Wat het betekent als u precancereuze cellen heeft

De term "precancereuze cellen" kan eng zijn, en het is belangrijk om te beginnen praten over deze cellen door te zeggen dat niet alle precancereuze cellen veranderen in kanker. Sterker nog, de meeste doen dat niet. Voorkwaardige cellen zijn abnormale cellen die worden aangetroffen op het continuüm tussen normale cellen en kankercellen, maar in tegenstelling tot kankercellen vallen ze geen nabijgelegen weefsels binnen of verspreiden ze zich niet naar verre gebieden van het lichaam. Er zijn veel potentiële oorzaken van precancereuze cellen, variërend van infectie tot chronische ontsteking.
Veel mensen hebben gehoord van precancereuze cellen van de baarmoederhals die worden gevonden tijdens Pap-uitstrijkjes, maar precancereuze cellen kunnen in vrijwel elk deel van het lichaam voorkomen: de bronchiën, de huid, de borsten, de dikke darm en meer. Laten we beginnen met het beschrijven van de kenmerken van deze cellen en hoe deze verschillen van "normale" cellen in ons lichaam.

Definitie

Precancereuze cellen (ook wel premaligne cellen genoemd) worden gedefinieerd als abnormale cellen die in kankercellen kunnen veranderen maar die op zichzelf niet invasief zijn.
Het concept van precancereuze cellen is verwarrend omdat het geen zwart-witkwestie is. In het algemeen gaan cellen niet van normaal op de eerste dag naar premalignant op dag twee en dan naar kanker op dag drie.
Soms gaan prekankercellen over naar kanker, maar vaker niet. Ze kunnen hetzelfde blijven - dat wil zeggen, blijven abnormaal maar niet invasief - of ze kunnen zelfs weer normaal worden.
Deze laatste opmerking is iets relatief nieuws voor kankeronderzoekers. In het verleden werd aangenomen dat "de schade was aangericht" toen een cel door kankerverwekkende stoffen in de omgeving werd omgezet in een precancereuze staat. We leren nu (in een veld met de naam epigenetica) dat onze cellen veerkrachtiger zijn dan dat en factoren in onze omgeving (kankerverwekkende stoffen, hormonen of misschien zelfs stress) werken samen om te bepalen in welke richting abnormale veranderingen in een cel kunnen optreden.
Het is belangrijk om opnieuw te benadrukken dat cellen die precancereus zijn geen kankercellen zijn. Dit betekent dat ze met rust gelaten niet invasief zijn, dat wil zeggen, ze zullen zich niet uitbreiden naar andere delen van het lichaam. Het zijn gewoon abnormale cellen die na verloop van tijd veranderingen kunnen ondergaan die hen in kankercellen zouden transformeren. Als precancereuze cellen worden verwijderd voordat ze kankerachtig worden, moet de aandoening theoretisch 100 procent uithardbaar zijn. Dat gezegd hebbende, moeten niet alle precancereuze cellen onmiddellijk worden verwijderd.
Een ander punt van verwarring is dat kankercellen en precarcinomateuze cellen naast elkaar kunnen bestaan. Als een voorbeeld, bij sommige mensen die de diagnose borstkanker hebben, zijn er andere regio's in de borsten en zelfs in de tumor zelf waarin ook precancereuze cellen worden gevonden. In veel tumoren worden zowel kwaadaardige als premaligne cellen gevonden.

Graden van dysplasie veranderingen

Het woord dysplasie wordt vaak synoniem gebruikt met voorstadia van cellen, maar er zijn een paar verschillen.
Wanneer artsen spreken van dysplasie, spreken ze van abnormale cellen die kanker zouden kunnen worden.
Maar in sommige gevallen worden de woorden ernstige dysplasie gebruikt om cellen te beschrijven die al kankerachtig zijn, maar zich bevinden in de weefsels waarin ze zijn begonnen - iets dat bekend staat als carcinoma-in-situ.
Precancereuze veranderingen worden meestal beschreven in graden of niveaus van afwijkingen. Er zijn twee primaire manieren waarop deze worden beschreven: ernst en gradatie.
strengheid

Milde dysplasie: Milde dysplasie verwijst naar cellen die net iets abnormaal zijn. Deze cellen ontwikkelen zich meestal niet tot kanker.
Matige dysplasie: Deze cellen zijn matig abnormaal en hebben een hoger risico om kanker te ontwikkelen.
Ernstige dysplasie: Dit is de meest extreme afwijking die wordt gezien voordat een cel als kanker zou worden beschreven. Ernstige dysplasie heeft veel meer kans op kanker.

Een voorbeeld dat dit duidelijker zou kunnen maken, is de cervicale dysplasie die op sommige uitstrijkjes wordt aangetroffen. Cellen die licht dysplastisch zijn, worden zelden kwaadaardig. Aan de andere kant, als onbehandeld blijft, zal ernstige dysplasie op een uitstrijkje zich ontwikkelen tot 30% tot 50% van de tijd aan kanker..
Er is verwarring over waar precies de grens te trekken tussen ernstige dysplasie en carcinoma in situ. Carcinoma in situ is een term die letterlijk wordt vertaald als "kanker op zijn plaats." Dit zijn kankercellen die het basismembraan nog niet hebben doorbroken.
Grades
Een andere manier om de ernst van precancereuze veranderingen in cellen te beschrijven, is door cijfers. Met cervicale cellen worden deze classificaties meestal gebruikt wanneer een biopsie wordt uitgevoerd na het vinden van dysplasie op een pap-uitstrijkje.

Laaggradige dysplasie: Laaggradige veranderingen zullen waarschijnlijk niet tot kanker leiden.
Hoogwaardige dysplasie: Cellen met hoogwaardige dysplasie lopen veel meer kans op kanker.

Een voorbeeld hiervan is laaggradige dysplasie gezien bij een biopsie van de cervix. De kans dat deze veranderingen evolueren naar kanker is redelijk laag. Daarentegen heeft hoge dikkedarmdysplasie geassocieerd met dikke darmpoliepen een hoog risico op darmkanker.

Diagnose

Een lichamelijk onderzoek of beeldvormingsonderzoek kan erop duiden dat er abnormale cellen aanwezig kunnen zijn, maar een biopsie is nodig om de diagnose te stellen. Nadat een stuk weefsel is verwijderd, bekijken pathologen de cellen onder de microscoop om te zoeken naar tekenen dat cellen precancereus of kwaadaardig zijn.

Oorzaken

Er zijn meerdere factoren die ertoe kunnen leiden dat cellen precancereus worden en deze variëren afhankelijk van het specifieke type cellen dat erbij betrokken is.
Een simplistische manier om oorzaken te begrijpen is te kijken naar invloeden in de omgeving die gezonde cellen kunnen beschadigen, wat leidt tot veranderingen in het DNA van de cel, wat vervolgens kan leiden tot abnormale groei en ontwikkeling. Enkele onderliggende processen die afwijkingen in cellen kunnen veroorzaken (met een paar voorbeelden om te illustreren) zijn:

Infectie: Hoewel slechts 4 tot 10 procent van de kankers in de Verenigde Staten gerelateerd zijn aan infecties, zijn infecties met virussen, bacteriën en parasieten verantwoordelijk voor ruwweg een kwart van de kankers wereldwijd.
- Infectie met het humaan papillomavirus (HPV) kan ontstekingen veroorzaken, wat leidt tot precancereuze cellen in de baarmoederhals. HPV is ook een belangrijke oorzaak van dysplasie die aan veel hoofd- en nekkankers voorafgaat, zoals tongkanker en keelkanker..

De meeste infecties met HPV verdwijnen voordat er abnormale celveranderingen plaatsvinden. Als zich dysplasie ontwikkelt, kan deze zelfstandig of met een behandeling worden opgelost of zonder behandeling doorgaan tot baarmoederhalskanker.

- Infectie en daaropvolgende ontsteking met de bacterie Helicobacter pylori (H. pylori) kan resulteren in chronische atrofische gastritis, een inflammatoire precancereuze verandering in de bekleding van de maag die kan leiden tot maagkanker.
Chronische ontsteking: Chronische ontsteking in weefsel kan leiden tot precancereuze veranderingen die op hun beurt kunnen leiden tot kanker. Een voorbeeld is bij mensen die gedurende langere tijd lijden aan gastro-oesofageale refluxziekte (GERD). Chronische ontsteking van de slokdarm door maagzuren kan resulteren in een aandoening die bekend staat als de slokdarm van Barrett. Onder mensen met de slokdarm van Barrett ontwikkelt ongeveer één procent per jaar slokdarmkanker. Een belangrijk onderzoeksgebied is bepalen of het verwijderen van gebieden met hoogwaardige dysplasie het risico op het ontwikkelen van slokdarmkanker vermindert..
- Een ander voorbeeld is een ontsteking van de dikke darm bij mensen met inflammatoire darmziekte (IBD). IBD kan leiden tot poliepen met colondysplasie, wat op zijn beurt uiteindelijk kan leiden tot darmkanker.

Chronische irritatie: Chronische irritatie van de luchtwegen door tabaksrook, luchtvervuiling en sommige industriële chemicaliën kan leiden tot bronchiale dysplasie (dysplasie van de bronchiën). Als dit vroegtijdig wordt gedetecteerd, bijvoorbeeld tijdens een bronchoscopie en een biopsie, kunnen de voorstadia van de cellen soms worden behandeld met cryochirurgie voordat ze de kans krijgen om over te gaan tot longkanker..

Soorten precaire aandoeningen

Kankers die beginnen in epitheelcellen (ruwweg 85 procent van de kankers) kunnen een precancereuze staat hebben. Dit is in tegenstelling tot kankers die beginnen in mesotheelcellen zoals sarcomen. Sommige precancereuze toestanden werden hierboven vermeld, maar omvatten:

Cervicale intra-epitheliale neoplasie (CIN) - Een precancereuze staat van baarmoederhalskanker
Barrett's slokdarm (abnormale slokdarmcellen die mogelijk slokdarmkanker worden)
Atypische lobulaire hyperplasie (die zich kan ontwikkelen tot borstkanker)
Adenomateuze poliepen in de dikke darm (die zich kunnen ontwikkelen tot darmkanker)
Actinische keratosen (abnormale veranderingen in de huid die zich kunnen ontwikkelen tot plaveiselcelkanker)
Dysplastische moedervlekken (die zich kunnen ontwikkelen tot melanoom)
Bronchiale epitheliale dysplasie (die zich kan ontwikkelen tot longkanker)
Atrofische gastritis (precancereuze veranderingen in de maag die zich kunnen ontwikkelen tot maag- (maag-) kanker
De ziekte van Bowen (precancereuze veranderingen die op de vulva of de penis kunnen voorkomen)

Nogmaals, het is belangrijk om op te merken dat voorstadia van cellen wel of niet kankercellen kunnen worden.

Wat is een latentieperiode?

Het bespreken van precancereuze veranderingen is een goede gelegenheid om te praten over een ander moeilijk te begrijpen concept in de ontwikkeling van kanker: latentie.
De latentietijd is gedefinieerd als de tijdsperiode tussen blootstelling aan een kankerverwekkende stof (een carcinogeen) en de latere ontwikkeling van kanker..
Mensen zijn vaak verrast wanneer ze vele jaren na de blootstelling aan kankerverwekkende stoffen kanker ontwikkelen; Sommige mensen zijn bijvoorbeeld perplex wanneer ze longkanker ontwikkelen, zelfs als ze drie decennia eerder gestopt zijn met roken.
Wanneer cellen voor het eerst worden blootgesteld aan een carcinogeen, wordt de schade toegebracht aan het DNA in de cel. Het is meestal een opeenstapeling van deze schade (accumulatie van mutaties) in de loop van de tijd die ertoe leidt dat een cel precancereus wordt. Na die periode kan de cel door de stadia van milde tot matige en ernstige dysplasie heengaan voordat hij uiteindelijk een kankercel wordt. De cel kan ook worden blootgesteld aan een omgeving die zijn progressie naar kanker remt, of zelfs terugzet naar een normale cel (waarom een gezond dieet en lichaamsbeweging belangrijk zijn, zelfs als u bent blootgesteld aan een carcinogeen).
Dit is een simplistische manier om het proces te beschrijven, en we leren dat het veel complexer is dan we ooit dachten. Maar inzicht in het precancereuze proces helpt de latentietijd die we met veel kankers zien te verklaren.

Wanneer worden cellen kanker??

Het antwoord is dat we meestal niet weten hoe lang het duurt voordat voorkankercellen kankerachtig worden. Bovendien is het antwoord zeker afhankelijk van het type cel dat wordt bestudeerd.
Zoals hierboven vermeld vorderden baarmoederhalscellen met ernstige dysplasie tot 30% in de tijd tot kanker, maar het tijdsbestek dat dit moest gebeuren was variabel. In één studie, waarbij 115 mensen met dysplasie van de stembanden werden bekeken, gingen er 15 invasieve kanker ontwikkelen (één had milde dysplasie, één had matige dysplasie, zeven hadden ernstige dysplasie en 6 hadden carcinoma in situ). Bij 73 procent van deze patiënten werden hun precancereuze laesies binnen een jaar invasieve kanker van de stembanden, waarbij de rest jaren later kanker kreeg.

Zijn er symptomen??

Precancereuze cellen zijn vaak zonder symptomen aanwezig. Als er symptomen aanwezig zijn, zijn deze afhankelijk van de locatie van de precancereuze veranderingen.
Precancereuze veranderingen in de baarmoederhals bijvoorbeeld kunnen ertoe leiden dat de cellen gemakkelijker afsterven, wat resulteert in abnormale uteriene bloedingen. Voorstadia van veranderingen in de mond kunnen worden gevisualiseerd als witte vlekken (leukoplakie). Precancereuze veranderingen in het spijsverteringskanaal (zoals de slokdarm, maag of dikke darm) kunnen worden gezien bij procedures zoals bovenste GI-endoscopie of colonoscopie. En in regio's die niet zichtbaar zijn voor het blote oog, zoals het weefsel langs de luchtwegen, wordt dysplasie meestal gedetecteerd wanneer een screeningbiopsie om een andere reden wordt uitgevoerd.

Behandeling

De behandeling van precancereuze cellen zal opnieuw afhankelijk zijn van de locatie van de cellen.
Soms is nauwgezette controle alles dat wordt aanbevolen om te zien of het niveau van dysplasie voortschrijdt of verdwijnt zonder behandeling.
Vaak worden de precancereuze cellen verwijderd door een procedure zoals cryotherapie (bevriezing van de cellen) of een operatie om het gebied te verwijderen waarin de abnormale cellen zich bevinden..
Zelfs als de abnormale cellen worden verwijderd, is het belangrijk om in gedachten te houden dat wat de cellen ertoe bracht om in de toekomst abnormaal te worden, in de toekomst andere cellen kan beïnvloeden, en zorgvuldige monitoring op de lange termijn is belangrijk.
Als abnormale cervicale cellen bijvoorbeeld worden behandeld met cryotherapie, zal het nog steeds belangrijk zijn om in de toekomst regelmatig terugkerende problemen met Pap-uitstrijkjes te controleren. En als de slokdarm van Barrett wordt behandeld met cryotherapie, moet u uw slokdarm toch met tussenpozen in de toekomst laten controleren.
Voor sommige afwijkingen kan uw arts chemopreventie aanbevelen. Dit is het gebruik van een medicijn dat het risico verkleint dat cellen in de toekomst abnormaal worden. Een voorbeeld hiervan is het behandelen van een infectie met de H. pylori-bacterie in de maag. Het bevrijden van het lichaam van de bacteriën lijkt de precancereuze cellen en de ontwikkeling van maagkanker te verminderen. Onderzoekers kijken naar het gebruik van verschillende medicijnen en vitamines om te zien of hun gebruik in voormalige en huidige rokers hun risico op het ontwikkelen van longkanker in de toekomst zal verminderen..
Een laatste en belangrijk punt om te maken is een herinnering dat in sommige gevallen de voortgang van precancereuze veranderingen kan worden veranderd door onze omgeving: het voedsel dat we eten, de oefening die we krijgen en de keuzes die we maken voor de levensstijl. Een dieet dat rijk is aan voedingsmiddelen met bepaalde vitamines, bijvoorbeeld, kan het lichaam helpen het HPV-virus sneller te verwijderen. Evenzo kan het vermijden van stoffen die verantwoordelijk kunnen zijn voor precancereuze veranderingen (zoals tabak) het risico van voortschrijdende prekankercellen of de vorming van verdere precancereuze cellen in de toekomst verminderen. Een voorbeeld is de situatie met roken en baarmoederhalskanker. Hoewel roken geen baarmoederhalskanker lijkt te veroorzaken, vergroot het combineren van roken met een HPV-infectie de kans dat zich een kanker zal ontwikkelen.

Precancerous Progression-voorwaarden

Er zijn veel termen die cellen beschrijven die het begrijpen van dit onderwerp moeilijk maken, dus een voorbeeld kan dit begrip een beetje duidelijker maken.
Met plaveiselcel-longkanker lijkt het erop dat cellen een bepaalde progressie doormaken voordat kanker zich ontwikkelt. Het begint met normale longcellen. De eerste verandering is hyperplasie, die wordt gedefinieerd als cellen die groter of sneller worden dan verwacht. Hyperplasie van het hart zou bijvoorbeeld de term zijn die wordt gebruikt om een vergroot hart te beschrijven.
De tweede stap is metaplasie wanneer cellen veranderen in een type cel dat gewoonlijk niet aanwezig is. Metaplasie in de slokdarm (die een voorloper kan zijn voor slokdarmkanker) is bijvoorbeeld wanneer cellen die eruit zien als die normaal in de dunne darm worden gevonden, worden gevonden in de slokdarm.
De derde stap is dysplasie, die wordt gevolgd door in situ carcinoma en tenslotte invasief plaveiselcelcarcinoom.

Uw risico verminderen

Het is nooit te laat om preventieve praktijken toe te passen, zelfs als u de diagnose kanker hebt gekregen.
Mensen met kanker kunnen ook baat hebben bij het leren van kankerrisicovermindering of het verminderen van recidief door middel van dieet en lichaamsbeweging.
Neem een moment de tijd om tips te bekijken over het verminderen van uw risico op kanker, wat nuttig kan zijn bij het verminderen van longkanker en andere vormen van kanker, evenals voedingsrijke superfoods die kunnen helpen om het risico op kanker of kanker terug te dringen..