Sean Parker's $ 250 miljoen donatie aan onderzoek naar immunotherapie

Een paar jaar lang stonden de deuren van de platenwinkel wijd open en werd het register onbeheerd achtergelaten zonder dat er een winkelier in zicht was. Ik verwijs figuurlijk naar de bloeitijd van online muziekpiraterij rond de eeuwwisseling. Deze explosie in piraterij is grotendeels toe te schrijven aan Napster, een peer-to-peer (P2P) -dienst voor het delen van bestanden waarmee miljoenen mensen gratis MP3's (digitale muziekbestanden) konden delen.
De creatie en wijdverspreide verspreiding van Napster was een ontwrichtende gebeurtenis voor de platenindustrie. Sean Parker en de andere oprichters van de service voor het delen van bestanden kregen al gauw de woede van de platenindustrie omdat, zoals we allemaal nu kunnen waarderen, het delen van auteursrechtelijk beschermde muziek of piraterij stelen is. Binnen twee jaar had Napster zijn gratis muziekuitwisselingsplatform gesloten.
Hoewel piraterij nog steeds een groot probleem is - BitTorrent is een andere manier om gegevens zoals liedjes en films vrij met anderen te delen - Napster onderscheidde zich door het gebruiksgemak. Napster veranderde ook de manier waarop we keken naar hoe we muziek konden verwerven, en veel mensen die nu de iTunes Store gebruiken, kwamen voor het eerst op het idee om muziek te downloaden via Napster.
Napster is mogelijk verdwenen, maar Sean Parker, een van de makers, is springlevend. In april 2016 haalde Parker de krantenkoppen omhoog voor het reserveren van maar liefst $ 250 miljoen voor onderzoek naar immunotherapie dat door zes kankercentra moet worden gedeeld, waaronder Stanford en Memorial Sloan Kettering..

Sean Parker: Tech Wunderkind en Top Philanthropist

Napster was geen mislukking; in feite was het een enorm succes en velen beweren dat het de snelgroeiende onderneming ooit was. Mensen gebruikten Napster echter voor ongeoorloofde middelen en daarom moest het worden afgesloten.
Na de ondergang van Napster zoals we het wisten - het merk ging door verschillende iteraties voordat het uiteindelijk in 2011 werd geruimd - had Parker grote belangstelling voor sociale media. Hij richtte de social media-site Plaxo op, een onderneming waarvan hij snel werd verdreven. Toen, op 24-jarige leeftijd, maakte Parker in 2004 een stap die hem miljarden opleverde en ook de wereld veranderde: hij werd de president van Facebook.
Als president van Facebook nam Parker de kleine start-up en introduceerde het aan de wereld. Hij bracht investeerders binnen en hielp bij het ontwerpen van de site. Natuurlijk heeft Mark Zuckerberg misschien Facebook bedacht, maar Facebook is wat het nu is vanwege Parker.
Parker is altijd een harde kern van de feestvreugde geweest en een grote geldschieter. In 2013 besteedde hij $ 10 miljoen dollar aan een bruiloft op privé-eigendom in Big Sur. Hij moest vervolgens de staat Californië $ 2,5 miljoen betalen voor het bouwen van een huisje, nepruïnes, watervallen en een gigantische dansvloer bij een gevoelig toevluchtsoord voor dieren in het wild.
In 2005, toen president van Facebook, werd Parker gepakt voor cocaïnebezit en vervolgens losgelaten van het bedrijf. Dankzij zijn jarenlange betrokkenheid bij Facebook wordt Parker gewaardeerd op $ 3,5 miljard.
In de jaren na het verlaten van Facebook, heeft Parker veel aandacht besteed aan filantropie. In juni 2015 schonk Parker $ 600 miljoen aan de Parker Foundation.
Volgens de website van Parker Foundation:
"De stichting bouwt voort op de historische filantropische ondersteuning van Sean en profiteert van zijn pionierswerk op het gebied van technologie, media, bedrijfsontwikkeling en openbaar beleid." De basis in San Francisco is van plan om grootschalige systemische veranderingen op drie aandachtsgebieden agressief na te streven. : Life Sciences, Global Public Health en Civic Engagement. "
In april 2016 heeft de Parker Foundation $ 250 miljoen geschonken om het Parker Institute for Cancer Immunotherapy op te zetten. (Blijkbaar noemt Parker zijn liefdadigheidsinspanningen graag naar zichzelf.)

Wat is immunotherapie?

Groei in ons lichaam vindt plaats als gevolg van complexe signaalroutes die natuurlijke signalen door natuurlijke agentia overbrengen. Door co-opting van de acties van deze natuurlijke agenten, hebben onderzoekers kanker kunnen bestrijden.
Natuurlijke agentia, zoals interleukinen, interferonen en een verscheidenheid aan andere cytokines, kunnen in het laboratorium worden gevormd. Bovendien kunnen synthetische agentia, die de productie van natuurlijke signalen nabootsen, ook in het laboratorium worden geproduceerd. Zulke natuurlijke en synthetische middelen kunnen worden toegediend om de groei van kankercellen in de war te sturen of om gezonde cellen in staat te stellen de groei van kankercellen te remmen. Het gebruik van middelen die de immuunrespons stimuleren, wordt genoemd immunotherapie.

Korte geschiedenis van immunotherapie

Het fundamentele concept van immunotherapie - het immuunsysteem gebruiken om kanker uit te roeien - is niets nieuws. Mensen stelden dit concept al in de 19e eeuw voor. Verder probeerden tussen 1890 en 1960 verschillende onderzoekers kankerpatiënten te infecteren met behulp van bacteriën om de kanker te behandelen; resultaten van deze experimenten werden gemengd.
Pas in de jaren tachtig begonnen we meer te weten te komen over het immuunsysteem. Specifiek in de jaren tachtig ontdekten onderzoekers twee natuurlijke agentia die ons begrip van het immuunsysteem bevorderden: het belangrijkste histocompatibiliteitscomplex (MHC) en de T-celreceptor (TCR). Deze ontdekkingen hebben in het begin al een hele reeks klinische onderzoeken geïnspireerd. Er zijn echter geen echte significante doorbraken in de werkzaamheid van immunotherapie opgetreden totdat we de T-celfunctie beter begrepen, evenals co-stimulerende en muntremmoleculen. Houd er rekening mee dat het immuunsysteem onuitsprekelijk gecompliceerd is en dat het zijn kracht om ziektes te bestrijden optimaal kan benutten..

De 3 beginselen die de kankerminologie en immunotherapie sturen

Er zijn drie basisprincipes die het veld van kankerimmunologie bepalen en mogelijke immuuntherapieën begeleiden.
Principe # 1: immuunsurveillance. Immuunsurveillance verwijst naar het proces waarbij het immuunsysteem inkomende cellen scant en elimineert die zijn getransformeerd en niet langer normaal zijn (denk aan kankercellen).
Principe # 2: het bewerken van het immuunsysteem. Immuunbewerking verwijst naar het proces waarbij het immuunsysteem werkt om kankercellen te onderdrukken. Deze onderdrukking resulteert in een evenwicht, waarin tumorcellen leven maar worden gecontroleerd. Sommige tumorcellen zijn echter in staat om te ontsnappen aan de effecten van het immuunsysteem vanwege ofwel verminderde immunogeniciteit of een vermogen om de immuunrespons te overwinnen. Deze ontsnapte cellen worden klinisch evidente kankers.
Principe # 3: immuuntolerantie. Met immuuntolerantie gebruiken kankercellen die aan de effecten van het immuunsysteem zijn ontsnapt, het immuunsysteem van het lichaam om de vernietiging te omzeilen en te blijven groeien en delen.   
Parker verklaart dat hij heeft besloten zoveel geld te investeren in immunotherapieonderzoek, omdat immunotherapie de enige behandeling is waarvan is aangetoond dat deze langdurige remissie kan induceren. Desalniettemin is het immunotherapie-onderzoek drastisch ontoereikend - en ontvangt slechts 4 procent van het jaarlijkse budget van bijna $ 5 miljard van het National Cancer Institute. Verder wijst Parker erop dat R & D bij farmaceutische bedrijven meer geïnteresseerd is in het financieren van onderzoek dat chemotherapie of gerichte middelen onderzoekt, waardoor de behoefte aan donaties aan immunotherapieonderzoek verder wordt vergroot.