden. Sommige kankercellen hebben manieren gevonden om dit eiwit tot overexpressie te brengen als een methode om zich te verbergen voor het immuunsysteem. Medicijnen die bekend staan als controlepuntremmers werken door deze actie te blokkeren en remmen in wezen het immuunsysteem.We weten nog steeds niet hoe belangrijk PD-L1-tests zullen zijn bij de behandeling van longkanker. Zowel longkankers die PD-L1 tot overexpressie brengen als geneesmiddelen die niet reageren, kunnen op deze geneesmiddelen reageren. Op dit moment denkt men dat het kosteneffectief kan zijn om deze tests uit te voeren, maar als het gebruik van deze medicijnen alleen wordt beperkt tot mensen met tumoren die PD-L1 tot overexpressie brengen, kan het aantal mensen dat baat heeft bij deze medicijnen afnemen..
