Fibromyalgie, de oogzenuw en neurodegeneratie

Zijn de ogen het venster voor wat er misgaat met de hersenen bij fibromyalgie? Onderzoek gepubliceerd in 2015 en 2016 suggereert dat het misschien net zo zou zijn.
Fibromyalgie wordt algemeen beschouwd als een aandoening van het centrale zenuwstelsel, waaronder de hersenen en de wervelkolom. Het omvat ook de ogen en de structuren die onze hersenen helpen te interpreteren wat we zien.
De belangrijkste van deze structuren is de optische zenuw, die vergelijkbaar is met een kabel die bestaat uit vele kleinere vezels. Onder hen is een laag zenuwen genaamd de retina zenuwvezellaag (RNFL).
Die zenuwvezels zijn van speciaal belang voor onderzoekers vanwege ander recent werk dat onbedekte disfunctie van de kleine zenuwvezels vertoont. Het suggereert dat bij mensen met fibromyalgie, kleine vezelneuropathie (zenuwbeschadiging) verantwoordelijk kan zijn voor ten minste een deel van de pijn.
In twee studies hebben Spaanse onderzoekers ook aanwijzingen gevonden voor neuropathie in de kleine oogvezels.

Bloedstroomproblemen

In het in 2015 gepubliceerde onderzoek keken onderzoekers naar de bloedtoevoer naar de oogzenuw en de RNFL. Bloedstroom, ook wel perfusie genoemd, heeft de hypothese dat het onregelmatig is in verschillende gebieden van de hersenen van mensen met fibromyalgie.
Onderzoekers onderzochten en fotografeerden de ogen van 118 mensen met deze aandoening plus 76 gezonde mensen in de controlegroep.
De foto's werden vervolgens geanalyseerd met speciale software. De onderzoekers concludeerden dat de fibromyalgie-ogen inderdaad lage perfusiesnelheden vertoonden in verschillende sectoren, maar het enige significante verschil was in bepaalde RNFL-waarden..

Optische zenuwuitdunning

Het in 2016 gepubliceerde onderzoek bouwde voort op dat onderzoek, waarbij veel van dezelfde onderzoekers betrokken waren. Deze keer includeerden ze 116 mensen met fibromyalgie en 144 in de controlegroep.
Ze vonden:

• Een significante afname van de RNFL bij fibromyalgie in vergelijking met controles
• Een verdunning van meerdere structuren in het oog
• Grotere oogzenuw dunner bij mensen met ernstige fibromyalgie dan bij mensen met een mildere vorm
• Grotere oogzenuw dunner in subgroepen zonder depressie dan bij mensen met een depressie

neurodegeneratie

Tot nu toe werd fibromyalgie als niet-neurodegeneratief beschouwd, wat betekent dat er geen biologische structuren werden beschadigd of vernietigd omdat bekend is dat ze in andere neurologische ziekten voorkomen, zoals multiple sclerose of de ziekte van Alzheimer.
Dit onderzoek suggereert echter dat fibromyalgie in feite enige neurodegeneratie kan veroorzaken in structuren in het centrale zenuwstelsel..
Dit, in combinatie met eerder onderzoek naar kleine zenuwvezelbeschadiging in de huid, zou kunnen betekenen dat de degeneratie niet beperkt is tot het centrale zenuwstelsel, maar zich kan uitstrekken tot het perifere zenuwstelsel, dat de zenuwen in de ledematen, handen en voeten omvat..

De relatie tussen fibromyalgie, de oogzenuw en neurodegeneratie

Fibromyalgie heeft altijd problemen opgeleverd voor artsen. We hebben pijn, maar geen duidelijke oorzaak. Als dit onderzoek klopt, wat we pas zullen weten nadat het is gerepliceerd, kan dit betekenen dat onze pijn afkomstig is van een zeer begrijpelijke bron. Immers, neuropathische pijn is al lang erkend. Plots maakt het onze "mysterieuze" pijn helemaal niet mysterieus.
Aan de andere kant opent het nieuwe deuren voor ondervraging. Als we zenuwen hebben beschadigd, waarom dan? Wat veroorzaakt de schade?
Mogelijke kandidaten kunnen auto-immuniteit zijn, waarbij het immuunsysteem in de war raakt en de zenuwen aanvallen alsof ze bacteriën of virussen zijn, en problemen met hoe het lichaam stoffen gebruikt die groeien of zenuwen onderhouden.
Onderzoekers hebben lang gespeculeerd over mogelijke auto-immuniteit bij fibromyalgie, maar tot nu toe hebben we geen solide aanwijzingen die erop wijzen. Nu onderzoekers daadwerkelijke schade hebben ontdekt, kunnen ze beter inzicht krijgen in waar ze moeten zoeken naar auto-immuunactiviteit. Ze kunnen ook tekortkomingen of inefficiënties opsporen in de manier waarop zenuwen worden onderhouden.
Als het gaat om diagnostische tests, is het te vroeg om te zeggen of afwijkingen in het oog kunnen leiden tot een meer objectieve test dan we momenteel hebben. Als dat zo is, zou het een belangrijke vooruitgang betekenen in de detectie van fibromyalgie.
Omdat de uitdunning slechter was in ernstigere gevallen, zou het een marker kunnen zijn voor artsen om behandelingen en progressie te monitoren.
Het is ook mogelijk dat deze ontdekkingen kunnen leiden tot gerichte behandelingen.
We zullen de volledige impact van dit onderzoek voor enige tijd niet kennen, omdat elke vooruitgang in diagnostiek en behandelingen zou moeten komen na verder onderzoek, ofwel deze bevindingen bevestigen of tegenspreken.