Startpagina » CFS Fibromyalgie » Het Pall-protocol voor fibromyalgie en chronisch vermoeidheidssyndroom

    Het Pall-protocol voor fibromyalgie en chronisch vermoeidheidssyndroom

    Sommige onderzoekers speculeren dat chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS of ME / CVS) en fibromyalgie (FMS) een gemeenschappelijke oorzaak kunnen hebben. Eén onderzoeker zegt dat de oorzaak stikstofoxide is en dat het ook verantwoordelijk is voor meervoudige chemische gevoeligheid (MCS) en posttraumatische stressstoornis (PTSS).
    Professor microbiologie professor Martin Pall, PHD, aan de Universiteit van Washington, begon ME / CVS te onderzoeken nadat hij de diagnose had gekregen. De essentie van zijn theorie is dat kortstondige stressoren een opbouw van natuurlijk stikstofmonoxide veroorzaken, dat een vicieuze cirkel veroorzaakt en leidt tot langdurige ziekte.
    Hij heeft een behandelprotocol ontwikkeld op basis van zijn theorie. Het is belangrijk om te onthouden dat dit protocol experimenteel is en niet wetenschappelijk is bewezen. Een groeiend aantal studies ondersteunt echter de theorie van disfunctionele oxidatieve pathways in deze omstandigheden, en sommige mensen die het protocol hebben geprobeerd zeggen dat het voor hen werkt.
    De informatie hier is niet bedoeld om de theorie van Pall te ondersteunen of te weerleggen, maar is hier om u te informeren over beschikbare theorieën en behandelprotocollen, zodat u weloverwogen beslissingen kunt nemen. Het is belangrijk om uw arts op te nemen in uw behandelingsbeslissingen en te worden gecontroleerd op eventuele negatieve veranderingen in uw gezondheid die kunnen optreden.

    Stikstofmonoxide in je lichaam

    Stikstofmonoxide (NO) bevindt zich overal op uw lichaam en speelt belangrijke rollen, zoals het beïnvloeden van zuurstoftransport naar uw weefsels en het overbrengen van zenuwimpulsen. Tot de late jaren 1990, echter, werd het beschouwd als een toxine en Pall's theorie behandelt het als een toxine.
    Meerdere studies tonen veranderingen in het centrale zenuwstelsel van mensen met FMS en ME / CVS, en Pall zegt dat die veranderingen hoge niveaus van NO zouden vereisen.
    Volgens deze theorie leiden hoge NO-niveaus in het centrale zenuwstelsel tot verhoogde niveaus van peroxynitriet, wat weefselbeschadiging veroorzaakt. Hoe krijg je te veel NO in je lichaam? Pall legt 12 mogelijke stressoren vast, waarvan er acht leiden tot een directe toename, en vier tot een indirecte. De directe stressoren zijn:
    • Virale infectie (ME / CVS, FMS)
    • Bacteriële infectie (ME / CVS, FMS)
    • Lichamelijk trauma (ME / CVS, FMS, PTSD)
    • Blootstelling aan koolmonoxide (ME / CVS)
    • Organische fosfor blootstelling aan pesticiden (ME / CVS, MCS)
    • Toxoplasmose-infectie (ME / CVS)
    • Blootstelling aan vluchtige organische oplosmiddelen (MCS)
    • Auto-immuunziekten (secundaire FMS)
    De andere vier stressoren veroorzaken een reactie die leidt tot verhoogde NMDA-receptoractiviteit, waarvan bekend is dat het de NO- en peroxynitrietniveaus (ONOO-) verhoogt. (NMDA-receptoren sturen signalen in de hersenen en kunnen betrokken zijn bij celschade.) Deze stressoren zijn:
    • Ernstige psychische stress (FMS, PTSS)
    • Ciguatoxine blootstelling (van zeevruchten) (ME / CVS)
    • Organochloorpesticiden (MCS)
    • Pyrethroid-pesticiden (MCS)
    Opmerking: NO-niveaus nemen ook toe als gevolg van bepaalde positieve dingen, zoals wanneer u sport, een vetarm dieet volgt, uw voeding verbetert of stopt met roken, en alle deskundigen beschouwen een voordeel voor mensen met FMS en ME / CVS. Veel onderzoekers beschouwen hoge NO-waarden als goed voor je gezondheid.

    De vicieuze cirkel

    Pall stelt voor dat als een stressor eenmaal een NO-opbouw veroorzaakt, het een vicieuze cirkel begint die bestaat uit verschillende zelf-in stand houdende lussen. Vanaf daar wordt het extreem technisch en moeilijk te begrijpen, tenzij je echt goed geïnformeerd bent over biochemie. Als dat zo is, heeft Pall een compleet diagram op zijn website. Voor de rest van ons is hier een voorbeeld van hoe slechts één vijfstaps-lus werkt:
    1. Hoog NO-niveau verhoogt het peroxynitrietniveau;
    2. Peroxynitrietverhoging veroorzaakt oxidatieve stress (een opeenhoping van moleculen die cellen beschadigen.) Studies koppelen oxidatieve stress aan ME / CVS);
    3. Oxidatieve stress stimuleert NF-KB (dat expressie van genen bestuurt die betrokken zijn bij immuniteit en cellulaire functie);
    4. NF-kB verhoogt de productie van het enzym iNOS (induceerbaar stikstofoxidesynthase);
    5. iNOS verhoogt het NO-niveau en we zijn terug bij stap één.
    Pall heeft de vicieuze cirkel de NO / ONOO-cyclus genoemd (uitgesproken als "nee, oh nee!"). Hij zegt dat het op cellulair niveau gebeurt, wat de reden is dat één weefsel pijn kan hebben, terwijl de cellen eromheen prima zijn. Het verklaart ook waarom de symptomen zo sterk kunnen verschillen van persoon tot persoon.

    Gedeelde symptomen

    Pall zegt dat elementen van de NO / ONOO-cyclus een groot aantal symptomen kunnen verklaren die gedeeld worden door CFS, FMS, MCS en PTSD. (Hij biedt hen als aannemelijk oorzaken, niet vastgesteld.) Deze symptomen omvatten:
    • Leerstoornissen en geheugenstoornissen
    • Vermoeidheid en slaapstoornissen
    • Chronische overmatige pijn
    • Depressie en angst / paniekaanval
    • Immuun disfunctie
    • Prikkelbare darm syndroom
    • Voedsel allergie
    • Orthostatische intolerantie / hypotensie (daling van de bloeddruk bij staan ​​waardoor u duizelig wordt)

    De cyclus doorbreken

    Om de cyclus te doorbreken, zegt Pall dat het "down-gereguleerd" moet zijn, wat in feite betekent dat het wordt vertraagd door dingen te elimineren die het activeren. Als stress je bijvoorbeeld slechter doet voelen, moet het worden verminderd of beheerd. Verder gelooft hij dat de complexiteit van de cyclus meerdere soorten behandelingen vereist.
    Pall's paper over de NO / ONOO-cyclus schetst een groot aantal dingen - veel daarvan voedingssupplementen - waarvan hij voorspelt dat het de cyclus zal beperken. (Vergeet niet dat deze theorie onbewezen is en deze middelen niet getest voor de behandeling van deze groep ziekten.) Hij somt ook de behandelingsregimes op die worden gebruikt door vijf artsen die succes hebben gevonden bij het behandelen van een of meer van deze aandoeningen en zegt dat de behandelingen waarschijnlijk allemaal zullen vertragen regel de cyclus. Zoals met alle behandelingsopties, zou u met uw arts moeten spreken over wat goed voor u is.
    Pall is niet de enige die wijst op stikstofmonoxide als mogelijke oorzaak van deze ziekten. Verschillende onderzoekers die de rol van NO onderzoeken, vooral bij fibromyalgie, vragen om onderzoek naar de vraag of antioxidanten een effectieve behandeling zijn.

    Het onderzoek

    Sinds het boek waarin Pall zijn theorie uiteenzet, uitkwam in 2007, is er behoorlijk wat onderzoek gedaan naar de rol van stikstofmonoxide onder deze omstandigheden.
    In ME / cvs leken verschillende studies de theorie te ondersteunen, althans in muismodellen.
    Sommige studies bij mensen hebben ook geloofwaardigheid opgeleverd, waaronder een onderzoek uit 2010 dat abnormale NO-metabolieten vertoonde na inspanning bij ME / CVS. Uit onderzoek dat in 2014 is gepubliceerd, blijkt dat oxidatieve en nitrosatieve stress immuun-inflammatoire en autoimmuunpathways kan veroorzaken die de ziektemechanismen van de ziekte ondersteunen.
    Er is echter ten minste één studie gepubliceerd in In vivo heeft geen interactie gevonden tussen de hoeveelheid NO in het bloed en de activiteit in ME / CVS.
    Verschillende onderzoeken ondersteunen ook de theorie van stikstofmonoxide-betrokkenheid bij FMS, maar de resultaten zijn gemengd.

    Een woord van heel goed

    Alleen u en uw arts kunnen beslissen welke behandelingen voor u geschikt zijn. Naast de vele aspecten van dit protocol waarvoor een arts moet deelnemen, moet u ook nauwlettend worden gevolgd om ervoor te zorgen dat de behandeling geen nadelig effect heeft op uw gezondheid..
    Andere experimentele protocollen voor deze ziekten zijn het Guaifenesin-protocol, het Glutathione-protocol en het antivirale protocol.