Hoe lage IQ-scores worden bepaald en wat ze betekenen

Hoewel we vaak veel horen praten over hoge en lage intelligentie quotiënt (IQ) scores, weten veel mensen niet helemaal wat deze aanduidingen echt betekenen.

Definitie van een lage IQ-score

Een IQ-score van 70 of lager wordt als een lage score beschouwd. Op de meeste gestandaardiseerde intelligentietests wordt de gemiddelde score op 100 gezet. Alles boven de 140 wordt als hoog of geniaal beschouwd. Ongeveer 68 procent van alle mensen scoren ergens tussen 85 en 115, het bereik binnen 15 punten van het gemiddelde.

Dus wat betekent het om een score van 70 of lager te behalen? In het verleden werd een IQ-score van minder dan 70 beschouwd als een maatstaf voor mentale retardatie, een verstandelijke beperking die wordt gekenmerkt door significante cognitieve stoornissen.

Tegenwoordig worden IQ-scores alleen echter niet gebruikt om een diagnose te stellen van een verstandelijke handicap. In plaats daarvan omvatten de criteria voor een diagnose een IQ van 70 of lager, bewijs dat deze cognitieve beperkingen bestonden vóór de leeftijd van 18, ernstige beperkingen op gebieden zoals leren en redeneren, en ernstige beperkingen op adaptieve gebieden zoals communicatie en zelfhulp vaardigheden. Intellectuele handicap is het meest voorkomende type ontwikkelingsstoornis en treft ongeveer 0,05 procent tot 1,55 procent van alle mensen.

Lage IQ-scores classificeren

Scores onder de 85 worden vaak op de volgende manier ingedeeld:

1 tot 24-Diepe mentale handicap
25 tot 39 - Ernstige verstandelijke beperking
40 tot 54 - Matige verstandelijke beperking
55 tot 69 - Milde mentale beperking
70 tot 79-Borderline geestelijke handicap
80 tot 89-Laag gemiddelde

Geschiedenis van laag IQ

Intelligentiequotiënt is een score afgeleid van een gestandaardiseerde test ontworpen om intelligentie te meten. IQ-testen kwamen formeel aan het begin van de 20e eeuw met de introductie van de Binet-Simon-test, die later werd herzien en bekend werd als de Stanford-Binet. Binet ontwikkelde zijn eerste test om de Franse overheid te helpen bij het identificeren van studenten met cognitieve stoornissen die op school extra hulp nodig hadden.

IQ-testen zijn erg populair gebleken, zowel binnen de psychologie als bij het grote publiek, maar er is nog steeds veel controverse over precies wat IQ-tests meten en hoe nauwkeurig ze zijn.

Oudere opvattingen over een laag IQ hadden de neiging zich uitsluitend op cognitieve vaardigheden te concentreren, maar modernere benaderingen benadrukken ook hoe goed een individu mentaal en op het gebied van het dagelijks leven functioneert. Personen met een IQ-score lager dan 70 kunnen de diagnose van een verstandelijke beperking krijgen als ze ook gebreken ervaren in twee of meer gebieden die van invloed zijn op het dagelijks leven. Voorbeelden van dergelijk adaptief gedrag zijn onder meer het vermogen om voor zichzelf te zorgen en het vermogen om te communiceren en contact te hebben met andere mensen.

De term 'mentale retardatie' werd eerder gebruikt om personen met een laag IQ te beschrijven, maar deze term wordt nu gezien als een belediging en is grotendeels vervangen door de term 'intellectuele ontwikkelingsstoornis' of 'verstandelijke beperking'. De vorige term wordt nog steeds gebruikt in sommige instellingen, waaronder enkele diagnostische codes en voor verzekeringsdoeleinden.

Algemene oorzaken van intellectuele beperkingen

De meest voorkomende oorzaken van verstandelijke handicaps zijn:

Genetische aandoeningen zoals het syndroom van Down
Problemen tijdens de zwangerschap die de hersenontwikkeling beïnvloeden, zoals drugs- en alcoholgebruik
Problemen bij de bevalling en de bevalling, zoals het niet krijgen van voldoende zuurstof bij de geboorte
Verwondingen zoals hoofdtrauma en ziekten zoals meningitis en convulsies