Overzicht van schildklierkanker
Deze kanker vordert langzaam en heeft de neiging om slechts één lob van de schildklier te beïnvloeden. Ondanks zijn langzame groei, verspreidt het zich vaak naar de lymfeklieren. Papillaire schildklierkanker is goed voor acht van de tien gevallen van schildklierkanker.
Vrouwen hebben drie keer meer kans op papillaire schildklierkanker dan mannen. Ook hebben volwassenen in de leeftijd van 20 tot 60 jaar meer kans om deze kanker te ontwikkelen dan andere leeftijdsgroepen.
Papillaire schildklierkanker wordt meestal met succes behandeld, zelfs als het zich heeft verspreid. Er is de gebruikelijke vorm van papillaire schildklierkanker en dan zijn er varianten van. Sommige van deze varianten zijn:
- folliculaire
- zuilvormig
- Lange cel
- bekrompen
- Diffuse scleroserende
- Papillaire microcarcinoom
- Diffuus folliculair
symptomen
Meestal is papillaire schildklierkanker asymptomatisch. Dit betekent dat als u het heeft, u waarschijnlijk geen symptomen zult ondervinden. Wanneer de symptomen verschijnen, zijn ze:- een kleine knobbel / massa in de nek.
- moeite met slikken en / of ademen
- pijn in de nek en / of keel
- horigheid van de stem
Oorzaken
Het is nog niet bekend wat de oorzaak is van papillaire schildklierkanker; er zijn echter bepaalde DNA-mutaties aan gekoppeld. Ten eerste worden mutaties in het RET-gen gevonden in een aanzienlijk percentage van de gevallen van papillaire schildklierkanker. Mutaties in het BRAF-gen worden ook vaak aangetroffen bij papillaire schildklierkanker, en wanneer dit het geval is, heeft de kanker de neiging sneller te groeien en zich sneller te verspreiden..Sommige risicofactoren geassocieerd met papillaire schildklierkanker zijn:
- Blootstelling aan hoge dosis uitwendige bestralingsbehandelingen in de nek: dit komt meestal door het hebben van een kinderziekte of kanker die werd behandeld met behulp van straling in de nek en het hoofd.
- Blootstelling aan straling tijdens rampen in kerncentrales
- Een familiegeschiedenis van papillaire schildklierkanker: de medische gemeenschap is van mening dat bepaalde genen op chromosomen 1 en 19 verantwoordelijk zijn voor schildklierkankers zoals deze die door families lopen.
- Het hebben van een genetische aandoening zoals Familiale adenomateuze polyposis (FAP), ziekte van Cowden en kanariecomplex, type 1
Diagnose
Papillaire schildklierkanker wordt meestal gevonden wanneer men naar het ziekenhuis gaat met klachten over de symptomen, vooral een knobbel in de nek. U moet weten dat de meeste knobbeltjes in de nek goedaardig zijn (niet-kanker) en eenvoudigweg worden aangeduid als schildkliernodules. Omdat het meestal geen symptomen vertoont, wordt deze kanker ook ontdekt tijdens routine-screenings of gezondheidscontroles.Uw arts zal u diagnosticeren met papillaire schildklierkanker na het uitvoeren van een combinatie van tests.
Uw arts zal u een lichamelijk onderzoek geven, waarbij u bijzondere aandacht besteedt aan het gebied waar de schildklier zich bevindt in uw nek en uw lymfeklieren..
Tijdens dit proces zal uw arts u vragen naar uw medische geschiedenis en of u een familiegeschiedenis van schildklierkanker heeft. Andere tests die uw arts kan uitvoeren om een diagnose te stellen zijn:
- ultrasound: Deze test omvat het gebruik van geluidsgolven van een wandachtig instrument om afbeeldingen van uw schildklier te verkrijgen. Als er een schildkliernodus in uw nek wordt ontdekt, zal uw arts deze test waarschijnlijk een beter idee geven van de exacte locatie, grootte, textuur en andere kenmerken die kunnen duiden of het kanker is of niet. Deze test is niet-invasief en is meestal geen definitieve diagnosemethode. Als uw arts vermoedt dat u na een echografie schildklierkanker kunt hebben, zullen meer tests worden besteld om dit te bevestigen.
- CT-scan: Computertomografie (CT) -scan is een beeldvormende test waarbij röntgenfoto's worden gebruikt om zeer duidelijke en gedetailleerde opnamen van uw lichaam te maken. Deze foto's worden gebruikt om de locatie en de grootte van de kanker te bepalen, indien aanwezig, en of deze zich heeft verspreid naar andere delen van uw lichaam.
- Magnetic resonance imaging (MRI): Dit is een ander type beeldvormingsonderzoek dat wordt gebruikt bij het diagnosticeren van papillaire schildklierkanker. Het wordt gebruikt om duidelijke foto's te maken van de schildklier en de omliggende gebieden. Deze test wordt meestal gedaan om te controleren of de kanker zich naar andere delen van het lichaam heeft verspreid, zoals de lymfeklieren.
- Bloedtesten: Er zijn enkele bloedonderzoeken die uw arts zal bestellen als hij vermoedt dat u papillaire schildklierkanker heeft. Deze bloedtesten kunnen alleen niet vaststellen of u papillaire schildklierkanker heeft, maar ze kunnen aantonen of uw schildklier goed functioneert en helpen uw arts beslissen welke andere tests nodig zijn. Deze tests zullen de niveaus van thyroid stimulerend hormoon (TSH) en schildklierhormonen (T3 en T4) in uw bloed controleren. De niveaus van deze hormonen zijn meestal normaal, zelfs als een persoon papillaire schildklierkanker heeft, maar in zeldzame gevallen worden ze beïnvloed.
- biopsie: Dit is de meest overtuigende test die kan worden gedaan om erachter te komen of een schildkliernodus kanker is of niet. Biopsieën voor papillaire schildklierkanker worden gedaan met behulp van een techniek die fijne naaldaspiratie wordt genoemd. Bij fijne naaldaspiratie wordt een zeer kleine naald in de schildkliernodus ingebracht en sommige cellen worden door de naald getrokken (die hol is). De arts die deze test uitvoert, kan dit proces een aantal keren herhalen, waarbij cellen uit verschillende delen van de knobbel worden genomen.
Fijne naaldaspiratie is relatief pijnvrij en wordt soms gedaan met behulp van echografie om het gezichtsvermogen van de arts te ondersteunen en ervoor te zorgen dat hij de cellen van de juiste plaatsen haalt.
Testresultaten voor fijne naaldaspiratie kunnen een van de volgende zijn:
- de knobbel is goedaardig (niet-cancereus)
- de knobbel is kwaadaardig (kankerachtig); tijdens dezelfde onderzoeksprocedure met de microscoop zal de patholoog ook bepalen of de kanker papillaire schildklierkanker is
- het is onbepaald (in dit geval kan niet met redelijke zekerheid worden gezegd of de cellen goedaardig of kankerachtig zijn, dus verdere onderzoeken worden meestal door de arts bevolen)
- de tijdens de procedure verzamelde cellen waren niet voldoende en als gevolg daarvan kan geen sluitende diagnose worden gesteld (uw arts zal waarschijnlijk aanbevelen dat opnieuw een fijne naaldafzuigingstest moet worden uitgevoerd of een biopsie met een grotere naald - of, hij / zij kan beslissen een operatie plannen om de knobbel te verwijderen)
- een radioactieve jodiumscan wordt besteld (dit houdt in dat u inslikt of wordt geïnjecteerd met een kleine hoeveelheid radioactief jodium, dat na een tijdje door uw schildklier wordt geabsorbeerd)
U vraagt zich misschien af waarom sommige van de genoemde tests (zoals de bloedtests) worden geordend als ze zelf niet de aanwezigheid of andersoortige schildklierkanker kunnen detecteren. Een diagnose, vooral als het gaat om kanker, gaat niet alleen over het bepalen of er kankercellen aanwezig zijn, maar ook over het bepalen van het stadium waarin de kanker zit, hoe snel het groeit, hoeveel het heeft verspreid en welke organen (en hun functies) het heeft beïnvloed als er een is.
Alleen met een gedetailleerde en nauwkeurige diagnose kan uw arts vervolgens een zeer effectief behandelplan voor u opstellen.
Behandeling
Chirurgie is de meest voorkomende manier waarop papillaire schildklierkanker wordt behandeld. De operatie kan drie vormen aannemen.- thyroïdectomie: Dit omvat het operatief verwijderen van de gehele schildklier.
- lobectomie: Als de tumor klein is en zich niet buiten de schildklier heeft verspreid, kan deze worden behandeld door eenvoudig de lob (zijkant) van de schildklier te verwijderen die de tumor heeft..
- Nekdissectie: Zelfs als de kanker nog niet is uitgezaaid naar de lymfeklieren, kan uw arts aanbevelen dat degenen die dicht bij de schildklier zitten chirurgisch worden verwijderd. Medisch is gesuggereerd dat dit zou kunnen bijdragen aan het verminderen van het risico op terugkeer van kanker naar de nek.
In situaties waarin de kanker zich al naar de lymfeklieren heeft verspreid, zal uw arts waarschijnlijk een uitgebreidere verwijdering van uw lymfeklieren aanbevelen en niet alleen degenen in de buurt van uw schildklier..
Deze operatie wordt een gemodificeerde radicale nekdissectie (MRND) of laterale nekdissectie genoemd. Met deze operatie is er een klein risico op verwonding van de zenuwen in de omgeving.
Radioactieve jodiumbehandeling wordt soms naast een thyreoïdectomie uitgevoerd wanneer de kanker zich nog in de beginfase bevindt. Wanneer de kanker echter in de late stadia is, wordt bijna altijd radioactieve jodiumtherapie gegeven omdat het de overlevingskansen van dergelijke patiënten aanzienlijk verhoogt..
De schildklier absorbeert het grootste deel van het jodium in uw lichaam, en daarom gaat deze behandeling gepaard met het innemen van radioactief jodium (ook bekend als I-131), dat vervolgens alle overgebleven schildkliercellen of weefsel dat na uw thyreoïdectomie is overgebleven, vernietigt. Deze procedure vereist vaak dat u enkele dagen daarna in het ziekenhuis verblijft, in een speciale geïsoleerde afdeling, om te voorkomen dat anderen worden blootgesteld aan de straling die mogelijk nog steeds van u lekt.
omgaan
Zodra u een thyreoïdectomie ondergaat, moet u de rest van uw leven elke dag een geneesmiddel nemen dat levothyroxine wordt genoemd. Het doel van dit medicijn is om het schildklierhormoon te vervangen dat je verwijderde schildklier anders zou hebben geproduceerd.Nadat al uw behandelingen zijn voltooid, zal uw arts waarschijnlijk vervolgafspraken met u plannen om uw kanker te controleren. Hoewel de kansen relatief laag zijn, is er nog steeds een kans dat uw papillaire schildklierkanker terugkeert. Tijdens deze vervolgafspraken kan uw arts de volgende tests bestellen.
- Fysiek onderzoek
- Radioactieve jodium-scan
- Schildklier echografie
- Bloedonderzoek om te controleren op uw schildklierhormonen, schildklierstimulerend hormoon en thyroglobuline.
Als uw kanker terugkomt, is het belangrijk om uitgebreid met uw arts over uw opties te praten. Het is mogelijk dat u mogelijk opnieuw radioactief jodium of een operatie moet ondergaan. U moet mogelijk ook chemotherapie, gerichte therapie of externe bestralingstherapie ondergaan als de terugkerende kanker zich naar andere delen van het lichaam heeft verspreid..
Een woord van heel goed
Gediagnosticeerd met papillaire schildklierkanker kan in het begin veel zijn om aan te nemen. Als u het kunt betalen, moet u een therapeut zien die u helpt bij het verwerken en verwerken van uw gevoelens over uw diagnose. Sommige ziekenhuizen bieden counseling voor mensen met kanker en u kunt ook met uw vrienden of familie praten, of proberen deel te nemen aan een steungroep, want praten over uw gevoelens kan zeer nuttig zijn.De uitkomsten voor papillaire schildklierkanker na de behandeling zijn meestal erg goed, maar het kan nuttig zijn om realistische verwachtingen te hebben op basis van gesprekken met uw arts over uw eigen individuele geval.
Waarom u schildklieroperaties nodig zou kunnen hebben
