Het Syndroom van Richter of Transformatie

Het Richter-syndroom (RS), ook bekend als de transformatie van Richter, verwijst naar de transformatie van een specifiek type bloedkanker in een ander, agressiever type.
RS verwijst naar de ontwikkeling van hooggradig non-Hodgkin-lymfoom in een persoon die heeft chronische lymfatische leukemie (CLL) / klein lymfocytisch lymfoom (SLL). Van andere RS-varianten is ook bekend dat ze voorkomen, zoals transformatie naar Hodgkin-lymfoom. Een uitleg van deze termen en hun betekenis volgt.

Overzicht

RS ontwikkelt zich bij iemand die al een kanker van de witte bloedcellen heeft. Deze eerste kanker heeft twee verschillende namen, afhankelijk van waar in het lichaam de kanker wordt gevonden: het wordt CLL genoemd als de kanker meestal in het bloed en het beenmerg of SLL wordt aangetroffen, vooral in de lymfeklieren..
CLL wordt gebruikt om beide entiteiten te dekken, verder in dit artikel.
Niet iedereen met CLL ontwikkelt Richter-syndroom
De ontwikkeling van RS bij mensen met CLL is relatief zeldzaam. Schattingen gepubliceerd in 2016 zijn dat Richters transformatie plaatsvindt bij slechts ongeveer 5 procent van de patiënten met CLL. Andere bronnen noemen een bereik tussen 2 en 10 procent. Als u RS overkomt, is het zeer ongebruikelijk dat dit gebeurt op het moment dat de CLL wordt gediagnosticeerd. Mensen die RS van de CLL ontwikkelen, doen dit vaak enkele jaren na de CLL-diagnose.
De nieuwe kanker gedraagt zich meestal agressief
Nieuwe kanker treedt op wanneer een persoon met CLL verder gaat met het ontwikkelen van wat bekend staat als een transformatie, meestal naar een hooggradig non-Hodgkin-lymfoom (NHL). "Hoogwaardig" betekent dat kanker sneller groeit en agressiever is. Lymfoom is een kanker van de witte bloedcellen van de lymfocyten.
Volgens een studie is ongeveer 90 procent van de transformaties van CLL naar een type NHL dat diffuus groot-B-cel-lymfoom (DLBCL) wordt genoemd, terwijl ongeveer 10 procent wordt omgezet in Hodgkin-lymfoom. Het wordt in dit geval eigenlijk "Hodgkin-variant van Richtersyndroom (HvRS)" genoemd en het is niet duidelijk of de prognose anders is dan die van Hodgkin-lymfoom. Andere transformaties van CLL zijn ook mogelijk.
Waarom heet het Richtersyndroom?
Een man genaamd Maurice N. Richter beschreef het syndroom voor het eerst in 1928. Hij schreef over een 46-jarige scheepsbouwkundige die werd opgenomen in het ziekenhuis en een geleidelijk neerwaartse koers had die naar de dood leidde. Bij de obductieanalyse stelde hij vast dat er een eerder bestaande maligniteit was geweest, maar dat daaruit een nieuwe maligniteit leek te zijn ontstaan die sneller groeide en ingesnoerd en het weefsel vernietigde dat de oude CLL was geweest.
Hij theoretiseerde dat de CLL veel langer had bestaan dan iedereen wist bij deze patiënt, en schreef ook over de twee kankers of laesies, en zei: "Het is mogelijk dat de ontwikkeling van een van de laesies afhankelijk was van het bestaan van de andere .”

Kenmerken

Mensen met RS ontwikkelen een agressieve ziekte met snel verlopende lymfeklieren, vergroting van de milt en lever en verhoogde niveaus van een marker in het bloed die bekend staat als serum lactaat dehydrogenase, of LDH.

Overlevingskans

Zoals met alle lymfomen, kunnen overlevingsstatistieken moeilijk te interpreteren zijn. Individuele patiënten verschillen in hun algemene gezondheid en kracht voorafgaand aan hun diagnose. Bovendien kunnen zelfs twee soorten kanker zich bij verschillende personen heel anders gedragen. Met RS is de nieuwe kanker echter agressiever. Bij sommige mensen met RS is overleving gemeld met een statistisch gemiddelde van minder dan 10 maanden na de diagnose. Sommige studies hebben echter 17 maanden gemiddelde overleving aangetoond, en andere mensen met RS kunnen langer leven; stamceltransplantatie biedt mogelijk een kans op langdurige overleving.

Tekenen en symptomen

Als uw CLL is omgezet in DLBCL, merkt u een duidelijke verslechtering van uw symptomen. De kenmerken van RS omvatten snelle tumorgroei met of zonder extranodale betrokkenheid - dat wil zeggen, nieuwe gezwellen kunnen beperkt zijn tot de lymfeknopen, of kanker kan andere organen dan de lymfeknopen omvatten, zoals de milt en lever.
U kunt ervaren:

Snel vergrote lymfeklieren
Abdominaal ongemak gerelateerd aan een vergrote milt en lever, hepatosplenomegalie genaamd
Symptomen van een laag aantal rode bloedcellen (bloedarmoede), zoals extra vermoeidheid, bleke huid, kortademigheid
Symptomen van laag aantal bloedplaatjes (trombocytopenie), zoals gemakkelijke blauwe plekken en onverklaarbare bloedingen
Tekenen van extranodale betrokkenheid inclusief ongebruikelijke locaties, zoals hersenen, huid, gastro-intestinaal systeem, huid en longen

Risicofactoren voor transformatie

Het risico op het ontwikkelen van RS van CLL is niet gerelateerd aan het stadium van uw leukemie, hoe lang u het hebt gehad, of het type respons op de behandeling die u heeft gekregen. In feite begrijpen wetenschappers niet volledig wat de transformatie daadwerkelijk veroorzaakt.
Onlangs hebben enkele studies aangetoond dat patiënten bij wie de CLL-cellen een specifieke marker vertonen die ZAP-70 wordt genoemd, een verhoogd risico op transformatie hebben. Andere markers, zoals patiënten met NOTCH1-mutaties bij diagnose, waren van onderzoeksbelang. Toch hebben andere onderzoeken gesuggereerd dat jongere CLL-patiënten, dat wil zeggen jonger dan 55 jaar, ook een verhoogd risico kunnen hebben.
Een andere theorie is dat het de verlengde tijdsduur is met een depressief immuunsysteem van CLL dat de transformatie veroorzaakt. Bij andere typen patiënten die gedurende lange tijd een verminderde immuunfunctie hebben gehad, zoals bij humaan immunodeficiëntievirus (hiv) of bij mensen die orgaantransplantaties hebben gehad, is er ook een verhoogd risico op het ontwikkelen van NHL.
Hoe het ook zij, het lijkt er niet op dat er iets is dat u kunt doen om te zorgen dat uw CLL transformeert.

Behandeling en prognose

Behandeling van RS omvat gewoonlijk chemotherapieprotocollen die gewoonlijk worden gebruikt voor NHL. Deze regimes hebben over het algemeen een overall responspercentage van ongeveer 30 procent opgeleverd. Helaas is de gemiddelde overleving met reguliere chemotherapie minder dan zes maanden na RS-transformatie. Nieuwe therapieën en combinaties worden echter voortdurend getest in klinische studies.
De afgelopen jaren hebben onderzoeken het gebruik van Fludarabine-chemotherapieprotocollen onderzocht, omdat is aangetoond dat deze de uitkomsten verbeteren bij patiënten met gecompliceerde CLL. De gemiddelde overleving van dit type chemotherapie was in een onderzoek verhoogd tot 17 maanden.
Iets anders dat aan de gang is, is het gebruik van ofatumumab - een volledig humaan anti-CD20 monoklonaal antilichaam dat een unieke tag op B-lymfocyten target. De CHOP-O-studie evalueert de veiligheid, haalbaarheid en activiteit van een CHOP-chemotherapie in combinatie met ofatumumab bij de inductie en het daaropvolgende onderhoud van patiënten met nieuw gediagnosticeerde RS. Bij tussentijdse analyse bereikten meer dan 7 van de eerste 25 deelnemers een volledige of gedeeltelijke respons na zes cycli CHOP-O.
Sommige kleinere studies hebben gekeken naar het gebruik van stamceltransplantatie om deze populatie te behandelen. De meeste patiënten in deze onderzoeken hadden veel eerdere chemotherapie ontvangen. Van de soorten stamceltransplantaties die werden getest, had niet-myeloablatieve transplantatie minder toxiciteit, betere engraftment en een mogelijkheid van remissie. Verdere studies zullen nodig zijn om te zien of dit een haalbare optie is voor RS-patiënten.

Toekomstig onderzoek

Om de overleving bij patiënten met RS te verbeteren, moeten wetenschappers een beter inzicht krijgen in de oorzaken van de transformatie van CLL. Met meer informatie over RS op cellulair niveau, zouden beter gerichte therapieën kunnen worden ontwikkeld tegen die specifieke afwijkingen. Deskundigen waarschuwen echter dat, aangezien er een aantal gecompliceerde moleculaire veranderingen geassocieerd zijn met RS, er misschien nooit een enkele "voor alle doeleinden" gerichte behandeling zal zijn en dat een van deze medicijnen waarschijnlijk gecombineerd moet worden met reguliere chemotherapie om hun beste effect. Terwijl wetenschappers de oorzaken van RS blootleggen, zien ze dat RS geen uniform of consistent proces is.
In de tussentijd worden patiënten die hun CLL-transformatie naar RS hebben, aangemoedigd om zich in te schrijven voor klinische onderzoeken om de behandelingsopties en resultaten van de huidige normen te verbeteren.